Μου θυμίζει λίγο εκείνη την φάση με τον Νίο στο Μάτριξ που προσπαθούσε να αποφασίσει ποιο απο τα δύο χαπάκια θα επιλέξει... Αυτό που θα τον κάνει να ζήσει την περιπέτεια μέσα σε ένα όνειρο ή αυτό που θα τον επαναφέρει στην πιο βαρετή πεθαίνεις, ζωή του (το γραφειάκι εκείνο το κλειστοφοβικό, το θυμαστε;). Ε λοιπόν να σας ενημερώσω χαλαρουίτες μου οτι καθένας απο εμάς είναι ένας Νίο...
Πολλές φορές η επιλογή για το τι θέλουμε να ζήσουμε είναι απόλυτα δική μας και γίνεται συνειδητά. Συνειδητά επιλέγει η ερωμένη να συνεχίσει με τον αγανακτισμένο παντρεμένο με την αδιάφορη κατά πως δηλώνει γυναίκα και τα κουτσούβελα που τρέχουν πάνω κάτω σαν να τους έβαλες φωτιά στις τουρμπίνες... Είναι και το ρημάδι το αίσθημα του απαγορευμένου που μας άφησε κληρονομιά το Ευάκι προ αρχαιοτάτων και μας δυσκολέυει την ζωή όταν βλέπουμε το κακό και μας τραβάει σαν μαγνήτης. Είναι το προστατευτικό μας αίσθημα που το έχουμε λίγο πολύ όλες οι γυναίκες και θέλουμε να σώσουμε τον απροστάτευτο ανήρ απο την μάγισσα νόμιμή του που του έχει φάει την ψυχή. Είναι και λίγο που τον έχεις ερωτευτεί και πλέον είναι αργά να ξεφύγεις, είναι, είναι πολλά...
Συνειδητά επίσης συνεχίζεις να επιμένεις στον μονόπλευρο έρωτα που σε ταλανίζει και σου σπαταλάει όλο και πιο μεγάλο κομμάτι του εγωισμού που έχεις χάσει αλλά και της καρδιάς σου που την άφησες σε κρύα χέρια που δεν πολυγουστάρουν να την βάλουν δίπλα στην δική τους την ζεστή (για κάποια άλλη όμως...). Είναι το σημείο εκείνο που βυθίζεις οικειοθελώς μυαλό και κορμί σε μεθυσμένα ξενύχτια και άδειες γωνιές που περιμένεις να γεμίσουν απο αυτό που εσύ έχεις χτίσει στο μυαλό σου... Γιατί πίνεις; Γιατί βασανίζεις τον εαυτό σου τόσο πολύ; Γιατί να δίνεις το είναι σου σ' αυτούς που δεν έχουν όρεξη να το πάρουν και να το στύψουν στα χέρια τους για να βγεί ευτυχία; Γιατί γουστάρεις να πονάς... Θέλεις να ακούς τραγούδια και να λιώνεις στο κλάμα ναι ναι οκ, δεκτόν! Να σκεφτείς όμως, ένα μόνο την στιγμή που κλαίγεσαι για τον πάτο που έπιασες... Ότι εσύ το διάλεξες!
Η ζωή θέλει κότσια φιλενάδα!Είτε θα σηκωθείς να παλέψεις με όλα τα θηρία που σε περιμένουν εκεί έξω και μετά την ήττα τους θα πίνεις σαμπάνια πάνω απο το ρημαγμένο τους "εγώ", είτε θα βάλεις την καψούρα σου μπροστά, θα γεμίσεις το σπίτι με τσιγάρα και καπνό για να δικαιολογήσεις τον ηθελημένο πόνο σου και θα κάτσεις στην γωνιά σου να κλαίς σαν να μην υπάρχει αύριο... Το κόκκινο και το μπλέ χαπάκι είναι στο χέρι σου... Βάλε μπόλικο ουίσκι με πάγο και διάλεξε αυτό που θα σε κάνει επιτέλους ευτυχισμένη...
Άσπρο πάτο!
