Ξεκίνησα το μαρτύριο που λέγεται ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΣ από την τρίτη γυμνασίου. Μετά λοιπόν από οκτώ χρόνια δίαιτας (με μεγάλα διαλείμματα), ζυγίσματος και συναναστροφής με την υγιεινή διατροφή, είμαι πεπεισμένος ότι δε θα καταφέρω ποτέ να μπω στο μυαλό ενός διαιτολόγου. Όχι επειδή δεν θέλω, αλλά προφανώς επειδή δεν χωράω...
Λένε ότι καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή και θα έρθω να συμφωνήσω απόλυτα. Σπούδασες, διάβασες, κουράστηκες για να καταφέρεις να ασκήσεις το επάγγελμα σου όμως είμαι τόσο προκατειλημμένος με το επάγγελμα του διαιτολόγου που αδυνατώ να γίνω φίλος σου. Πολύ απλά, διαιτολόγε, δε σε κάνω παρέα!
Καταρχάς γιατί είσαι... ΑΔΥΝΑΤΟΣ! Ναι οκ, συμφωνώ, στο ότι αν πετύχεις εύσωμο διαιτολόγο είναι σαν να πηγαίνεις σε σεξολόγο παρθένο, αλλά ρε φίλε το φυσιολογικό αδύνατο από το σε παίρνει ο αέρας αν φυσήξει έχει διαφορά. Με τι κουράγιο να ανέβω στη ζυγαριά όταν ολόκληρος ο διαιτολόγος ζυγίζει όσο η μια γάμπα μου;
Ζυγαριά είπα και ευθύς αμέσως περνάω στον δεύτερο λόγο που δε μπορώ να σε κάνω παρέα διαιτολόγε. Έρχομαι να ρωτήσω, γιατί πρέπει να περάσουν δύο χρόνια και μια αιωνιότητα από την ώρα που θα δεις τα κιλά μου στη ζυγαριά μέχρι την ώρα που θα με ανακοινώσουν το αποτέλεσμα; Τι παύσεις είναι αυτές χριστέ μου; Που είμαστε; Στην Αντιγόνη του Σοφοκλή που με την παύση θα κερδίσει την κορύφωση στο δράμα; Μήπως και από πίσω να παίζουν τύμπανα για να ανέβει και άλλο η αγωνία μας; Πες το καλή μου μια έξω: «Είσαι βόδι! Έβαλες δέκα κιλά! Ράψε το», τι ντρέπεσαι;
Και άντε τα παραπάνω πες ότι μπορώ να τα κάνω γαργάρα και να μην τα δώσω βάση! Το κόλλημα σου όμως με το ψωμί και το μακαρόνι δεν θα μπορέσω ποτέ να το δικαιολογήσω. Ναι, τρώω ψωμί μαζί με τα μακαρόνια, αν μπορώ και ένα ολόκληρο, που το βλέπετε το παράξενο; Υδατάνθρακας ο ένας υδατάνθρακας και ο άλλος; Ε και; Αν ήταν έτσι στην κρέπα θα βάζαμε μόνο ένα είδος σοκολάτας και ποτέ δεν θα τρώγαμε τοστ με κασέρι μαζί με το γάλα. Γαλακτοκομικό το ένα γαλακτοκομικό και το άλλο!
Συνεχίζω τη λίστα, γιατί έχω ακόμα πολλά να πω, προσθέτοντας την καύλα που σε βαράει διαιτολόγε με το νερό. «Τουλάχιστον 8 ποτήρια νερό την ημέρα» λες. Να σας πω κάτι, ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΠΙΝΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΝΕΡΟ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΑΖΕΙΣ ΝΑ ΤΡΩΜΕ. Θες διαιτολόγε να πιω νερό, βάλε μου να φάω για βραδινό τρία σουβλάκια με πίτα και τυροκαυτερή, άλλαξε μου το δεκατιανό από «ένα μήλο» που με έχεις, σε «3 κουταλιές της σούπας μερέντα», να ρθω να λιγωθώ ο Χριστιανός και μετά θα σου πω εγώ πόσα λίτρα θα πιω για να μπορέσω να συνέλθω. Όταν πεινάς το νερό απλά δε βοηθάει.
Επίσης μια χάρη, σταμάτα σε παρακαλώ να με ενημερώνεις, αμέσως μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, ότι ξέφυγες και ότι πήρες ένα κιλό. Είναι σίγουρο ότι εγώ θα έχω πάρει το λιγότερο έξι, οπότε δεν βοηθάει ούτε αυτό, αλήθεια. Σταμάτησε επίσης, αγαπημένε διαιτολόγε, να μου λες να βγάλω το φαγητό από το μυαλό μου. Αυτά τα πράγματα δε γίνονται ακόμα και με λοβοτομή. Ξυπνάω, κοιμάμαι, βλέπω τηλεόραση, οδηγώ, έχοντας στο μυαλό μου συνέχεια το φαγητό. Αφού με αρέσει ρε, τι να κάνω;
Τέλος να σημειώσω ότι η μπάρα δημητριακών δεν είναι ΣΟΚΟΛΑΤΑ. Μην το παίζεις ότι μας κάνεις χάρη βάζοντας μας στο απογευματινό αυτό το πράμα γιατί για να καταλάβει ο οργανισμός μου μια ιδέα από σοκολάτα πρέπει να φάω τουλάχιστον δύο κουτιά από αυτές τις μπάρες!
Αν ασκείς το συγκεκριμένο επάγγελμα σε παρακαλώ γράψε πέντε φορές το παραπάνω κείμενο σαν τιμωρία και αν δεν μπορείς να προσποιηθείς ότι δεν είναι δα και δύσκολο να χάσω είκοσι κιλά, τουλάχιστον άσε με να τρώω ψωμί με τα μακαρόνια και από την πλευρά μου ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ, αγαπημένε διαιτολόγε, ότι θα σταματήσω να ρουφάω την κοιλιά μου όταν ανεβαίνω πάνω στη ζυγαριά!
σχόλια