Η Σύλβια Πλαθ ζωγράφιζε συχνά τον εαυτό της, τουλάχιστον στα εφηβικά της χρόνια. (Σπούδασε σε ένα τμήμα Καλών Τεχνών του Smith College της Μασαχουσέτης.)
Μετά τα 20 της χρόνια σταμάτησε τη ζωγραφική και επικεντρώθηκε στο γράψιμο.
Έτσι όλες οι αυτοπροσωπογραφίες της την απεικονίζουν ως νεαρή γυναίκα.
Νεαρή γυναίκα βέβαια παρέμεινε για πάντα. Η αυτοκτονία της στα 31 της δεν την άφησε ποτέ να μεγαλώσει, να ζωγραφίσει ξανά τον (μεγαλύτερο) εαυτό της.
O θάνατός της απέκτησε μια αύρα ρομαντισμού, την έκανε μετά θάνατον σούπερσταρ, και μας κάνει να παρατηρούμε με προσοχή ακόμα και τις εφηβικές της αυτοπροσωπογραφίες λες και κρύβουν τα μυστικά που θα μπορούσαν να ξεκλειδώσουν την ψυχή της και να λύσουν τα μυστήρια.
Λοιπόν, δεν υπάρχει κανένα μυστήριο. Η αυτοκτονία της, όπως και πολλών άλλων καλλιτεχνών που ταλαιπωρήθηκαν από ψυχικές ασθένειες, είναι ένα γεγονός τραγικό και όχι ρομαντικό. Περιγράφοντας, χωρίς να το ξέρει ίσως, την διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη) απ' την οποία έπασχε, η Πλαθ είχε πει: «Νιώθω πως η ζωή μου με κάποιον μαγικό τρόπο κυβερνάται από δύο ηλεκτρικά ρεύματα: Το ένα είναι θετικό και γεμάτο χαρά και το άλλο αρνητικό και γεμάτο απόγνωση. Όποιο απ' τα δύο κυλάει εκείνη τη στιγμή, κυριεύει τη ζωή μου, την πλημμυρίζει.»
Με την ποιητική της γλώσσα, η Πλαθ το κάνει να ακούγεται σχεδόν ελκυστικό. Δεν ήταν όμως, και, προφανώς, γι' αυτό δεν το άντεξε.
Η αυτοκτονία της δεν ήταν πράξη θάρρους ή ρομαντική κίνηση μιας ποιητικής κορύφωσης - ήταν αποτέλεσμα ψυχικής ασθένειας που ταλαιπώρησε την ίδια αλλά και εκατομμύρια ανθρώπους (παλιά δεν υπήρχαν χάπια ή αποτελεσματικές θεραπείες, τώρα υπάρχουν).
Και γι' αυτό δεν συμφωνώ με όσους ηρωοποιούν πράξεις ανθρώπων που αφαίρεσαν τη ζωή τους επειδή δεν μπορούσαν να τη διαχειριστούν.
Ηρωϊδα είναι η Πλαθ εξαιτίας των ποιημάτων της και εξαιτίας της γενναίας μάχης που έδωσε με αντίπαλο το μυαλό της, κι ας έχασε στο τέλος - κι όχι λόγω της τραγικής ιστορίας της...
σχόλια