Μην ανοίξεις τηλεόραση, σε προειδοποιώ!
Επιμένεις; Ok...
Τι; Διαφημίσεις; Καλά να πάθεις!
Διαφήμιση Νο 1. Προιόν: Σκυλοτροφή
Εκείνη κοιμάται. Το σκυλί έρχεται και την ξυπνάει. Χαριτωμένα. Εκείνη σηκώνεται. Με την ησυχία της. Φρέσκια και ξεκούραστη. Μακιγιαρισμένη ήδη (;). Ντυμένη ήδη (;). Κρατάει το λουρί στο χέρι. Χαλαρά. Σαν αξεσουάρ. Ανοίγει την εξώπορτα. Βγαίνει σε μια απέραντη παραλία. Ακούγονται μόνο κρωξίματα από γλάρους. Ολούθε απλωμένο το απέραντο πρωινό γαλάζιο. Το σκυλί μόνο τρέχει. Πάνω κάτω. Ακαθαρσίες πουθενά. Εκείνη σηκώνει ψηλά το κεφάλι. Κλείνει τα μάτια. Αναπνέει. Καθαρός αέρας. Πετάει το ξύλο. Το υπάκουο σκυλί τρέχει και το πιάνει
Back to Reality:
Η Άλλη κοιμάται. Πετάγεται ξαφνικά. Από το κρεβάτι. Αξημέρωτα. Με την αγωνία. Πως το σκυλί πάλι λέρωσε. Τα χαλιά. Σηκώνεται. Σαν την τρελή. Χιλιοτσαλάκωμένη. Μια οπτασία. Φοράει μπουφάν. Πάνω από την πιτζάμα. Και μπότες. Τις πεταμένες στο πάτωμα. Που φορούσε χθες. Στο γραφείο. Ευτυχώς φλατ. Αρπάζει το λουρί. Κατολισθαίνει. Στις σκάλες. Της πολυκατοικίας. Μαλλιοκούβαρα. Βγαίνει. Στο πεζοδρόμιο. Ακούγεται το σκουπιδιάρικο. Ολούθε απλωμένο ένα πηχτό μαύρο. Των έξι παρά είκοσι. Το σκυλί κάνει την ανάγκη του. Εκείνη ακαριαία θυμάται. Πως ξέχασε. Να πάρει μαζί της τα ειδικά σακουλάκια. Σκύβει το κεφάλι. Σαν την στρουθοκάμηλο. Νομίζει πως έτσι δεν θα την δει κανείς. Περνάει από μπροστά της μια γάτα. Το σκυλί τεντώνει το λουρί. Την τραβάει. Απότομα. Και την ρίχνει. Με δύναμη. Πάνω σε έναν κάδο ανακύκλωσης.
Διαφήμιση Νο 2. Προιόν: Μαρμελάδα
Εκείνη, μέσα στην κουζίνα. Στην τεράστια κουζίνα. Έχει ανατείλει ο ήλιος. Ώρα πολλή. Φοράει ρόμπα σατέν. Πάνω από νυχτικό. Σατέν και αυτό. Φρέσκια και ξεκούραστη. Πάλι. Μακιγιαρισμένη. Πάλι. Φτιάχνει πρωινό. Για τους κατοίκους του πλανήτη των αειθαλών, χαρούμενων, μεταφυσικών, cohabitants. Η κουζίνα πεντακάθαρη. Πάντα. Τα ψωμάκια πετάγονται. Από την φρυγανιέρα. Χαρούμενα κι αυτά. Τα παιδιά και εκείνος μπαίνουν στην κουζίνα. Όλοι χαρούμενοι. Πολύ. Περιμένουν την στιγμή. Που η μαρμελάδα θα απλωθεί στο ψωμί. Ανυπόμονα.
Back to Reality:
Η Άλλη, μέσα στην κουζίνα. Που χωράει μόνο τη μαρμελάδα. Αξημέρωτα. Φοράει ακόμα το μπουφάν. Και τις μπότες. Πάνω από τις πιτζάμες. Στριμώχνεται. Ανάμεσα σε πάγκο και τραπέζι. Προσπαθεί να βγει στο μπαλκόνι. Για να απλώσει τα ρούχα. Ο νεροχύτης γεμάτος. Από τα χθεσινοβραδινά πιάτα. Πάντα. Βάζει τα ψωμιά στην φρυγανιέρα. Προσπαθεί να τους ξυπνήσει. Όλους. Συγχρόνως. Φωνάζει. Απλώνει. Το τελευταίο σεντόνι.
-Μαμά, δεν έχω φόρμα!
Βάζει σίδερο. Κάτι μυρίζει. Καμένο. Από την κουζίνα. Το ψωμί...
Διαφήμιση Νο 3. Προιόν: Κρέμα προσώπου
Εκείνη μπαίνει στο μπάνιο. Κοιτάζει στον καθρέφτη. Το αψεγάδιαστο είδωλο. Ανοίγει το μαγικό βαζάκι. Απλώνει την κρέμα. Στο πρόσωπο. Με αργές κυκλικές κινήσεις. Κλείνει τα μάτια. Απολαμβάνει. Την βελούδινη υφή. Της υπόσχεσης. Που θα την κρατήσει αγέραστη. Στο διηνεκές.
Back to Reality:
Η Άλλη τρέχει να προλάβει. Να μπει στο μπάνιο. Η πόρτα κλείνει. Μπροστά στη μούρη της. Ξαφνικά. Πρόλαβε άλλος. Ο οποίος άλλος θα πάρει το χρόνο του. Ο οποίος χρόνος μπορεί να πλησιάζει και τη δεκαετία. Αν ο άλλος είναι η έφηβη κόρη της. Αλλαγή φύλλου πορείας. Στρώνει τα κρεβάτια. Η δεκαετία περνάει. At last. Η πόρτα ανοίγει. Τρέχει. Να προλάβει. Να μπει. Πνίγεται στους ατμούς. Βήχει. Ψάχνει την οδοντόβουρτσα. Γλιστράει. Στα σκορπισμένα νερά.
Διαφήμιση Νο 4. Προιόν: Δημητριακά με βρώμη, χωρίς γλουτένη
Εκείνη ολοκληρώνει, με ένα λαμπερό χαμόγελο. Μια παρουσίαση. Στη δουλειά της. Στο εταιρικό συμβούλιο. Καταχειροκροτείται. Βαδίζει αργά. Με τα δίμετρα πόδια της. Που ισορροπούν άνετα. Πάνω σε δωδεκάποντα. Προς το γραφείο της. Ολόκληρο οροφοδιαμέρισμα. Με ελλειπτικό μηχάνημα included. Κλείνει την πόρτα. Ανακουφισμένη. Που όλα πήγαν καλά. Αγκαλιάζει το κουτί. Με τα δημητριακά. Με νιφάδες βρώμης. Χωρίς γλουτένη. Τα ευγνωμονεί. Που της δίνουν τόση ενέργεια. Και που την κρατάνε τόσο fit. Συγχρόνως.
Back to Reality:
Η Άλλη έχει αργήσει. Στάνταρ. Ανοίγει την πόρτα. Του γραφείου. Δειλά. Σαν κλέφτης. Η πάντα συνεπής συνάδελφος την κοιτάζει. Με υπεροψία. Της κάνει νόημα. Έχει έρθει ήδη. Ο διευθυντής. Η Άλλη ζυγίζει τον διάδρομο. Που φαίνεται από την πόρτα. Που είναι ανοιχτή. Του διευθυντή. Ο υπερμεγέθης φίκος πάντα στα δεξιά. Μετά από ένα μέτρο, το φωτοτυπικό. Στα αριστερά. Μετά από άλλο ένα, ένας καλόγερος. Γεμάτος μπουφάν. Στα δεξιά. Πίσω από τον καλόγερο, το γραφειάκι της. Σε open space concept. Προφανώς. Σπιντάρει μέχρι το φίκο. Κρύβεται πίσω από τα φύλλα του. Μετράει αργά. Μέχρι το πέντε. Πηδάει διαγώνια αριστερά. Προς το φωτοτυπικό. Σκύβει. Σηκώνει σιγά σιγά το κεφάλι. Σαν καταδρομέας. Για να τσεκάρει. Τον «εχθρό». All clear. Τεράστιο βήμα διαγώνια δεξιά. Προσγειώνεται. Πάνω στην καρέκλα της. Άγαρμπα. Δεν την είδε. Ευτυχώς. Η ξινή συνάδελφος τη σχολιάζει. Με μια άλλη. Πιο ξινή. Δήθεν διακριτικά. Γελάνε. Κάτω από τα μουστάκια τους. Αρχίζει να πληκτρολογεί. Και καλά. Με σβηστό υπολογιστή. Φοράει ακόμα το μπουφάν. Έχει την τσάντα της περασμένη στον ώμο. Ακούει τον διευθυντή της να δέχεται συγχαρητήρια. Για τη χθεσινή παρουσίαση. Της δουλειάς «του». Της δουλειάς της. Παίρνει την απόφαση. Να μπει μέσα. Στο γραφείο του. Και να τα κάνει όλα λίμπα. Σηκώνεται. Όρθια. Φοράει το μπουφάν. Ακόμα. Η τσάντα της, περασμένη στον ώμο. Ακόμα. Θυμάται τη δόση. Της εφορίας. Την απλήρωτη. Οι ώμοι της γέρνουν μπροστά. Οπισθοχώρηση. Άτακτη. Ξανακάθεται. Στην καρέκλα της. Αρπάζει το blanco. Το σφίγγει. Με δύναμη. Το μπουκαλάκι σπάει. Στο χέρι της. Προφανώς.
Διαφήμιση Νο 5. Προιόν: Πατατάκια
Εκείνη παραβιάζει. Το απαγορευτικό. Ο τροχονόμος την πλησιάζει. Μοιάζει με αστέρα. Του Χόλυγουντ. Από τον πλαϊνό καθρέφτη παρατηρεί. Τους κοιλιακούς του. Να ασφυκτιούν. Στο στενό πουκάμισο. Ανοίγει το παράθυρο. Του προσφέρει από τα πατατάκια, που τρώει. Ο αστέρας σκύβει. Προς το μέρος της. Χαμογελάει. Με νόημα. Και με οδοντοστοιχία αστραφτερή. Σκίζει την κλήση. Μπροστά της.
Back to Reality:
Η Άλλη μπαίνει με ταχύτητα. Στο μονόδρομο. Τελείως ανάποδα. Θέλει να προλάβει. Να πάρει την κόρη της. Από το φροντιστήριο. Και τον γιο της. Από το μπάσκετ. Συγχρόνως. Ακούει το σφύριγμα. Κοκαλώνει. Κοιτάζει από τον πλαϊνό καθρέφτη. Παρακολουθεί τον τροχονόμο. Να την πλησιάζει. Το μυαλό της λειτουργεί σε συνθήκες υπερπαραγωγής. Ανοίγει το παράθυρο. Ο Άλλος σκύβει. Προς το μέρος της. Βρωμάει. Λαχανοντολμάδες. Του αραδιάζει. Εικοσιέξι ταινίες. Του Ξανθόπουλου. Όλες. Σε τρία λεπτά. Δεν συγκινείται. Με τίποτα. Της δίνει. Την κλήση. Χέρι με χέρι.
Διαφήμιση Νο 6. Προιόν: Αφρόλουτρο
Εκείνη μπαίνει στο σπίτι. Φορτωμένη σακούλες. Μετά από μια κουραστική μέρα. Στα μαγαζιά. Και στις πιλάτες. Γεμίζει την μπανιέρα. Ρίχνει τρεις σταγόνες από το αφρόλουτρο στο νερό. Ανάβει κεριά. Βάζει απαλή μουσική. Πετάει τα ρούχα. Στο πάτωμα. Μπαίνει και χάνεται. Μέσα στους αφρούς. Κλείνει τα μάτια. Για πολλοστή φορά. Η μυρωδιά από το συγκεκριμένο αφρόλουτρο της φέρνει στο μυαλό εικόνες. Από τις τελευταίες της διακοπές. Στο Πουκέ.
Back to Reality:
Η Άλλη μπαίνει στο σπίτι. Φορτωμένη σακούλες. Από το σούπερ μάρκετ. Που πήγε αφού μοίρασε τα παιδιά. Στα εξωσχολικά τους. Που τα μοίρασε μετά από το γραφείο. Τακτοποιεί. Γρήγορα. Μαγειρεύει. Κάτι πρόχειρο για το βράδυ. Και φασολάκια. Για αύριο. Βάζει ένα πλυντήριο. Αδειάζει ένα άλλο. Βοηθάει τον μικρό στην ορθογραφία. Βγάζει το μόντεμ από την πρίζα. Για να διαβάσει η μεγάλη. Ο Άλλος την πρήζει. Με τα νέα της δουλειάς. Φτάνει έντεκα. Ησυχία. Παντού. Επιτέλους. Μπαίνει στο υπνοδωμάτιο. Βγάζει τις μπότες της. Ροχαλητό ρυθμικό την προδιαθέτει. Να του τις πετάξει. Στο κεφάλι. Τις πετάει. Στο πάτωμα.
Ζυγίζει. Τα δεδομένα της. Και δίνει. Τη βουτιά. Και σκάει. Με τη μούρη. Πάνω στο κρεβάτι. Με τα ρούχα. Όπως τότε. Θυμάται. Στη Σαντορίνη. Μεθυσμένη. Χαμογελάει. Για πέντε λεπτά. Μόνο. Νομίζει. Κοιμάται. Η τηλεόραση απέναντι. Αναβοσβήνει. Διαφημίσεις. Στο όνειρό της, μπαίνει στο σπίτι. Εκείνης. Μέσα στη ζωή της. Την τέλεια. Χα! Τώρα θα δεις! Μπαίνει στην κουζίνα της. Με φόρα. Αποφασισμένη. Βαμμένη. Με τα χρώματα του πολέμου. Αδειάζει τα βαζάκια. Με τις μαρμελάδες. Παντού. Μπαίνει στο μπάνιο της. Αρπάζει τα βαζάκια. Με τις κρέμες. Αδειάζει το περιεχόμενό τους. Μέσα στα βαζάκια. Της μαρμελάδας. Σβήνει τα κεριά. Πετώντας τα. Μέσα στην γεμάτη μπανιέρα. Μετά την αδειάζει. Φτιάχνει μίγμα. Σκυλοτροφή-πατατάκια-δημητριακά με νιφάδες βρώμης χωρίς γλουτένη. Το σκορπίζει παντού. Σηκώνει το κεφάλι. Και την βλέπει. Απέναντί της. Εκείνη. Να περιφέρεται απτόητη. Μέσα στο πεδίο μάχης. Με τη σατέν ρόμπα. Χαμογελώντας πάντα. Ατσαλάκωτη. Ανεπηρέαστη. Συνεχίζει. Τις ίδιες κινήσεις. Μηχανικά. Περπατάει. Πάνω στα σκορπισμένα δημητριακά. Κατευθύνεται προς το μπάνιο. Γεμίζει την μπανιέρα. Κλείνει τα μάτια. Για να χαλαρώσει. Τα σβησμένα κεριά επιπλέουν στο νερό. Κατευθύνεται προς την κουζίνα. Για να φτιάξει πρωινό. Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα στη ροή του σεναρίου. Spookie. Η μπανιέρα υπερχειλίζει. Τα σκορπισμένο μίγμα σκυλοτροφή – δημητριακά με νιφάδες βρώμης χωρίς γλουτένη – πατατάκια, μουλιάζει στα νερά. Εκείνη βάζει τις φέτες του ψωμιού μέσα στη φρυγανιέρα. Χαμογελώντας. Πάντα. Μια κανονική Stepford περσόνα. Αλείφει την κρέμα προσώπου. Στο φρυγανισμένο ψωμί. Το τρώνε όλοι. Και χαμογελάνε. Χαρούμενοι. Πολύ.
Η Άλλη ξυπνάει. Πετάγεται. Από το κρεβάτι. Κοιτάει ένα γύρω. Φοράει τα ρούχα της. Ακόμα. Πηγαίνει στα δωμάτια των παιδιών. Κοιμούνται. Ήσυχα. Με ένα βλέμμα ακουμπάει όλη της την αγάπη πάνω τους. Πηγαίνει στο σαλόνι. Ανάβει τσιγάρο. Τσιμπάει το χέρι της. Είναι ξύπνια. Είναι αληθινή. Κυρίως. Από την ανοιχτή πόρτα της κουζίνας φαίνονται. Τα άπλυτα πιάτα. Στοίβα στο νεροχύτη. Ευτυχώς! Γυρνάει. Στο υπνοδωμάτιο. Η τηλεόραση αναβοσβήνει. Ακόμα. Παίρνει την μπότα. Από το πάτωμα. Την πετάει με ανακούφιση. Στην τηλεόραση. Μπραφ! Μαύροι καπνοί.
Χώνεται κάτω από τα σκεπάσματα. Και τον αγκαλιάζει. Με όλη της τη δύναμη.
σχόλια