«Μη φοβάσαι το σκοτάδι, πώς θα πας φαντάρος;», «Δεν πειράζει που χτύπησες. Θα μεγαλώσεις και θα πας φαντάρος», «Κάνε 10 κάμψεις. Τι; Δεν μπορείς; Χα! Θα πας και φαντάρος».
Λόγια που τα άκουγα από μικρός κάνοντας με να τρέμω το στρατό. Και να που είκοσι τρία χρόνια μετά, ήρθε και η δική μου ώρα να υπηρετήσω τη μαμά πατρίδα!
2013 Ε’ Ε.Σ.Σ.Ο.
Ανήκω σ’ αυτήν την κατηγορία των αγοριών που πάντα τους έλεγαν ότι «Μέχρι να έρθει η ώρα να πας στο στρατό, αυτός θα έχει καταργηθεί». Και τα χρόνια περνούσαν. Και ζούσα μ’ αυτήν την ψευδαίσθηση πιστεύοντας ότι όντως αυτός ο διάολος κάποτε θα τον έχουν σκοτώσει, εάν δεν έχει αυτοκτονήσει από μόνος του. Και να όμως, που το χαρτί ήρθε και εγώ, ο οποίος δε θα πήγαινε ποτέ στο στρατό, υπηρετώ ήδη τη μαμά πατρίδα ένα μήνα τώρα. Τελικά, έπρεπε να μπω μέσα για να καταλάβω ποιος ο λόγος που τη φωνάζουμε μαμά, την πατρίδα! Είκοσι-οκτώ μέρες συνεχόμενα, σου λέω, δεν την ενδιέφερε τίποτα άλλο, πέρα από το:
Α. να με ταΐζει τέσσερις φορές το εικοσιτετράωρο.
Β. να μου λέει πως πρέπει να χαιρετάω τους πάντες όταν τους συναντώ στο δρόμο.
Γ. και φυσικά να απαιτεί πως πρέπει να έχω στρωμένο το κρεβάτι μου.
εάν μου έλεγε να φοράω και ζακέτα όταν βγαίνω στο Κ.Ψ.Μ ,τότε Μαρία θα τη φώναζα, όχι Πατρίδα!
Γενικά ο ελληνικός στρατός του 2013 είναι σε τέτοιο βαθμό περίεργος που έχω φτάσει στο σημείο να αναρωτιέμαι αν όλα αυτά που βλέπω εκεί μέσα συμβαίνουν όντως ή πρωταγωνιστώ στο Matrix. Όμως όχι φίλε μου, αυτό το πράγμα που συναντούσα κάθε πρωί στην τουαλέτα δεν το έλεγαν Νίο και σίγουρα δεν άνηκε στην επιστημονική φαντασία μου. Μπορεί να ήταν από έναν άλλο πλανήτη, ναι, μπορεί να είχε προσωπικότητα και να έπαιρνε αποφάσεις από μόνο του, αλλά σίγουρα ήταν εκεί και περίμενε πάντα στην ίδια τουαλέτα, την ίδια ώρα να το καθαρίσουμε.
Γιατί από τα πιο αναπάντητα ερωτήματα σ’ αυτόν τον πλανήτη δεν είναι εάν ζει το τέρας του Λοχ-Νες στη Σκωτία ή ποια στο καλό είναι η Νινέτα από το «Δύο Ξένοι», αλλά για ποιον πούστη λόγο μερικοί δεν μπορούν να τραβήξουν το καζανάκι της τουαλέτα στο στρατό. Όχι μάνα μου, δεν μιλάω για το μεγάλο αντρικό ζήτημα «γιατί δεν σηκώνεις το καπάκι της τουαλέτας» διότι πολύ απλά στο στρατό όχι μόνο καπάκι, αλλά ούτε πλακάκι δεν έχουν. Αναφέρομαι στο πρώτο πράγμα που μαθαίνει κάνεις από το σπίτι του. Ότι δηλαδή, όταν κάνεις το ψιλό, το χοντρό, το μακρύ ή το στενό σου, οφείλεις να το αποχαιρετήσεις πατώντας το κουμπί που τρέχει νερό και όχι να το αφήσεις εκεί, σε θέση περίοπτη, να το καμαρώνουν όλοι.
Σίγουρα, κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μας είναι αποτυπωμένα στο DNAκαι δύσκολα αλλάζουν. Επίσης, κάποιες συμπεριφορές τις διαμορφώνουμε από το περίγυρο μας και είναι αυτές που μας χαρακτηρίζουν. Κάποια πράγματα όμως, μέσα στα πλαίσια του στρατοπέδου, όσο και να προσπαθήσω, δε θα καταφέρω ποτέ να τα δώσω λογική εξήγηση και πάντα θα με αφήνουν καραφλό. Αυτό όμως που σίγουρα μπορώ να κάνω είναι να τα μοιράζομαι…και θα το κάνω!
πεζικάριος.
=========================
ΝΑ ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ:
-«Ξύπνα! Εσένα μιλάω καλέ! Σήκω. Πήραν τηλέφωνο από την Αστυνομία και σε ψάχνουν!!», με ξύπνησε με το μοναδικό, γλυκό της τρόπο η μαμά στις 9 το πρωί. Μέχρι να καταλάβω ότι δεν ήμουν ο Πάσαρης, ότι δε σκότωσα κανέναν και ότι δε με ψάχνουν επειδή έκανα φάρσες μικρός στην πυροσβεστική, το Μαράκι ξαναχτύπησε:
-«Ακόμα; Άντε, ήρθε το χαρτί του στρατού. Θα πας εκεί και θα πεις ότι πήρατε τηλέφωνο τη μαμά μου και της είπατε για το στρατό. Θα καταλάβουν. Μετά θα πας να πάρεις ψωμί, γάλα και τσιγάρα αλλά να μου τα δώσεις κρυφά, μη τα δει ο μπαμπάς και γκρινιάζει πάλι ότι καπνίζω πολύ. Ακούς;».
Ντάξει! Τώρα το χω. Ήρθε το χαρτί. Φεύγω φαντάρος. Βαρέστε τις καμπάνες!! Πάντως εντύπωση μου κάνει. Εγώ ήξερα ότι το χαρτί του στρατού στο φέρνουν στο σπίτι, όχι ότι πηγαίνεις εσύ να το πάρεις. Πάλι καλά που δε μου ζήτησαν να φέρω μαζί και ένα color printer για να το εκτυπώσω...
…και πήγα στην αστυνομία. Και έβαλα κάπου υπογραφή και πήρα το χαρτί και γύρισα σπίτι. Το οποίο χαρτί εδώ που τα λέμε δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Εγώ το περίμενα πιο μιλίταρι, σε αποχρώσεις τουλάχιστον χακί και λαδοπράσσινου. Αντ’ αυτού αντίκρισα ένα Α4 μες στην ασπρίλα του χιονιά.
-Ερώτηση φαντάρου: Γιατί το σήμα του ελληνικού στρατού είναι ένας μαύρος δικέφαλος αετός σε φόντο κίτρινο; Αυτό μωρέ δεν είναι το σύμβολο της ΑΕΚ; Και γιατί η γιαγιά τσιρίζει ότι το έκλεψε πρώτα ο ελληνικός στρατός μετά η ΑΕΚ και στο τέλος αυτός ο δωδεκαθεϊστής ο Σφακιανάκης, που στο τέλος τον σκοτώνει και στον αέρα, από την εκκλησία της Ελλάδος;
Αφού απάντηση δεν πήρα από πουθενά, συνέχισα να διαβάζω το χαρτί.
- Έχετε επιλεγεί για ΠΕΖΙΚΟ: Μα καλά τι πράγματα είναι αυτά; Η μαμά πάντα έλεγε ότι έχω γεννηθεί για πράγματα μεγάλα και αυτοί με χώνουν στο Πεζικό; Δε θα ταν προτιμότερο να με επιλέξουν σε ένα Ιππικό; Να μπω μέσα με το άλογο να κάνω και εντύπωση; Ή έστω να μπω στην αεροπορία ρε παιδί μου που τα είχα φρέσκα από την επανάληψη των «Αέρινων Σιωπών» του Mega. Όχι, Όχι! Ναυτικό δε θέλω, με φέρνει ναυτία το πέρα-δώθε-κείθε, άσε δε που την έχω φόβο τη θάλασσα από τον Τιτανικό!
(συνεχίζω το διάβασμα)
- Υποχρεούται να καταταγεί την 10/09/2013 και στις ώρες από 08:00 μέχρι και 13:00: καταρχάς τι περιορισμοί είναι αυτοί; Άκου εκεί οκτώ με μία. Αυτό δεν είναι στρατός, ραντεβού για ανταύγειες είναι στο κομμωτήριο της Νίτσας. Ούτε οκτάωρο κλεισμένο δεν είναι αυτό. Μετά σου λένε ότι οι δημόσιες υπηρεσίες πάνε κατά διαόλου… Δηλαδή αν έρθω στις δυο τι θα γίνει; Δε θα έχει χαρτί το φωτοτυπικό για να μου εκτυπώσουν τα χαρτιά μου; Άσε δε που την Τρίτη τη θεωρώ γρουσούζικη μέρα. Ό,τι καινούργιο ξεκινάει στη ζωή μας το προγραμματίζουμε για Δευτέρα. Δίαιτα, διάβασμα, γυμναστική, γνωριμία με τους γονείς της σχέσης και έρχεστε εσείς να πάτε ενάντια στο κατεστημένο;;
Αφού καμιά απάντηση δεν πήρα, γύρισα το χαρτί από την πίσω πλευρά και έπεσα πάνω σ’ αυτά που έπρεπε να έχω μαζί μου οπωσδήποτε στο στρατό. Εκτός από ταυτότητα και βιβλιάριο υγείας, αυτοί εκεί χρειάζονται ακτινογραφία θώρακος, αποδεικτικό γραμματικών γνώσεων, Αριθμό Φορολογικού Μητρώου και δίπλωμα οδήγησης (εάν υπάρχει). Άντε την ταυτότητα και το βιβλιάριο να τα κάνω γαργάρα ο φαντάρος. Το Α.Φ.Μ μου τι να το κάνουν; Μήπως θέλουν να τσεκάρουν εισόδημα για να δουν εάν θα μου δώσουν κρεβάτι που θα κοιτάει παράθυρο ή φωταγωγό; Τα πάντα έγραφε εκτός από το τι πρέπει να πάρω μαζί μου. Πετσέτες και ρούχα θα χουν να μου δώσουν; Πρέπει να πάρω μαζί μου ανεμιστήρα ή θα έχει εκεί air-condition; Παντόφλες; Σάκο; Φακό;
-Διαπίστωση φαντάρου: Καμία απάντηση δε θα πάρεις στις παραπάνω ερωτήσεις. Γιατί πολύ απλά δεν τους καίγεται, όχι μόνο καρφί, ούτε μπετονόκαρφο για το τι θα χρειαστείς εσύ. Η νοοτροπία τους είναι, ότι πας ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ, όχι κατασκήνωση στην Τσαφ-Τσουφ. Κόψε το λαιμό σου και μάθε μόνος σου αν θα πάρεις πανωσέντονο ή ξυλάκια για τα αυτιά. Μίλα με τον πρωτοξάδερφο σου που μπήκε πριν ένα χρόνο ή καλύτερα ρώτα την Google, αυτή ξέρει καλύτερα…
(συνεχίζεται…)
