Δεν είναι οτι βαρέθηκα. Ίσως και να κουράστηκα λιγάκι. Και όχι, δεν είναι η διαδρομή που με εχει κουράσει. Η προσπάθεια μάλλον θα' ναι για να μην σταματήσω να κινούμαι, μην χάσω έστω και τούτην την ανούσια ψευδαίσθηση και νιώσω την σιωπή της ακινησίας και τρομάξω. Ίσως και να τρομάζω εύκολα. Ναι έτσι νομίζω πως τρομάζω... Η καθημερινή μου μάχη με τα καθημερινά που κάποιες ώρες μου φαίνονται βουνό και άλλες απλά ανούσια, μηχανικά, μα που σίγουρα πλέον σταμάτησαν να είναι απόλαυση. Να πρέπει να κάνω εγώ τα πάντα για μένα. Άλλοτε να χάνω, άλλοτε να κερδίζω. Τι σημασία έχει το αποτέλεσμα; Καμία πια νομίζω. Θέλω κάποιος να ρθει και να μου πει, στα ψεματα το δίχως άλλο, πως θα είμαι εκεί για σένα. Θα σε ταίζω εγώ και θα σε φροντίζω εγώ και εγώ θα θρέφω την ψυχή σου μην τύχει και σαπίσει απ' την ακινησία που τόσο την φοβάσαι. Και εσύ να μείνεις και να ακούς. Να ακούς τους ήχους, όχι, όχι αυτούς που μέσα τους ζεις μα αυτούς που ζουν μέσα σε σένα και χεις κρύψει και φιμώσει σαν να ναι πλέον κάτι το χυδαίο και όχι κομμάτι σου. Γι αυτό ψάξε να με βρεις. Βρες με εσύ γιατί εγώ πια νομίζω πως αρχίζω και με χάνω. Κι εγώ να μην μιλήσω. Μόνο να ακούσω. Δεν με κουράζει η διαδρομή. Ίσως λιγάκι η προσπάθεια.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Τροχαίο στην Κατεχάκη: Δύο νεκροί και τέσσερις τραυματίες σε καραμπόλα τριών οχημάτων
H μεγάλη βραδιά της Ανόρα
Πώς η νηστεία επηρεάζει το σωματικό βάρος
Οσκαρ 2025: Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις στο κόκκινο χαλί
Μεταξύ Ουκρανικού και Τεμπών
σχόλια