Σε φοβάμαι ανθρωπάκο σε τρέμω,επειδή απο σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα στην ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Θα ’χες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου αν δεν ενθάρρυνες εσύ o ίδιος την κατάσταση και δεν την στήριζες με τις πράξεις σου. Καμία αστυνομική δύναμη στον κόσμο δεν θα ήταν ικανή να σε νικήσει, αν διέθετες έστω μία στάλα αυτοσεβασμό....
Βίλχελμ Ράιχ
Άκου ανθρωπάκο, εσύ που ζεις στην εποχή της Συναρχίας,έσυ που σκύβεις το κεφάλι και κοιτάς την δουλίτσα σου,αφήνοντας τους άλλους να σε χειραγωγούν.
Εσύ που δεν πιστεύεις ότι μπορείς να σηκώσεις τον κόσμο στις πλάτες σου,είναι ασήκωτο το βάρος λες, ας το σηκώσουν άλλοι.
Εσύ Γραικύλε που είσαι γνωστός από παλιά για την οσφυοκαμψία σου και τις ραδιουργίες, προκειμένου να ικανοποιήσεις τα κοντόφθαλμα συμφέροντά σου.
Εσύ που κρύβεσαι πίσω από τον Πλάτωνα τον Κοραή,τον Βενιζέλο ή ‘οποίον άλλον αγαπάς, αρκεί να είναι άλλος από σένα ..
Γιά σένα λέω που καταβρόχθισες στον καταπιόνα σου όλα τα αγαθά του κόσμου και δεν κορέστηκες.
Εσύ που όποια συμφωνία έκανες,την μετάτρεψες από πανηγυρική συνθήκη Σεβρών σε ντροπιαστική Λωζάνη.
Πού κάθε μήνας του έτους έρχεται γιά να σου θυμίζει μία ντροπιαστική, αδελφοκτόνα σελίδα στην ιστορία σου(Νοεμβριανά,Δεκεμβριανά,Απριλιανά κοκ.)
Σε σένα μιλάω που κρύβεσαι πίσω από την κουκούλα και καις σημαία και Πατρίδα.
Σε σένα που καλύπτεσαι πίσω από το κράνος τού νόμου και εφορμάς επί δικαίων και αδίκων σαν γενίτσαρος στους ομοαίματους.
Άκου ανθρωπάκο που κρύβεσαι πίσω από τον καναπέ και αλλάζεις τον κόσμο με το τηλεκοντρόλ.
Εσύ νεοαγωνιστή του Συντάγματος,με τα χοτ-ντογκ,τα καφεδάκια σου και το χάζεμα στις βιτρίνες,μία μούτζα και ένα γιουχάρισμα δεν ξορκίζει το Λεβιάθαν που σε κατατρώει.
Και εσένα ανθρωπάκο,προιον των think tanks της Παγκόσμιας ελίτ,που τρομάζεις να κοιτάξεις τον ανθρωπάκο μέσα σου και τυφλώνεσαι απο την λατρεία σου στον Μαμωνά.
Ακου ανθρωπάκο...όχι μην ταράζεσαι σε μένα μιλάω,που κάθομαι και γράφω από την σκοτεινή μίζερη γωνίτσα μου,μισώντας τους πάντες, κρίνοντας τους παντες..
Ναι εγώ ο μισάνθρωπος ανθρωπάκος,αυτός είμαι ή έγινα,όμως ακόμα ονειρεύομαι έναν δίκαιο κόσμο..
Μην ρωτάτ πώς, δεν γνωρίζω,ένας ανθρωπάκος είμαι.Δεν γνωρίζω πως με τόσο θυμό και μαυρίλα μέσα μου μπορώ να δημιουργήσω κατι καλό και χρωματιστό..ούτε τα πινέλα έχω ούτε τα χρώματα..
Ξέρω όμως ότι είμαι ένας ανθρωπάκος που περιμένει μέρα με την μέρα σαν τον σπόρο να τον αλέσει η μυλόπετρα..και διαγκωνίζομαι με τους άλλους σποράνθρωπους για να την γλυτώσω.
Πότε δεν σκέφτηκα ότι ο μύλος μπορεί και να σταματάει με κάποιο τρόπο,πάντα πηγαίνω με την φορά του με τον ρυθμό του.Πότε δεν τον είδα απέξω, πάντα μέσα στο μύλο… μέσα στο αναπόδραστο...
Ακούστε συνανθρωπάκια: συγχωρέστε το μένος μου, την μουρμούρα και τον καυστικό λόγο, αλλά ο μύλος πίεζει, συμπιέζει… και έχουμε μαζευτεί πολλοί εδώ μέσα...
σχόλια