Κύμα κατάληψης πλάκωσε σήμερα τα περισσότερα σχολεία της Ελλάδας! Μια ενέργεια ''διαμαρτυρίας'' με την οποία οι ''οργισμένοι'' νέοι, αφού κατέλαβαν τον σχολικό χώρο , παρανόμως, εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για το νέο εκπαιδευτικό σύστημα και γενικότερα για την όλη εκπαιδευτική διαδικασία, πίνοντας καφέ στα πιο πολυσύχναστα στέκια της πόλης ή βολτάροντας στους δρόμους επευφημώντας το ''κατόρθωμά'' τους. Ένιωσαν περήφανοι για την ''επανάστασή'' τους, τον ''αγώνα'' τους, και αφού τέλεσαν το χρέος τους ως ''ευσυνείδητοι'' και ''ώριμοι'' πολίτες, γύρισαν στα σπίτια τους έχοντας ένα μικρό ερωτηματικό στο μυαλό τους που φώναζε ''ΓΙΑΤΙ;'' . Αυτό βέβαια δεν αποτελούσε πρόβλημα. Γύρισαν τη φωνή στο mute και απόλαυσαν μια μέρα χωρίς μάθημα! Ω! Τι τρομερό...
Την ίδια στιγμή που σε άλλες χώρες του κόσμου τα παιδιά εργάζονται για να καταφέρουν να σπουδάσουν, σε χώρες όπου απ' τις 10 οικογένειες η μία θα σπουδάσει τα παιδιά της, εμείς εδώ, τα ''έξυπνα'' Ελληνόπουλα, έχουμε χορτάσει από γνώση και μάθηση και έτσι, με πρόφαση την στρογγυλή και όχι τετράγωνη τυρόπιτα, βάζουμε λουκέτο στα σχολεία. Άραγε πότε ξεκίνησε αυτή η μόδα των καταλήψεων; Από πότε η λέξη ''αγώνας'' ταυτίστηκε με το ''αραλίκι'';
Έχει αποδειχθεί χρόνια τώρα πως η κατάληψη αποτελεί τον λιγότερο αποτελεσματικό τρόπο για την επίτευξη στόχων. Τα αιτήματα μπάζουν από παντού και είναι φανερό πως ο απώτερος σκοπός των νέων είναι απλά να χάσουν το μάθημα της ημέρας. Δε το γνωρίζουν αυτό οι καθηγητές; Μα φυσικά και το γνωρίζουν! Ακόμα και οι τοίχοι γελάνε με τα χάλια μας... Αυτά είναι τα χάλια της εκπαίδευσης! Και το ερώτημα είναι: Γιατί δε σταματάει αυτή η τραγική συνήθεια που υποβαθμίζει, όχι μόνο τον ρόλο του σχολείου, αλλά και τον μαθητή ως προσωπικότητα; Μήπως συμφέρει και τις δύο πλευρές τελικά;
O αναμενόμενος αντίλογος στις παραπάνω απόψεις είναι αναπόφευκτος...
''Το δημόσιο σχολείο δεν προσφέρει τίποτα στον νέο, που το μόνο που τον νοιάζει με το που θα πατήσει το πόδι του στο Λύκειο είναι η εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο! Γνώσεις παροχευμένες, στείρα αποστήθιση και 7 ώρες χαμένες''. "H πολιτεία, αντί να μας βοηθήσει, βάζει εμπόδια και τρικλοποδιές. Ίσως να μη μας θέλει όλους μορφωμένους. Έρχεται το νέο σύστημα του λυκείου με την τράπεζα θεμάτων. Το σύστημα αυτό κάθε άλλο παρά αναπτύσσει την κριτική σκέψη μας, ο οποίος θα πρέπει να είναι ο βασικός στόχος του σχολείου'', αναφέρουν κείμενα μαθητών. Ναι, εσείς που παραπονιέστε για το νέο και απάνθρωπο σύστημα, είστε αυτοί που τρέξατε με το που κλείσανε οι σχολικές πόρτες σπίτια σας να ξεσκιστείτε στο διάβασμα και να το υπηρετήσετε απτόητοι! Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που μας την επέβαλαν άλλοι χωρίς να μας ρωτήσουν. Κάποιοι που αποφάσισαν να καταργήσουν την δωρεάν παιδεία, μαζί με την δωρεάν περίθαλψη και -γιατί όχι;- τη Δημοκρατία! Αυτοί οι ''κάποιοι'' που σπουδάζουν τα παιδιά τους στα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια του εξωτερικού και ζουν σαν σύγχρονοι Μίδες, αυτοί μας κατάντησαν υποχείριά τους. Μήπως τελικά, αυτό θα 'πρεπε είναι το ισχυρότερο αίτημα των σημερινών νέων; Και αν ναι, γιατί δεν το διεκδικούν όπως πρέπει; Μήπως τελικά είναι ακόμα πολύ ''μικροί'' για να αντιληφθούν την πραγματικότητα;
Δεν βγάζω την ουρά μου έξω απ' όλο αυτόν τον πανικό. Γιατί κι εγώ, και άλλοι σαν και 'μένα που ψηφίσαμε ''κατα'' στην κατάληψη, κατά βάθος ελπίζαμε να κλείσει το σχολείο και να γυρίσουμε νωρίς στα σπίτια μας να διαβάσουμε! Τα λεγόμενα ''φυτά'' όπως μας αποκαλούσαν κάποτε. Μήπως τελικά εμείς οι ιδεολόγοι (;) είμαστε οι χειρότεροι;
Δεν είμαι απόλυτα αισιόδοξη και το δηλώνω. Δεν πιστεύω ότι θα επέλθουν άμεσες και ανατρεπτικές αλλαγές στον χώρο της παιδείας, ούτε πουθενά αλλού. Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που ''αγωνιζόμαστε'' σήμερα και διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Δυστυχώς δε γίνονται έτσι οι αγώνες. Τώρα αν με ρωτούσατε "και πως γίνονται οι πραγματικοί αγώνες;", θα σας απαντούσα ευθέως. Με συλλογικότητα και ομοψυχία! Με κοινούς στόχους -υπαρκτούς!- ,συνείδηση και αξιοπρέπεια! Με πάθος! Με θάρρος! Με αυτοθυσία! Γιατί μας στερούν πολλά! Μας στερούν το δικαίωμα στην αλήθεια! Μας στερούν το δικαίωμα στη ζωή! Στο χέρι μας είναι να πολεμήσουμε γι' αυτά που μας ανήκουν! Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε, η κατάληψη αποτελεί σήμερα όχι μόνο παράλογο αλλά και απαρχαιωμένο τρόπο διαμαρτυρίας! Γιατί η απομάκρυνση από την μάθηση -έστω και απ' αυτή που μας προσφέρει το σημερινό σχολείο!- είναι αυτοπυρπόληση! Γιατί «η γνώση είναι το μάτι που φιλάει, που ερευνά, που συγκρίνει, που σκέφτεται, που περιμένει, που αρπάζει το φως, που προσθέτει στους περασμένους αιώνες το βάρος των καινούριων και υπομονετικός φρουρός του χρόνου αποσπά ένα-ένα απ' το σύμπαν τα αιώνια μυστικά του», όπως είπε και ο Ανρί Λακορντέρ.
Ας ανοίξουμε λοιπόν τα μάτια μας, ας ξεβουλώσουμε τα αυτιά μας, ας ''ξε-φιμώσουμε'' το στόμα μας και ας γίνουμε υπερασπιστές της αλήθειας, προστάτες της Δημοκρατίας...
σχόλια