Είναι στη φύση του ναρκισσισμού να ανασηκώνει το φρύδι σε ανύποπτο χρόνο μπροστά σε κάθε τι ανολοκλήρωτο, ακατέργαστο, λίγο λαϊκό, αρκετά αναξιόπιστο. Μόνο τότε κοντοστέκεται, κοιτάζει και με αυθάδικη διάθεση, χτυπάει με το δάχτυλο την πλάτη του υποκειμένου. “Παίξε με“ φωνάζει γεμάτος παιδικό ενθουσιασμό! Ο ναρκισσισμός δεν γερνάει ποτέ. Όταν βαριέται τους ανθρώπους , ντύνεται Πήτερ Παν και κόβει βόλτες στην άχρωμη πόλη. Σε αυτή την πόλη όπου επικριτικά, λυσσασμένα στόματα πετάνε σάλια, συντηρητικά σώματα βολεύονται σε γούρνες καναπέδων και πεινασμένες κατσαρίδες ψάχνουν για αποφάγια ανθρώπινων ψυχών. Tην ημέρα διατάζει και εκτελεί, χαρίζει λαμπερά χαμόγελα, δίνει χειραψίες με το διάβολο. Αποπνέει σιγουριά. Η σιγουριά είναι γοητεία. Η γοητεία είναι εξουσία. Γεμάτος υπεροψία στέκεται ψηλά σε σκεπές και σε ταράτσες, ατενίζει την πανοραμική θέα ενός κόσμου που αλλού ήθελε να πάει, αλλού κοντοστάθηκε και αλλού κατέληξε. Κάποιες στιγμές, σκαρφαλώνει μένοντας μόνος επάνω σε ένα πύργο και σαν ένας Οδυσσέας του παρόντος, χαζεύει τις Πηνελόπες που πηγαίνουν και έρχονται σφυρίζοντας μανιασμένα. Σκέφτεται πως όταν θέλει το βλέμμα, μπορεί να κοιτάξει πιο μακριά από ότι θέλουν να πιστεύουν οι απανταχού απαισιόδοξοι.
Δεν λείπουν οι φορές που μοιάζει με φρενιασμένη αγύρτισσα που μεταπηδά από τη μια ψυχική διάθεση στην άλλη παίζοντας παιχνίδια εξουσίας , διαταράσσοντας ισορροπίες, διασκεδάζοντας εντυπώσεις, προκαλώντας παραπατήματα και παραστρατήματα. Δεν διστάζει να μεταμορφωθεί σε ένα ξετσίπωτο και αδίστακτο, σε ένα βρωμιάρη, σε μια ξιπασμένη τριτοκλασάτη ηθοποιό. Δεν χάνεται, δεν εξαφανίζεται, ζει μέσα σε ένα ατέρμονο πέρα- δώθε δίχως κατάληξη και τελεία. Του αρέσει να βάζει κόμμα. Βαριέται τα θαυμαστικά. Του φαίνονται χαζοβιόλικα. Τα έχει ονομάσει “Ο ενθουσιασμός του κώλου “
Όταν τα φώτα της ημέρας κουράζονται και πηγαίνουν να ξεκουραστούν γίνεται πρόστυχος σαν φτηνή πουτάνα, ξεπουλιέται στα φανάρια της λεωφόρου “η καύλα”. Τότε είναι που έρχεται και σου ψιθυρίζει στο αυτί, “Μη βλασφημάς τους ξεπεσμένους έρωτες, είναι τόσο ελκυστικοί ”. Όχι δε σου μιλάει για μικροαστικά πάθη, για αυτό μη βιαστείς να κρυφτείς στο χώμα σαν άλλος στρουθοκάμηλος. Καραδοκεί να στριμώξει στο παραπάνω σοκάκι την πλάτη που χτύπησε με το δάχτυλο με δήθεν παιδική αφέλεια, να βάλει το χέρι του ανάμεσα στα μπούτια της και να της ψελίσσει: “Στήσου ξεφτιλισμένη και αν έχεις κώλο τράβα το λουρί..”
σχόλια