Κάθε μέρα χρησιμοποιώ τα μέσα μαζικής μεταφοράς, κόκκινη, μπλέ, πράσινη γραμμή ή τα λεωφορεία. Παρόλου που τα Μ.Μ.Μ με κουράζουν σωματικά και ψυχικά αφού είσαι μες στην τσίτα, τρέχα, σπρώξε, κουνήσου,ανέβα, κατέβα, στρίψε αποτελούν μια ηδονή για μένα. Ακούγομαι τρελή αλλά κάθε μέρα σε αυτές τις στιγμές διάρκεις απο 1 μέχρι και 60 λεπτά διαδρομής απολαμβάνω την ομορφιά της διαφορετικότητας που κατέχει το ανθρώπινο είδος. Γέροι, γριές, παιδιά, ψηλοί, κοντοί, παχύς, λεπτοί με πράσινα, κόκκινα, ξανθά μαλλιά με καστανά, γαλάζια μάτια που φορούν κοστούμι, φόρμα, φόρεμα κυκλοφορούν ανάμεσα σας, είτε θα περπατάνε είτε θα τρέχουνε για να φτάσουνε εκεί που επιθυμούν και κάθε μέρα βλέπω τρελά, ευχάριστα πράγματα ακόμη και η ασχήμια έχει μια μοναδικότητα και ομορφιά. Μετά από τόσες στιγμές καταλήγω πως είμαστε τόσο διαφορετικοί εμφανισιακά αλλά όλοι είμαστε κατασκευασμένοι από την ίδια ύλη....
Το λάθος είναι ότι δεν απαιτούμε από τον ίδιο μας εαυτό να αποδεχτεί και να αγαπήσει εμάς τους ίδιους και μέχρι τότε απλά θα σφαζόμαστε γιατί φθονούμε την ευτυχία και την μοναδικότητα του άλλου.
Επομένως γιατί σφαζόμαστε μεταξύ μας;
Ξεκινάμε από τον εξευτιλισμό και φτάνουμε μέχρι τα άκρα τον φόνο, παραδείγματα καθημερινά στην τηλεόραση, στην ζωή μας, είμαστε θύτες είτε ασκώντας την βία είτε μένοντας απαθείς στην βία λόγω φόβου, αδιαφορίας, μίσος και ταυτόχρονα είμαστε θύματα γιατί την βιώνουμε ο καθένας διαφορετικά από την οικογένεια, τους φίλους, την κοινωνία με ένα απλό αστείο που γελάμε ενώ μέσα μας, μας πικραίνει μέχρι και ξυλοδαρμό... Αν δείχνουμε τόσο διαφορετικοί και η ουσία είναι ίδια, γιατί δεν σταματάμε να είμαστε θύτες και να φύγουμε από το ρόλο του θύματος, γιατί δεν μαθαίνουμε απλά να αγαπάμε και να αποδεχόμαστε αφού αυτά είναι που αναζητάμε; Πού κάνουμε το λάθος;
Το λάθος είναι ότι το ψάχνουμε και το απαιτούμε από τους άλλους, το λάθος είναι ότι δεν απαιτούμε από τον ίδιο μας εαυτό να αποδεχτεί και να αγαπήσει εμάς τους ίδιους και μέχρι τότε απλά θα σφαζόμαστε γιατί φθονούμε την ευτυχία και την μοναδικότητα του άλλου. Όταν καταφέρουμε να μας αποδεχτούμε, τότε θα αποδεχτούμε τους άλλους, θα ξεφύγουμε από τους ρόλους θύτη και θύματος και θα είμαστε ελεύθεροι και ευτυχισμένοι δηλαδή διαφορετικοί
σχόλια