Τελείωσαν τα δρομολόγιά μου στους δρόμους της πόλης με γρήγορους ρυθμούς, ζέστη, κίνηση, φασαρία και συναντήσεις...Δεν βρήκα όμως ευκαιρία να ασχοληθώ με περιστατικά της καθημερινότητας καθώς η πίεση του χρόνου και τα πολλά τηλεφωνήματα κρατούσαν διαρκώς το μυαλό μου απασχολημένο γύρω από συγκεκριμένα θέματα. Έτσι, γυρίζοντας σπίτι, αποφάσισα να αράξω χαζεύοντας το πρόγραμμα της TV και στα διαλείμματα να ρίχνω και μια κλεφτή ματιά στο διαδίκτυο...
Οι επαναλήψεις πάνε σύννεφο, με σειρές δεκαετίας και βάλε, καθώς και ταινίες του 80 που μας κάνουν κάθε φορά να γελάμε με το ίδιο αστείο, όσο χαζό και αν θεωρούμε το γεγονός πως αυτό συμβαίνει ενώ το' χουμε δει τόσες φορές...Η αλήθεια είναι όμως πως και η ίδια η ζωή επαναλαμβάνει τις επιτυχίες της κάθε τόσο κάνοντας το υποσυνείδητο της εμπειρίας μας να χτυπάει καμπανάκια "ντεζαβου"...Οι τάσεις της εποχής μας φαντάζουν με μια εκμοντερνισμένη εκδοχή των τάσεων του παρελθόντος, με δεδομένη αποδοχή και επιτυχία, ενός μπεστ σελερ που δικαιούται να έχει σικουελ και ύπαρξη σε βάθος χωροχρόνου...Κάτι τέτοιο συμβαίνει και τώρα...
Αυτή η νέα, υποτίθεται, μόδα με το ice bucket challenge, δεν μπορεί παρά να μας κάνει να νοσταλγούμε την εποχή των 90's που όλοι εμείς στο τέλος της σχολικής χρονιάς κάναμε μπουγέλο με τους συμμαθητές μας και τα παιδιά της γειτονιάς, με ένα καμάρι και μια προσμονή για την μέρα αυτή που ήταν λες και θα χαλούσαμε την παράδοση αν δεν το κάναμε και κάποια κατάρα των θεών της φύσης θα μας κυνηγούσε όλο το καλοκαίρι! Ήταν προσβολή και λόγος για γιουχάισμα η εθελουσία αποχή, με βέβαιη συνέπεια οι χαρακτηρισμοί: βουτυρομπεμπές, κότα και μυγιάγγιχτος, καθώς και η τιμωρία να φυλάς τσίλιες στο κρυφτό επ'αορίστου...Τι έγινε ξαφνικά και μπουγελώνονται όλοι; Στερέψαμε από κότες και βουτυρομπεμπέδες;! Ήρθε η ώρα για την μεγάλη επανάσταση...;
Μπα! Στην ιδέα ότι όποιος το κάνει το μαθαίνουν όλοι, πάνω στην δίψα της αναγνωρισιμότητας, της τάσης της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης να γίνεσαι ένα με τους άλλους για να νιώθεις αποδεκτός, σε αυτόν τον ασύστολο κομφορμισμό που επικρατεί, ακόμα και η κουτσή Μαρία δικαιούται να διαπράξει το έγκλημα της θυσίας της προσωπικής άποψης στον βωμό του θεαθήναι! Και αν έτσι είναι, έπρεπε να γνωρίζουν τουλάχιστον πως αυτή η νέα εκδοχή των δικών μας μπουγελωμάτων δεν έχει νόημα κανένα αν δεν έχουν την δυνατότητα και την θέληση να δωρίσουν ένα ποσό για την ALS. Αλήθεια όμως, γιατί πρέπει να σπαταλάμε ασύστολα το νερό, ακόμα και αν μοναδικός μας σκοπός είναι να συνεισφέρουμε για το καλό κάποιων; Και πόσοι κάποιοι ωφελούνται από αυτό, εκτός από τους διαπράττοντες την θυσία;
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι ξεκάθαρη, δυστυχώς...Και δεν θα μπω στο τρυπάκι να αναλύσω την σοβαρότητα της ALS και πόσους πάσχοντες ωφελεί η δωρεά. Το μόνο που νιώθω πως με θίγει σαν άνθρωπος είναι πως υπάρχει κόσμος δίχως πόσιμο νερό, κόσμος που πεινά και που είναι άρρωστος καιρό, ταλαιπωρημένος από ιάσιμες αρρώστιες που ανά άτομο η θεραπεία έχει μικρότερο κόστος από εκείνη της ALS...Και αν θέλουμε να λογιζόμαστε φιλάνθρωποι επί της ουσίας τότε οι πράξεις μας πρέπει να εναρμονίζονται με την φιλοσοφία μας! Αν όλο το νερό που λούστηκαν όλοι αυτοί ως τώρα το μάζευαν σε μια δεξαμενή τουλάχιστον μια μικρή πόλη θα είχε πόσιμο νερό για έναν μήνα...Κι αν απ' όλα τα λεφτά που δώριζαν για έρευνα επάνω σε μια σπάνια αρρώστια, έδιναν τα μισά για τις ήδη ιάσιμες, προς θεραπεία των πασχόντων, κάποια παιδιά θα είχαν λόγο να χαμογελούν ξανά και να πιστεύουν στον άνθρωπο, στην δύναμη της ζωής και της φύσης και μεγαλώνοντας να θέλει να ανταποδώσει σπουδάζοντας ιατρική με σκοπό να σώσει εκείνους που δεν έχουν ελπίδα....Αν όλοι αυτοί που το έκαναν λογάριαζαν πως δεν υπάρχει άνθρωπος ενός κατώτερου θεού, τότε ο κόσμος θα ήταν ήδη διαφορετικός....Κι αυτή είναι μια τάση που παραμένει σχετικά αναλλοίωτη από το παρελθόν, γι' αυτό και η ανθρωπιστική πρόοδος κυλά με αργούς ρυθμούς...
Συνεχίστε να θυσιάζεστε στον βωμό της τάσης, θα έρθει όμως μια μέρα που θα συνειδητοποιήσετε πως η τάση δεν θα θυσιαστεί ποτέ για εσάς, έτσι όπως εκτελείται! Γίνετε εκείνοι που θα θέλατε να έχετε δίπλα σας σε μια δύσκολη στιγμή, είναι μια πολύ καλή αρχή για αναθεώρηση...Κι αν υπερβάλλω λίγο, είναι η υπερβολή της τάσης που με παρασέρνει σε σκέψεις δίχως τελειωμό...
Κι επειδή ήδη σκέφτηκα πολλά, πάω να ακούσω λίγη μουσική να στανιαρω και τα ξαναλέμε!
