Πριν μήνες είχα διαβάσει το «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» και έπειτα το «Βάλε ένα φύλακα» της Χάρπερ Λι με διαφορά ημερών. Όπως συμβαίνει με τα σπουδαία βιβλία οι ήρωες τους δεν μας ξεχνάνε. Άλλωστε τα βιβλία είναι ζωντανοί οργανισμοί. Κοχλάζουν οι ξεχασμένες σελίδες τους τα βράδια, τρέφονται με μικρά ή μεγάλα κομμάτια των όσων ζούμε και των όσων αντιλαμβανόμαστε από τις ζωές των άλλων. Κάποια στιγμή εισβάλλουν ξανά στην ζωή σου όταν το κρίνουν απαραίτητο και ας τους έχεις αφήσει καιρό.
Η Τζιν Λουίζ, η Σκάουτ όπως είναι το παρατσούκλι της, έκανε ορμητική εμφάνιση αυτή την εβδομάδα μέσα μου. Το μικρό κοριτσάκι του «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» που θαύμαζε τον δικηγόρο πατέρα της Άτικους Φίντς για το αίσθημα δικαίου απέναντι στους μαύρους της Αλαμπάμα την δεκαετία του '30, επιστρέφει ξανά την δεκαετία του '50 από την Νέα Υόρκη στο σπίτι της, μεγάλη γυναίκα πια στο «Βάλε ένα φύλακα», για να τον δει να συμμετέχει στη ρατσιστική Ένωση Πολιτών της πόλης που μεγάλωσε. Στην ίδια ένωση είναι και ο φίλος της Χένρι. Μέσα σε όλα και ο θείος της Τζακ που προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και περισσότερο τον αδερφό του.
Για την ισότητα των ανθρώπων πρέπει να εφαρμοστούν οι νόμοι αλλά εάν θέλουμε να την πετύχουμε στην πράξη, εάν θέλουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών, πρέπει να την ξεκινήσουμε από το σπίτι μας.
Το «Βάλε ένα φύλακα» είναι ένα βιβλίο για την ενηλικίωση και ένα βιβλίο για αυτό που απομένει όταν πέσουν γύρω μας οι μάσκες. Η Σκάουτ αντιλαμβάνεται ότι ο πατέρας της όχι μόνο δεν είναι το τέλειο ον που έπλασε με το μυαλό της όταν ήταν παιδί αλλά ένας άλλος άνθρωπος, που εάν η συγγένεια δεν τους ένωνε δεν θα ήθελε να τον ξέρει. Καθώς οι σελίδες του «Βάλε ένα φύλακα» κυλάνε σαν rollercoaster πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται: Τι θα έκανα εάν μια μέρα ανακάλυπτα ότι οι γονείς μου δεν είναι αυτό που νόμιζα; Πόσες φορές θα «σκοτώσω» τον πατέρα μου για να συνεχίσω;
Το «Βάλε ένα φύλακα» ουρλιάζει ότι για την ισότητα των ανθρώπων πρέπει να εφαρμοστούν οι νόμοι αλλά εάν θέλουμε να την πετύχουμε στην πράξη, εάν θέλουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών, πρέπει να την ξεκινήσουμε από το σπίτι μας. Εάν θες να εφαρμοστεί το δίκαιο δώσε εσύ ο ίδιος το παράδειγμα της δικαιοσύνης. Εάν πιστεύεις ότι δεν υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι άνθρωποι πρέπει να το υποστηρίξεις με σθένος αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Για να μπορείς να κοιτάξεις τα παιδιά σου ευθεία στα μάτια πρέπει να είσαι ο ίδιος καθαρός.
Καθώς τα τελευταία εικοσιτετράωρα παρέα με την Σκάουτ, ωραία και φινετσάτη όπως έχει επιστρέψει από την Νέα Υόρκη της δεκαετίας του πενήντα, διαβάζουμε για την επίθεση στο σπίτι ενός εντεκάχρονου Αφγανού στην Ελλάδα του 2017 μόνο μια ερώτηση έχουμε να κάνουμε: Γονείς τι λέτε στα παιδιά σας για όλο αυτό;
Γιατί θα αναγκαστείτε αργά ή γρήγορα να απαντήσετε σε ερωτήσεις. Δεν θα την γλιτώσετε. Όπως δεν την γλίτωσε και ο Άτικους Φίντς.
σχόλια