When he f*ck me good, I take his ass to Red Lobster*.
* Beyonce, Formation.
Την Παγκόσμια Ημέρα Ανεξαρτησίας των Γυναικών την περάσαμε όλοι ζάχαρη στο FB, παρακολουθώντας διάσπαρτες αναρτήσεις με ιστορικές αναφορές, λουλουδάκια, συνθήματα, την υπέροχη είδηση ότι μια κυριούλα στο UK μαχαίρωσε τους όρχεις του άντρα της γιατί δεν έκανε δουλειές και φυσικά το ξεκατίνιασμα σε IG & Twitter της Kim Kardashian με την Bettie Middler με σύνθημα το “take no hostages” στα πυρά γυναίκας προς γυναίκα.
Το πρόβλημά μου όμως δεν είναι αυτό ως προς τη γυναικεία ανεξαρτησία, or the lack of thereof. Το πρόβλημά μου εν έτει 2016 δεν είναι μόνο η μισθολογική διαφορά που στερείται η γυναίκα. Εξάλλου, αν εξαιρέσεις τις ηθοποιούς στο Χόλυγουντ, που ναι μεν είναι κακό να κερδίζουν λιγότερα από τους άντρες αλλά δεν μπορώ να τις λυπηθώ που παίρνουν π.χ. δέκα εκατομμύρια αντί για δώδεκα, η μισθολογική ανισότητα μπορεί να προσβληθεί ενώπιον δικαστηρίων ενώ πολλές εταιρείες προσπαθούν να το αποφύγουν λόγω νομικών κυρώσεων που τις περιμένουν στη γωνία.
Το πρόβλημά μου είναι και θα είναι πάντα η βία κατά των γυναικών. Επειδή όμως η βία με θυμώνει σε πολύ περισσότερες μορφές, όπως για παράδειγμα, η ψυχολογική ή σωματική βία που ασκεί μητέρα σε παιδί, γυναίκα σε γυναίκα και άντρας σε γυναίκα και παιδί, για να ονομάσω μερικές μόνο καταστάσεις, δεν ήταν ούτε αυτό που με προβλημάτισε κατά την Παγκόσμια Ημέρα Ανεξαρτησίας των Γυναικών.
Με απασχόλησε η σεξουαλικότητα της γυναίκας εν έτει 2016 και το πόσο μπορεί να επηρεάσει σημαντικούς τομείς της ζωής της. Το θέμα δεν ρυθμίζεται πουθενά νομικά καθώς φέρει ηθικό χρωματισμό. Επίσης, δεν έχω δει καμία καμπάνια για την αφύπνιση του κόσμου ως προς αυτό. Αυτό που έχω δει είναι την τεράστια ανισότητα σε έναν τομέα, που λαμβάνει τη λιγότερο δυνατή προβολή. Και με τον όρο «σεξουαλικότητα» δεν εννοώ το ξεβράκωμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό αποτελεί σημάδι ναρκισσισμού και σημείο των εποχών και όχι εκδήλωση της πραγματικής σεξουαλικότητας μια γυναίκας.
Όντας η ίδια άτομο που απολαμβάνει την προσοχή του άλλου φύλου σε πολύ προσωπικές στιγμές, έχω έρθει αντιμέτωπη με σηκωμένα, ατημέλητα συνήθως, φρύδια περισσότερες φορές από ότι είμαι έτοιμη να παραδεχτώ ακόμη και στον εαυτό μου. Μάλιστα, η συνήθης αντίδραση περιλαμβάνει και ένα ολίγον τι σεξιστικό κοπλιμέντο σε τόνους «καλέ και δεν σου φαίνεται». Mille merci, είναι εξάλλου γνωστό ότι όσες αγαπούν το σεξ, φέρουν σημάδι στο μέτωπο. Αντί για τον κεραυνό του Χάρι Πόττερ, αφήνω να μαντέψετε τί.
Στη μία και μοναδική μακροχρόνια σχέση μου, η οποία διήρκεσε αισίως μια τετραετία, υπήρξα απόλυτα πιστή γιατί συνειδητά επέλεξα να περιορίσω την ελευθερία μου και να την δώσω απλόχερα στον άνθρωπο που στάθηκε δίπλα μου γιατί απλά μου κάλυπτε όλες τις ανάγκες μου. Σωματικά και ψυχικά διάλεξα να είμαι μαζί του και αυτός να είναι μαζί μου. Όταν αυτό τελείωσε και άρχισε να μην με καλύπτει - και είμαι πεπεισμένη ότι ούτε εγώ μπορούσα πια να τον καλύψω, απλώς υπήρξε πολύ ευγενικός για να το πει -, αποφάσισα να προχωρήσω μόνη μου και η σχέση τελείωσε.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τελειώσει και η όρεξη μου για σωματική επαφή με κάποιον, η οποία δεν θα συνοδεύεται από δέσμευση αφού συναισθηματικά αρκούμαι, για την ώρα, στη μοναξιά μου; Σε όλες τις ταινίες, τις σειρές και τα βιβλία οι γυναίκες που αγαπούν το σεξ παρουσιάζονται ως καλλονές με μίνι και κόκκινα χείλη, μοιραίες και αδίστακτες. Εμένα τα μπουτάκια μου δεν μου επιτρέπουν να βάλω πολύ κοντή φούστα και η φωνή της μαμάς μου στο κεφάλι μου δεν με αφήνει να κυκλοφορών ημίγυμνη. Δεν με εκφράζει. Αδιαφορώ αν άλλες κοπέλες κυκλοφορούν έτσι έξω και ποτέ δεν θα τις χαρακτήριζα «εύκολες» από αυτό. Συνήθως είναι απείρως πιο συντηρητικές από κοπέλες σαν κι εμένα, που κουμπώνω και το πάνω κουμπάκι στο πουκάμισο.
Το πρόβλημά μου, λοιπόν, είναι ότι ξέρω τί θέλω: θέλω όταν μου αρέσει κάποιος και του αρέσω, να είμαι ελεύθερη να κάνω το καλύτερο σεξ της ζωής μου χωρίς μετά να χρειάζεται να τον ξαναδώ, αν δεν θέλω. Χωρίς να χρειάζεται κι αυτός να με ξαναδεί, αν δεν θέλει. Θέλω να προσέχω τον εαυτό μου όταν είμαι σε αυτή τη φάση της ζωής μου αλλά να τολμήσω να το συζητήσω με κάποια φίλη μου χωρίς να διαβάζω διαρκώς στα μάτια της τη λέξη που φαντάζεστε. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί το να μην μετράς με πόσους θα κάνεις σεξ στη ζωή σου είναι χειρότερο από το να πας με έναν: το αγόρι της κολλητής ή της αδερφής σου, για παράδειγμα. Δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να εκπλήσσεται κάποιος όταν αντιλαμβάνεται ότι η μορφωμένη και συμπαθητική οπτικά κοπέλα, απολαμβάνει εξίσου με τον ίδιο το λεγόμενο “casual sex”.
Τέλος, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί το γεγονός ότι θα κάνω σεξ μαζί σου αν με ελκύεις από το πρώτο ραντεβού, σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν πρέπει να συνεχίσεις να με βλέπεις, όταν υπάρχει έλξη. Δεν καταλαβαίνω γιατί αφού σου δίνω αυτό που θέλεις και σου αρέσει, ξαφνικά σταματώ να είμαι τόσο αστεία και έξυπνη, όσο όταν δεν είχαμε προχωρήσει. Θέλω να πω, δεν προσβάλλεις εμένα εκείνη τη στιγμή, γιατί εγώ ξέρω τι θέλω. Προσβάλλεις τον εαυτό σου θεωρώντας ότι δεν μπορεί να είσαι τόσο ελκυστικός στα μάτια μου, που δεν μπορώ να περιμένω ένα μήνα για να σε αγγίξω. Η ηθική ανηθικότητα είναι που διαλύει σπίτια και ζωές, όχι η συνειδητή ανηθικότητα στο κρεβάτι δύο ελεύθερων ανθρώπων.
