Όταν το happyend μοιάζει κάπως έτσι…
«Είσαι πολύ οκ άτομο και ειλικρινά σε εκτιμώ». Με εκτιμάς ως τι; Και για πιο λόγο; (που κάναμε κάτι ενώ έχεις σχέση;).
Δηλαδή, όχι, για να καταλάβω, σου λέω να τελειώσουμε όλο αυτό, το ανούσιο, για ένα κορίτσι στα 25 που ψάχνει την αληθινή αγάπη ακριβώς όπως και η Carrie, (βλέπε σειρά από onenightstands με επανάληψη χωρίς προκαθορισμένη ημερομηνία λήξης), γιατί εσύ από εκεί που δεν είχες σχέση ή που είχες σχέση «που δεν τα πάει καθόλου καλά» εξελίχτηκε(ς) (τελικά), και συγκατοικήσατε και κάθε Σαββατοκύριακο τρέχετε στο ΙΚΕΑ σαν νιόπαντρο ζευγάρι (υποχρεωτική σημείωση: έλεος σε απατάει (όχι με εμένα, με την ζωή) και δεν τα πάτε καθόλου καλά, τι σκατά σε νοιάζει τι χρώμα κεράκια θα βάλετε στο σαλόνι;).
Και το «οκ» άτομο δηλαδή τι σημαίνει? Το έψαξα στο Βικιλεξικό αλλά το οκ, μου το βγάζει μόνο ως «όλα καλά».
Τέλος πάντων nο hardfeelings, είμαι οκ άτομο και άξια εκτίμησης που σε βοήθησα να καταλάβεις πώς καλύτερα να συγκατοικήσεις αφού μπορείς να τα έχεις όλα. Και όταν σου είπα να το τελειώσουμε, όχι δεν έκλαψες κάτι που με έκανε να ρωτήσω, «άρα συμφωνείς;» ενώ δεν με νοιάζει καθόλου στην πραγματικότητα, και εγώ στην θέση σου ΙΚΕΑ θα πήγαινα, τι να λέμε.
Και μου απαντάς εσύ το ακόμα πιο οκ άτομο (σημείωση: η λέξη άτομο δεν διευκρινίζει καν φύλο, είναι απολύτως ουδέτερη, ναι όπως και το οκ, πιο neutral πεθαίνεις ), «αν στο μέλλον έχω την ευκαιρία θα ήθελα να το επαναλάβουμε». Και ξαφνικά συνειδητοποιώ πώς εκτός από οκ άτομο, είμαι και διαχρονική. Και ψιθυρίζω, αφού το facebook μου δίνει την ψευδαίσθηση πώς σου δίνει την ικανότητα να μπορείς να ακούσεις τις σκέψεις μου, «Όχι, ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω».
Υ.Γ. ΠΡΟΣΟΧΗ: Το πιο πάνω είναι προϊόν «μυθοπλασίας». Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς «συμπτωματική».
