Πρέπει να ξεκολλήσω με αυτό το άρρωστο πράγμα που δεν αντέχω μόνη μου.Πρέπει να συνηθίσω την μοναξιά που βιώνω τώρα για να μην εκπλαγώ και χαωθώ όταν βιώσω χειρότερη.Είναι και αυτός ο σκατόκαιρος που ποτέ δεν συμβαδίζει με την ψυχολογία μου.Είναι και αυτή η καθημερινή,επαναλαμβανόμενη μιζέρια.Αυτές οι ανούσιες βραδιές-deja vu που τις έζησες χθες,προχθές και αντίπροχθες.
Που γυρνάς σπίτι και προσπαθείς με ότι σου απέμεινε,να συγκεντρώσεις τα κομμάτια του εαυτού σου που έσπασε και σήμερα.Αυτή η καταραμένη δύναμη που μόλις ξαπλώσεις στο κρεβάτι,σου επιβάλλει να κάνεις και πάλι τον απολογισμό της ημέρας,της εβδομάδας,του μήνα και του χρόνου.Θα σε κάνει σκατά και δεν θα σε αφήνει να κάνεις κάτι για αυτό.Θα σου βάζει κλαψομούνικα τραγούδια,θα σου φέρνει στην επιφάνεια κάθε στενάχωρη ανάμνηση,θα σου ψιθυρίζει στο αυτί λυπητερά σενάρια και αφού πάρει και την σημερινή της δόση θα σε αφήσει να αποκοιμηθείς.
Θα σου μιλήσω και για την άλλη δύναμη (συγγενική της προηγούμενης).Χειρότερη,καλύτερη εσύ θα το κρίνεις.Αυτή που σε κρατά δυνατά και σου θέτει τα όρια.Που δεν σε αφήνει να δοθείς,να αναλωθείς,να ξεπεράσεις το "είναι" σου.Που σε αναγκάζει να είσαι επιφυλακτικός για κάθε σου κίνηση,συναίσθημα,ανάγκη.Σε υποχρεώνει να τα κρατήσεις όλα μέσα σου μέχρι να πέσεις να κοιμηθείς.Τότε είναι που αλλάζουν οι βάρδιες.Υπόσχεσαι στο εαυτό σου ότι θα ξυπνήσεις και θα τις διώξεις μακριά.Ότι από αύριο θα αρχίσεις να δίνεις,να δίνεις,να δίνεις,χωρίς να σε νοιάζει αν και τι θα πάρεις πίσω.Χωρίς να φοβάσαι την απόρριψη και την λύπη που μπορεί να επέλθει.Ότι θα σπαταλήσεις όλες τις σταγόνες του εαυτού σου αλλά τουλάχιστον θα του κάνεις εσύ κουμάντο.Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες,έτσι δεν λένε;
Τρία τσιγάρα μετά ακολουθούν αυτά τα περίεργα δευτερόλεπτα που κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και αναγκάζεις τον εαυτό σου να σε κοιτάξει σαν να είσαι άγνωστος.
Που η ύπαρξη σου ουσιαστικά διασπάτε σε μυαλό και σώμα.Ίσως και κάτι ακόμα.Τότε είναι που καταλαβαίνεις ότι αυτά τα δύο παρόλο που συνυπάρχουν δεν είναι εξοικειωμένα.Και εκείνη είναι η στιγμή που πρέπει να επέμβει αυτό το τρίτο μέρος σου.Να καταφέρει με νύχια και με δόντια να τα ενώσει για να μπορέσουν μετά να πολεμήσουν όλες αυτές τις ζοφερές δυνάμεις που σε κυριεύουν καθημερινά.Και μην βιαστείς να απαντήσεις.Όχι δεν ζούσαν απ'την αρχή μέσα μας.
Εμείς και οι αδυναμίες μας τις αφήσαμε να μας εξουσιάσουν.Όπως και εμείς πρέπει να τις αποβάλλουμε.
Πέτα την ομπρέλα και έλα να χορέψουμε γυμνοί στην βροχή...
"And you will never taste the joy and the happiness unless you drink from the bottles of pain and you go out naked in the rain..."
σχόλια