Νομίζω δεν ξέρει κανείς τι να ψηφίσει, εκτός αν είμαι μόνο εγώ. Τόσα κόμματα, τόσες απόψεις, τόσα σκάνδαλα, δύο δυνάμεις, τόσα προβλήματα, τόση ανεργία, όλοι ψάχνουμε τον μεσσία. Όλοι ψάχνουμε αυτόν με τη σωτήρια λύση που θα έρθει και θα πει «ένα και ένα, κάνουν δύο κύριοι. Αυτό και αυτό». Αυτό ψάχνουμε, το κόμμα που θα μας σώσει και είμαστε τόσο έτοιμοι να το πιστέψουμε όπως και αν είναι. Μα κανένας μας δεν έχει διάθεση να ασχοληθεί, να τρέξει, να συμμετάσχει, να ψάξει, να λύσει, να συζητήσει ή και να μιλήσω.
Οι Έλληνες συνεχίζουν να πλακώνονται για τα κόμματα σαν κότες και για το ποιο οφείλει να είναι στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση. Οι Έλληνες συνεχίζουν να ιντριγκάρουν, να δημιουργούν συνωμοσίες, βάσιμες ή μη, να ψάχνουν το ψεγάδι του πολιτικού, να φωνάζουν και να αναλώνονται σε μάχες χρωμάτων. Οι Έλληνες δεν έχουν καμία διάθεση για αλλαγή και αν κάποιος βρεθεί που να σκέφτεται ένα σχέδιο για ένα καλύτερο αύριο για την Ελλάδα, τον πνίγει το σύστημα και η μάζα.
Οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για την δική τους πορεία. Οι πολιτικοί δεν μιλάνε την γλώσσα του λαού. Βλέπεις τον τάδε πολιτικό, έναν εξαίρετο ρήτορα που σ’έχει πείσει με την μισή ώρα ομιλίας του να καταστρέφει τα πάντα τη στιγμή που αρχίζει το κατηγορητήριο έναντι της έως τότε κυβέρνησης και της έως τότε αντιπολίτευσης και των πολιτικών που πέρασαν, που έκαναν αυτό, που έκαναν εκείνο, που έκαναν το άλλο ενώ αυτός υπόσχεται, απίθανα εύστοχα, πως τίποτα από όλα αυτά δεν θα κάνει και πως αυτός δεν θα γίνει ποτέ σαν τον τάδε, τον εκείνον, τον άλλον. Δεν μπορείς να βρεις πολιτικό ηγέτη που να μην εκμεταλλεύεται την εξουσία και να μην μηχανορραφεί για το δικό του συμφέρον ή για το κόμμα του. Και αν υπάρχει τέτοιος πολιτικός, ίσως να μην έχει ακουστεί ακόμα. Δεν υπάρχει πια διαφάνεια στην δημοκρατία, καθαρότητα, δεν υπάρχει «τα χαρτιά μου ανοιχτά» σήμερα. Ο Πλάτων έλεγε «Την των δήμων ελευθερίαν η των αγαθών ανδρών άμιλλα φυλάττει» μα τελικά δεν υπάρχει ούτε κλίμα συνεργασίας για το κοινό καλό ούτε διάθεση για δημοκρατία.
Δεν ξέρεις πια τι να πιστέψεις, που να ψάξεις και σε ποιον να στηριχτείς. Μα πρέπει πια να σκεφτείς πως ήρθε η στιγμή για κρίσιμες αποφάσεις. Στηρίξου στην δική σου γνώμη, ψάξε, συμμετείχε, δραστηριοποιήσου. Μην ακούς κανέναν άλλον. Η ψήφος είναι δική σου και η ζωή επίσης δική σου. Κανένας δεν θα σε σώσει αν δεν το απαιτήσεις και αν δεν κοπιάσεις γι’αυτό. Ένα είναι σίγουρο μονάχα` η ελευθερία και η δημοκρατία δεν είναι και ούτε πρέπει να είναι πράσινες, μπλε ή κόκκινες. Τα δικαιώματα σου δεν έχουν χρώμα.
