Οι Δίδυμοι Πύργοι της Εύβοιας από ψηλά

1

13ος αιώνας στην Ενετοκρατούμενη Εύβοια. Ο ιππότης Λικάριος ζητά λυσσαλέα εκδίκηση για την αγάπη του, τη Φελίζα, που του τη στέρησε ο Δούκας της Εύβοιας. Δε θα διστάσει να προδώσει τους Ενετούς και να συμμαχήσει με τον Μιχαήλ Η΄Παλαιολόγο. Θα κυριεύσει όλη την Εύβοια και νικητής πλέον θα μείνει στο Κάστρο των Φύλλων και στους Δίδυμους Πύργους.

 

Οι Δίδυμοι Πύργοι της Εύβοιας από ψηλά Facebook Twitter

Βρίσκονται στην καρδιά του Ληλαντίου πεδίου, πάνω σε ένα βραχώδες, αλλά ομαλό ύψωμα με δύο κορυφές, από τη βάση του οποίου περνά ο ποταμός Λήλαντας. Οι δύο αυτοί πύργοι είχαν ως αποστολή, εκτός των άλλων, να ελέγχουν και να ασφαλίζουν τα νερά του ποταμού για την καλύτερη ύδρευση της Χαλκίδας και το πότισμα του πλούσιου κάμπου. Οι πηγές αναφέρουν ότι το 1429 σε έναν από τους δύο πύργους πιθανότατα κατοικούσε ο ποταμάρχης, δηλαδή, ένας Βενετός αξιωματούχος που επιτηρούσε τη ροή του ποταμού, την άρδευση των αγρών και την συντήρηση του υδροδοτικού συστήματος της Χαλκίδας.

Επίσης, στους πύργους έβρισκαν καταφύγιο οι ντόπιοι σε περίπτωση ληστρικών, πειρατικών ή άλλων εχθρικών επιδρομών. Οι φρουροί των πύργων αγνάντευαν το ορίζοντα κα αμέσως ειδοποιούσαν τους κατοίκους για τον κίνδυνο, ώστε να προφτάσουν να κλειστούν στους πύργους και τα κάστρα ή να βρουν καταφύγιο στα γύρω δάση και βουνά.

 

Οι Δίδυμοι Πύργοι της Εύβοιας από ψηλά Facebook Twitter

Ο πρώτος από ανατολικά πύργος είναι τετράγωνος, με μήκος κάθε πλευράς 6,10 μ. Η είσοδος του πύργου βρίσκεται σε ύψος 6 μ. από την επιφάνεια του εδάφους. Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο του πύργου αυτού, ο οποίος χρονολογείται από τον 15ο αιώνα, είναι τα τέσσερα κυκλικά ανοίγματα στο ψηλότερο τμήμα του, που δίνουν την εντύπωση ότι ο πύργος έφερε δίσκους ρολογιών και στις τέσσερις πλευρές του. Σε αυτή την περίπτωση, ο πύργος του Ληλάντιου πεδίου πρέπει να θεωρηθεί ως ο παλαιότερος πύργος ρολογιού στην Ελλάδα.

 

Οι Δίδυμοι Πύργοι της Εύβοιας από ψηλά Facebook Twitter

Ο άλλος πύργος έχει μήκος 7,5 μ. και 7 μ. πλάτος. Οι θυρίδες για τα ελαφρά όπλα που βρίσκονται στο κατώτερο τμήμα της τοιχοποιίας του, καθώς και οι επάλξεις σχήματος Μ, υποδηλώνουν τον πολεμικό χαρακτήρα του οικοδομήματος.

Και οι δύο πύργοι είναι κατασκευασμένοι με αργούς (ακατέργαστους) λίθους, τοποθετημένους όμως με πολλή επιμέλεια και συγκολλημένους με ασβεστοκονίαμα.
Σε πολλά σημεία της αργολιθοδομής έχουν τοποθετηθεί κομμάτια από οπτόπλινθους για μεγαλύτερη αντοχή και στερεότητα.

 


 

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

1 σχόλια
Πύργοι σαν κι αυτούς υπάρχουν αρκετοί κυρίως σε Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα αν και οι περισσότεροι απ αυτούς είναι ρημαγμένοι και ετοιμόρροποι και δεν σώζονται σε καλή κατάσταση όπως αυτοί οι δύο στην Εύβοια. Ήταν χτισμένα σε στρατηγικά σημεία των διαφόρων περιοχών και έλεγχαν τα περάσματα. Η Eφορία Aρχαιοτήτων, αλλά και οι τοπικέσ κοινότητες και κοινωνίες δεν τους δίνουν καμμιά σημασία και τα έχουν αφήσει ασυντήρητα στο έλεος του χρόνου και των καιρικών συνθηκών. Ο κόσμος τα αποκαλεί συνήθως Αρβανίτικα Κάστρα. Οι Αρβανίτες εμφανίστηκαν στις νότιες περιοχές της Εύβοιας περίπου την ίδια χρονική περίοδο (1402) μετά την προκήρυξη προνοιάσματος από τους Βενετούς το οποίο προσήλκυσε πολλούς Αρβανίτες αλλά και γηγενείς από άλλες περιοχές. Ανάμεσα στα Αρβανίτικα ονόματα της περιοχής που συναντάμε λίγο αργότερα είναι και το όνομα «Μπιθικώτσης». Είναι γνωστό ότι ο Μεγάλος μας Γρηγόρης καταγότανε από την Εύβοια. Η μουσική υπόκρουση στο βίντεο είναι όμορφη αλλά δείχνει και κάποια συμπλεγματική αντιμετώπιση της Ελληνικής μουσικής (ενδεχομένως και άγνοια) σε σχέση με μια πχ Αγγλική μπαλάντα. Νομίζω ότι «Τα βουνά της Αιτωλίας» του Χατζιδάκι θα ταίριαζαν γάντι (για να μην αναφερθω και στο «Τσάμικο», πάλι του ίδιου).Όσο για τους έρωτες του Λικάριου…Στο τέλος (σαφώς) υπερίσχυσε η Πρακτικότητα από τον Ρομαντισμό του και παντρεύτηκε μια πλούσια Βυζαντινή Αρχόντισσα που του προξένεψε ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας και έστειλε την Φελίζα στα αζήτητα!!!