Τα ατομικά μέλη του κόμματος των Ευρωπαίων Φιλελεύθερων στην Ελλάδα (ALDE Party) στοχεύοντας – ανάμεσα σε άλλα - στην ενδυνάμωση της ισότητας των φύλων στην Ελλάδα, στη στήριξη των γυναικών που θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά και στην υποστήριξη της συμμετοχής περισσότερων γυναικών στη δημόσια σφαίρα, ανακοινώνει τη δημιουργία του Δικτύου για την Ισότητα των Φύλων (ALDE Party Gender Equality Network) και διοργανώνει ανοιχτό διάλογο με ενδιαφερόμενα μέρη και ενεργούς πολίτες.
Καλεσμένοι στη συνάντηση είναι εμπειρογνώμονες από όλα τα επαγγελματικά και κοινωνικά πεδία για να παρουσιάσουν την εμπειρία τους σε θέματα ισότητας, ομαλής ένταξης στην αγορά εργασίας και καθημερινών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και οι άνδρες σήμερα. Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στο Free Thinking Zone (Σκουφά 64 και Γριβαίων, Αθήνα) την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015, στις 7 μμ.
Με αυτή την αφορμή ζητήσαμε από τέσσερα μέλη του Δικτύου για την Ισότητα των Φύλων να απαντήσουν στις ερωτήσεις μας.
Κατερίνα Παπανικολαου
Η κα Παπανικολάου σπούδασε στο Α.Π.Θ. στο Τμήμα Βιολογίας, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε τα Προγράμματα Εξειδίκευσης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας σε θέματα οικονομικών και διοίκησης. Msc απο το Πανεπιστήμιο Πειραιά και τα "Οικονομικά της Υγείας", με υποτροφία από το Ίδρυμα Μποδοσάκη. Λίγο πριν τα 30 της, μέσω της Ακαδημίας Αρχαίας Ελληνικής και Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής εκπαιδεύτηκε στο βελονισμό και τη μελισσοθεραπεία ενώ φέτος ολοκληρώνει τις σπουδές της στην ψυχοθεραπεία Gestalt. Σήμερα προσφέρει υπηρεσίες ολιστικής θεραπείας σε χρόνια νοσούντες, φορείς HIV αλλά και σε γυναίκες με υπογονιμότητα, εγκύους, μητέρες και παιδιά. Ταυτόχρονα προσφέρει υπηρεσίες ψυχοθεραπείας και οργανώνει βιωματικές θεματικές ομαδες.
Είναι μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και συνεργάζεται με οργανισμούς και ΜΚΟ σε θέματα που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
1. Τι σημαινει ισότητα των δυο φύλων στη σημερινή εποχή;
Ισότητα σημαίνει να μη βλέπω τα φύλα. Σαφώς και στην καθημερινή μας επαφή με τους ανθρώπους αναφύονται στερεότυπα αυτόματα και ασυνείδητα, που αφορούν ενδεχόμενα στα φύλα, ωστόσο καλό είναι αυτά τα στερεότυπα αυτά να μην αποτελούν εμπόδια στην ανθρώπινη επαφή. Την ισότητα τη βλέπω να ξεκινάει από την καθημερινότητα και τις απλές ανθρώπινες σχέσεις και μετά να επεκτείνεται θεσμικά και πολιτικά. Αυτό τουλάχιστον στη Δύση όπου νομοθετικά δεν πάσχουμε σε αυτόν τον τομέα. Πάσχουμε όμως στο πως σχετιζόμαστε μεταξύ μας. Συχνά λοιπόν σχετιζόμαστε με φραγμούς και προκαταλήψεις ανάλογα με το αν κάποιος είναι άνδρας ή γυναίκα και αποφασίζουμε ή ερμηνεύουμε ανθρώπινες συμπεριφορές με βάση αυτό το κριτήριο και μόνο.
Ισότητα είναι για μένα να έχουν οι άνθρωποι ίσες ευκαιρίες και την ατομική τους ελευθερία. Αυτό. Και με βάση αυτό να καθορίζουν μόνοι τους τη ζωή τους. Ίσες ευκαιρίες για μόρφωση, για κοινωνική ανέλιξη, οικονομική ευημερία, επαγγελματική καταξίωση, συμμετοχή στα κοινά και κυρίως ίσες ευκαιρίες για ελεύθερο χρόνο, ποιότητα ζωής, απόλαυση και ατομική εξέλιξη. Δε συζητάω για φαινόμενα βίας και κακοποίησης, τα οποία τα θεωρώ ανεπίτρεπτα ούτως ή άλλως και δεν εμπίπτουν μόνο σε θέματα ισότητας.
Και τέλος ισότητα σημαίνει ισοδυναμία. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, πανομοιότυποι. Είμαστε ισοδύναμα όντα ανεξάρτητα από το φύλο μας. Και αυτό μας κάνει και ισότιμα. Η διαφορετικότητα είναι που θα πρέπει να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα και όχι η προσπάθεια τα δύο φύλα να αποδειχθούν ίδια.
2. Πώς πιστεύετε οτι μια γυναίκα μπορεί να νιώσει δυνατή στο ρόλο της;
Η γυναίκα στη σύγχρονη κοινωνία έχει μπει στο φαύλο κύκλο να προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι άνδρας. Ή σε άλλες περιπτώσεις έχει χαθεί μέσα στην ανισότητα και την κακοποίηση (σωματική, λεκτική, ψυχική). Αυτό που για μένα χρειάζεται μια γυναίκα είναι να πιστέψει πως είναι όντως ένα διαφορετικό φύλο που όμως μπορεί να είναι ισότιμο με τον άνδρα και να πάψει να κυνηγάει ανδρικά πρότυπα. Έχουμε μπει πολλές γυναίκες σε έναν ανδρόγυνο ρόλο στην επιδίωξη επαγγελματικής επιτυχίας, κοινωνικής αναγνώρισης, οικογενειακής φροντίδας. Και αυτό είναι διχαστικό. Για να νιώσει μια γυναίκα δυνατή πρέπει να αντιληφθεί και τους περιορισμούς της και να κάνει τα πράγματα όπως προτάσσει η φύση της και όχι αμυνόμενη στα στερεότυπα που τη θελουν κατώτερη. Μόνο έτσι θα ανακτήσει τη δύναμη της, την ισορροπία της και τη θέση της στον άλλο πόλο του αρσενικού- θηλυκού. Η γυναίκα έχει εξαίσια χαρίσματα από τη φύση της, διαφορετικά από του άνδρα. Καιρός να το αντιληφθεί αυτό και αυτό να διεκδικήσει: τη διαφορετικότητά της.
Δέσποινα Λιμνιωτάκη
Η κα Λιμνιωτάκη σπούδασε Παιδαγωγικά και Ψυχολογία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις ομαδικές διεργασίες και διομαδικές σχέσεις στο πανεπιστήμιο του Kent στην Αγγλία, με αντικείμενο τη θεωρία διαχείρισης τρόμου. Παράλληλα, έκανε εκπαίδευση πάνω στη διαχείριση πένθους. Ένα κομμάτι της δουλειάς της συνοψίζεται στην έκδοση του πρώτου της βιβλίου με τίτλο Ζήτημα Ζωής και Θανάτου: ο φόβος του θανάτου, η διεργασία πένθους και το κυνήγι της ευτυχίας στην καθημερινή ζωή (Ίτανος, 2008).Μέχρι σήμερα εργάζεται ως ιδιώτης και συνεργάζεται με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς στη διοργάνωση εκπαιδευτικών συναντήσεων που αφορούν σε θέματα απώλειας, πένθους, μετατραυματικού στρες και ψυχοπαθολογίας της καθημερινής ζωής. Επίσης συνεργάζεται με εθελοντικές ομάδες πολιτικής προστασίας στην εκπαίδευση εθελοντών πάνω στο σύνδρομο του επιζώντα και στις ψυχολογικές επιπτώσεις από φυσικές καταστροφές.
1. Η γυναίκα στην Ελλάδα πιστεύετε ότι είναι έτοιμη να διεκδικήσει τη θέση της ισότιμα στον επαγγελματικό, οικογενειακό, πολιτικό και κοινωνικό βίο;
Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι η ετοιμότητα της γυναίκας να διεκδικήσει περισσότερες επιλογές για τον εαυτό, την οικογένεια και την κοινότητά της, δεν καθορίζεται από γεωγραφικά σύνορα αλλά επηρεάζεται από την κουλτούρα, τον πολιτισμό, τα στερεότυπα και τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές όπως αυτά διαμορφώνονται σε διαφορετικές εποχές. Σήμερα η γυναίκα έχει σαφώς περισσότερες ευκαιρίες να πραγματοποιήσει όσα επιθυμεί και να ισορροπήσει ανάμεσα σε διαφορετικούς ρόλους. Αν κάτι την κρατάει πίσω, αυτό είναι τα προσωπικά της όρια ή, αν θέλετε, τα διχαστικά ερωτήματα που θέτει η εκάστοτε κοινωνία που επιστρέφουν σε αυτή με τη μορφή ενοχών. Γι'αυτό είναι τόσο σημαντική η ενδυνάμωση των γυναικών, το να επενδύεις ψυχολογικά στο μικρό κορίτσι που μια μέρα θα γίνει γυναίκα. Η ευελιξία, η προσαρμοστικότητα στις καταστάσεις – δύσκολες και μη – η ανθεκτικότητα και η εμπιστοσύνη στον εαυτό, όλα είναι προσόντα που μπορεί να κάνει δώρο η μία γυναίκα στην άλλη. Επιπλέον, η θέση της γυναίκας θα εξελιχθεί μέσα από την ενθάρρυνση και την υποστήριξή της να συμμετέχει σε θέσεις ευθύνης, καθώς και από την εκπαίδευση και προώθηση της ένταξής της σε ένα σύνολο πολιτικών που θα έχουν την ισότητα στο επίκεντρο. Όταν καταφέρουμε να μιλήσουμε ανοιχτά και για το τελευταίο στερεότυπο, όταν κάνουμε εκείνο το βήμα για την καταπολέμηση των έμφυλων διακρίσεων, τότε θα μπορέσουμε με σιγουριά να πούμε ότι η γυναίκα είναι έτοιμη να διεκδικήσει ισοδυναμία στην Ελλάδα ή αλλού. Έχουμε όμως ακόμα δρόμο.
2. Ποιες είναι οι κυρίαρχες δράσεις που ως ALDE Gender Equality Network προτείνετε για την ισότητα των φύλων;
Τα εγκαίνια του Δικτύου για την Ισότητα των Φύλων που θα λάβουν χώρα σύντομα στην Αθήνα, θα είναι μια πρώτη ευκαιρία να έρθουμε κοντά και να ανταλλάξουμε εμπειρίες, απόψεις και καλές πρακτικές σχετικά με το θέμα. Πολλές φορές αναφερόμαστε στη γυναίκα με όρους ακαδημαϊκούς και αποφεύγουμε να κοιτάξουμε κατάματα τα προβλήματα του συστήματος ένταξης της ισότητας σε όλες τις δημόσιες πολιτικές. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Χρειάζεται να ακούσουμε η μία την άλλη, να καταλάβουμε τα δαιδαλώδη μονοπάτια από τα οποία περνάει η διάσταση του φύλου. Οι δράσεις που θα ενθαρρύνει το ALDE GEN θα δίνουν έμφαση στη διαβούλευση με κοινωνικούς φορείς και στην προώθηση της υιοθέτησης αρχών για την ισότητα, από τοπικές κοινωνίες. Επιπλέον, θα είναι δράσεις γνωριμίας και δικτύωσης, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις παρατηρούμε το φαινόμενο διαφορετικών ομάδων να προσπαθούν χώρια να επιτύχουν κάτι που μόνο μαζί μπορεί να πραγματοποιηθεί. Καμία γυναίκα δεν πρέπει να αισθάνεται μόνη και ευάλωτη στον αγώνα για ίσες ευκαιρίες και κατάργηση των αρνητικών στερεοτύπων που την εμπεριέχουν.
Εύα Τσαροπούλου
Η κα Τσαροπούλου με σπουδές στα Οικονομικά, στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ασχολείται με τη Σύνθεση και την Ανάλυση Τηλεοπτικού Προγράμματος, αντικείμενο που βρίσκει την εφαρμογή του τα τελευταία πολλά χρόνια στην ΕΡΤ.
Η δημόσια τηλεόραση της παρείχε την ευκαιρία της συμμετοχής στην οργάνωση όλων των μεγάλων τηλεοπτικών events που έχει αναλάβει η χώρα μας (Ολυμπιακοί Αγώνες, EUROVISION 2006 στην Αθήνα κ.ά.). Έχει εργαστεί ωστόσο και στους μεγαλύτερους ιδιωτικούς σταθμούς, σε διάφορα πόστα, καθώς επίσης και σε ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό. Κάνει πολλές συνεργασίες ως free lancer αρθρογράφος σε εφημερίδες της επαρχίας και περιοδικά, διατηρεί το δικό της blog στο www.paraponaki.gr, ενώ συνεργάζεται με εκδοτικούς οίκους στην επιμέλεια – διόρθωση βιβλίων.
1. Γιατί ακόμη δεν μπορούμε να κατακτήσουμε την ισότητα στην Ελλάδα;
Να ξεκινήσω λέγοντας πως άνδρες και γυναίκες είμαστε «ίσοι στην ανισότητα». Δηλαδή, είμαστε θύματά της εξίσου, αν και για διαφορετικούς λόγους.
Τόσο οι άντρες, όσο και οι γυναίκες, στην Ελλάδα, εξακολουθούμε να είμαστε αγκιστρωμένοι στα στερεότυπα, με τα οποία μας έχουν μεγαλώσει, στερεότυπα ανισότητας και για τα δύο φύλα. Έχω μάλιστα την εντύπωση πως τα στερεότυπα έχουν καταφέρει να αναπτύξουν ένα μηχανισμό «αυτοσυντήρησης», που τους επιτρέπει να αναγεννιούνται, προσαρμοζόμενα ευέλικτα σε κάθε κοινωνική αλλαγή, με δεδομένο ότι ακόμα η κοινωνία μας λειτουργεί βασιζόμενη περισσότερο σε αυτό που λέμε «παραδοσιακή δομή».
Οφείλω να ομολογήσω βέβαια, ότι τα στερεότυπα αυτά έχουν πάρει άλλη διάσταση με το πέρασμα των χρόνων, αφήνοντάς μας με την εντύπωση πως τα πράγματα αλλάζουν. Όντως αλλάζουν και για την Ελλάδα. Η δική μου άποψη είναι όμως, πως αυτή η αλλαγή συνίσταται κυρίως σε μετατόπισή τους σε μία άλλη διάσταση, πιο εκμοντερνισμένη.
Οι ανισότητες δηλαδή απλώς έχουν «ισόποσα» μετατοπιστεί, έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο, σε άλλη «πίστα», κυρίως διότι οι νεότερες γενιές, με περισσότερα όπλα στη φαρέτρα τους (μόρφωση, ταξίδια, πολυπολιτισμικές ανταλλαγές απόψεων κ.ά.), έχουν βελτιώσει αυτά που θεωρούμε ως «αυτονόητα». Στην Ελλάδα έχουμε έλλειμμα στην κατάκτηση των αυτονόητων.
Ωστόσο, αν δεχτούμε ότι αυτή η μετατόπιση των ανισοτήτων κινείται τουλάχιστον στον άξονα από την πλευρά των θετικών τιμών του, μπορούμε φυσικά να μιλάμε για βελτίωση, αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε όλοι μας. Ο ασφαλέστερος δρόμος, κατά τη γνώμη μου είναι βελτιώνοντας πρωτίστως τον εαυτό μας και σεβόμενοι τα δικαιώματα του διπλανού μας. Αυτό αποτελεί το δικό μου «αυτονόητο».
2. Ποιες είναι οι δυσκολίες που μια γυναίκα αντιμετωπίζει στην Ελλάδα, που θεωρητικά και πολιτικά (συνταγματικά) φαίνεται να έχουμε κατακτήσει την ισότητα;
Αν καταλαβαίνω καλά την ερώτηση, οι δυσκολίες είναι πολλές και απαντώνται σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας μιας γυναίκας στην Ελλάδα η οποία έχει να αντιμετωπίσει μία πολλαπλότητα ρόλων και ταυτόχρονα νιώθει την ανάγκη να αποδείξει ότι είναι και η καλύτερη στην εκτέλεσή τους.
Τόσο στο πλαίσιο της οικογένειας, όπου ακόμα μας στοιχειώνει η φιγούρα της Μαίρης Παναγιωταρά, όσο και στο εργασιακό περιβάλλον, όπου παίρνουμε φόρα και προσπαθούμε να σπάσουμε τα πολυσυζητημένα «γυάλινα ταβάνια», η καθημερινότητα είναι μια τεράστια τρικλοποδιά για την Ελληνίδα. Και φοβάμαι πως τη βάζει μόνη της, σαν αυτογκόλ.
Δεν παραγνωρίζω βέβαια, τη σοβαρότητα του ότι, πολλές φορές οι ίδιες λειτουργούμε ανταγωνιστικά προς τις ομόφυλές μας, στερώντας τους τη δυνατότητα να κατακτήσουν θέσεις, στις οποίες θα μπορούσαν να αναδειχθούν και οι ίδιες και οι ικανότητές τους, προς όφελος του κοινού καλού.
Είμαι της άποψης πως στην προσπάθειά μας να επιλύσουμε το -καθ' όλα υπαρκτό- πρόβλημα της ισότητας, αγγίξαμε την υπερβολή, δημιουργώντας ανάγκες, που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν στ' αλήθεια. Κι είμαστε τόσο καλές σ' αυτό, που «εκπαιδεύσαμε» με επιτυχία τους άντρες να θεωρούν ότι οφείλουμε να ανταποκρινόμαστε σ' αυτές και να αναμένουν αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα από μας και μάλιστα, αναπαυτικά, απ' τον καναπέ τους.
Υπάρχει ένα τρομερό άγχος να αποδείξουμε ότι μπορούμε να τα κάνουμε _όλα_ εξίσου καλά, αν όχι καλύτερα, απ' τους άνδρες. Έστω ότι μπορούμε. Γιατί να χρειάζεται να τα κάνουμε όλα;
Στην Ελλάδα είμαστε ελλειμματικοί σε κουλτούρα συνεργασίας, οπότε πολύ δύσκολα μπαίνουμε και στη λογική της ισόποσης μοιρασιάς των ευθυνών της καθημερινότητας, όπως θα έπρεπε. Οι γυναίκες νομίζω είμαστε πιο αγχωτικές στο ζήτημα της απόδειξης της αξίας μας (λογικό, πολλά χρόνια αμφισβητείται), αλλά νομίζω ότι αν απαλλαγούμε απ' αυτό το βάρος, που οι ίδιες επιβάλλουμε στον εαυτό μας και στις σχέσεις μας με τους άνδρες –περισσότερο απ' όσο μας το επιβάλλουν αυτοί- τότε θα είχαμε πιο πολύ χρόνο για να προχωρήσουμε σε δεύτερο ή τρίτο επίπεδο βελτίωσης των ζητημάτων ισότητας.
Αθηνά Δράκου
Η κα Δράκου είναι environmental scientist και έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα για την κλιματική αλλαγή και την οξείδωση των ωκεανών. Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον της εχει στραφεί στην διερεύνηση τρόπων με τους οποίους η ερευνητική δραστηριότητα μπορεί να συνδεθεί με την παραγωγική διαδικασία και τις τοπικές κοινωνίες με στόχο τη δημιουργία αμοιβαίου οφέλους. Ζει στη Βρετανία και εργάζεται στο Τμήμα Σπoυδών Επιστήμης και Τεχνολογίας, University College London (UCL) και στο National Oceanography Centre.
1.Πως αξιολογείτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο την επαγρύπνηση των γυναικών για θέματα ισότητας; Ποιος ο ρόλος του ALDE;
Οι γυναίκες είναι πλέον παρούσες σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, από την εκπαίδευση στην απασχόληση, και εκφράζουν τις απόψεις τους ως ηγέτες, καλλιτέχνες , ερευνήτριες κ.λ.π. Αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες επικοινωνίας, η νέα γενιά φεμινιστριών εχει τη δυνατότητα να κινητοποιείται και να αντιμετωπίζει δυναμικά νέες και παλαιές μορφές παραβιάσεων των δικαιωμάτων τους, όχι μόνο σε ευρωπαϊκό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Η διεθνής κατακραυγή και αλληλεγγύη για τις φοβερές περιπτώσεις βιασμού στην Ινδία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Αρκετοί άνδρες επίσης παίρνουν δημόσια θέση ή εμπλέκονται με το φεμινιστικό κίνημα, υποστηρίζοντας τα αιτήματα των γυναικείων οργανώσεων.
Ωστόσο, παρά την αισιόδοξη εικόνα για τη θέση της γυναίκας στην Ευρώπη, τα δικαιώματα των γυναικών συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν ισχυρή αντίδραση. Από τη μία πλευρά, συντηρητικές και θρησκευτικές ομάδες συστηματικά θέτουν την ισότητα των φύλων σε αμφισβήτηση, με το να προσβάλουν τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα, τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και την πρόσβαση των γυναικών στην απασχόληση και στη λήψη αποφάσεων. Από την άλλη, τα καταναλωτικά πρότυπα επιδρούν αρνητικά στην ενδυνάμωση των γυναικών, με την εμπορευματοποίηση του σώματος και της σεξουαλικότητας των νεαρών γυναικών και τη διαιώνιση στερεοτύπων των φύλων σε όλες τις σφαίρες της κοινωνίας.
Οι γυναίκες δεν αποτελούν μια ομοιογενή ομάδα, έχουν πολλαπλές ταυτότητες και είναι αυτή η ποικιλομορφία που κάνει τις κοινωνίες μας τόσο ενδιαφέρουσες και δημιουργικές. Σε συστήματα όμως όπου ο ρατσισμός και ο σεξισμός εξακολουθούν να είναι διαδεδομένα, οι γυναίκες καθίστανται πιο ευάλωτες στις διακρίσεις, τη βία και την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους. Γυναίκες που προέρχονται από εθνοτικές μειονότητες, γυναίκες Ρομά, οι γυναίκες με αναπηρία, οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, οι λεσβίες και οι αμφιφυλόφιλοι, οι γυναίκες τρανσέξουαλ, είναι σχεδόν αόρατες. επείγον να βεβαιωθούμε ότι οι πολιτικές που σχεδιάζονται δεν θα αφήσουν κανένα κορίτσι ή γυναίκα πίσω.
To ALDE Party Gender Equality Network αγωνίζεται για την ισότητα των φύλων και την προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών σε όλους τους τομείς της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής. Το περασμένο Ιούνιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε έκθεση σχετικά με τη στρατηγική της ΕΕ για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών μετά το 2015. Η έκθεση, στην σύνταξη της οποίας συνέβαλε η ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος του ALDE Party Angelika Mlinar, προτείνει σαφέστερους στόχους και πρακτικές δράσεις για τη βελτίωση της ισότητας των φύλων στην εκπαίδευση, την υγεία και την αγορά εργασίας, καθώς επίσης και ενέργειες για την καταπολέμηση των στερεοτύπων και τη σημασία της πρόσβασης στη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία.
2. Τι κοινό βρίσκεται από το φεμινισμό του τότε στο φεμινισμό του σήμερα;
Το σύγχρονο φεμινιστικό κίνημα χαρακτηρίζεται από τρεις φάσεις ή κύματα. Πιο πολλές είναι οι διαφορές και οι εντάσεις μεταξύ των τριών κυμάτων παρά τα κοινά σημεία. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι το κοινό σημείο όλων είναι ο αγώνας για την γυναικεία απελευθέρωση.
Κεντρικό στοιχείο του πρώτου κύματος (19ος – αρχές 20ου αιώνα) ήταν ο αγώνας για πολιτικά δικαιώματα, την πρόσβαση στην εκπαίδευση, την εργασία, την ιδιοκτησία, το δικαίωμα στο γάμο και το διαζύγιο.
Το δεύτερο κύμα (1960ς- 1990ς) εκφράζει τον αγώνα ενάντια στην κοινωνική και πολιτισμική περιθωριοποίηση των γυναικών και την απελευθέρωσή τους από την πατριαρχική κοινωνία.
Το τρίτο κύμα (1990ς- ) εστιάζεται λιγότερο στους νόμους και την πολιτική διαδικασία και περισσότερο στην ατομική ταυτότητα των γυναικών. Αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα του δεύτερου κύματος, αλλά είναι περισσότερο παγκόσμιο και πολυπολιτισμικό. Αποφεύγει τις τεχνητές κατηγορίες ταυτότητας, φύλου και σεξουαλικότητας. Διαφορές όπως αυτές της εθνικότητας, τάξης, σεξουαλικού προσανατολισμού, αναγνωρίζονται ως δυναμικές αλλά προσωρινές καταστάσεις. To τρίτο κύμα φεμινισμού εχει σκοπό να σπάσει τα όρια.
σχόλια