Κι ύστερα ήρθε ο φασισμός.
Και μαζί του έφερε κάθε μορφή ρατσισμού.
Και μας έμαθε να μισούμε κάθε τι διαφορετικό.
Να κλείνουμε τ' αυτιά μας σε άλλες απόψεις θεωρώντας πως όλες είναι λάθος.
Πως ο δικός μας τρόπος μονάχα είναι σωστός.
Μη νιώθοντας πως τα πάντα είναι υποκειμενικά και σχετικά.
Μας έμαθε να υποστηρίζουμε με πάθος τα "καλούπια" της σοβαροφάνειας,
να ξεριζώνουμε τον αυθορμητισμό από μέσα μας
και να κρεμάμε στο λαιμό μας τη "ταμπέλα" του καλού παιδιού λυγίζοντας από βάρος.
Δε λες όχι σε κανένα, συμφωνείς με όλους και με όλα.
Κατευθύνεις τη ζωή σου σύμφωνα με το τι θα πει ο κόσμος!
Και στο τέλος ζεις μια ζωή με μάσκες και ότι αληθινά θέλεις, μόνο το ονειρεύεσαι!
Κι ελπίζεις πως μια μέρα θα το ζήσεις. Κι οι μέρες κυλούν. Κι εσύ βουτάς πιο πολύ
σ' εκείνη τη παγίδα που ονομάζεις "Ελπίδα".
Και ξεχνάς. Ξεχνάς να ζήσεις σήμερα!
Ξεχνάς να χαμογελάσεις. Κι ακούς, διαβάζεις, παρακολουθείς...
Σου πίνουν το αίμα και μένεις αποστεωμένος χωρίς ίχνος ενέργειας.
Και ξαφνικά το χαμόγελο και η χαρά σβήνουν. Δεν έχεις χώρο πια μέσ' το κεφάλι σου.
Κατάφεραν να σε χώσουν πίσω από μια πανοπλία απροσπέλαστη!
Κι αν τολμήσεις να ξεμυτίσεις προς τα έξω, να χαμογελάσεις και να εκφράσεις ελεύθερα την άποψή σου...
..τη πάτησες!!
-Γιατί κύριε χαμογελάτε ακόμα!??
-Δε ντρέπεστε ??
-Ρεζίλι γίνεστε !!
Και να το βρίσιμο!! Και να τα πικρόχολα σχόλια!!
Δες που φτάσαμε κόσμε!! Να κατακρίνουμε όσους έχουν ακόμα τσαγανό να είναι απλά αληθινοί
και να υποστηρίζουμε τη σοβαροφάνεια σαν χαρακτηριστικό "σωστού" ανθρώπου!
Αφήστε κύριοι! Τους είδαμε και τους σοβαρούς! Εκείνους με τις μάσκες λέω !!
Κι ο θυμός των ανθρώπων, συμπιεσμένος από καιρό μέσ' στη ψυχή τους, σκάει σα 10 Ρίχτερ σεισμός.
Και βρίζουν έτσι αβίαστα και ελαφρά τη καρδία, ανθρώπους και απόψεις που ποτέ δεν έχουν συναντήσει,
που ποτέ δεν έχουν ακούσει. Και μετά οι ίδιοι που συμπεριφέρονται με απίστευτο φασισμό μέσα τους μιλάνε για Δημοκρατία.
Για την Ελλάδα που τη γέννησε, και κατακρίνουν οι ίδιοι το φασισμό.
Άδικοι κριτές εσείς που ακολουθείται πιο πιστά απ' όλους όσα κατακρίνεται !!!!
Τριάντα χρόνια πριν, είδα πρώτη φορά το φως του ήλιου,
σ' αυτή τη χώρα που γέννησε το πολιτισμό και σαν άλλος "Κρόνος" κατασπαράζει το ίδιο του το παιδί.
Λυπάμαι και θλίβομαι γιατί δεν αποδεχόμαστε και δε σεβόμαστε τα "πιστεύω" του καθένα, τη βούληση και τη συμπεριφορά του,
ακόμα κι αν δε πιστεύουμε σ' αυτήν! Κι έτσι ο φασισμός μεγαλώνει σα θεριό ανήμερο που δε βλέπει την ώρα για αλληλοσπαραγμό !
Θλίβομαι που δεν υπάρχει πια εκείνη η Δημοκρατία κι έχει μείνει σαν όνειρο μακρινό και φευγαλέο.
Θλίβομαι που ο ένας περιμένει τον άλλον ετοιμοπόλεμος στη γωνία, να τον κατασπαράξει,
λες κι επειδή έχει διαφορετική άποψη δε πρέπει να συνυπάρχει μαζί μας πάνω στη γη!
Μάνα όλων μας, ακόμα κι εκείνων που ήρθαν από μακριά, είναι η Ελλάδα.
Πάντα συμπονετική αγκάλιαζε και τάιζε όσους είχαν την ανάγκη της.
Γιατί θυμάται. Θυμάται κι εκείνη πως όταν είχε ανάγκη άλλοι της έδιναν να φάει.
Ξέρει πολύ καλά πως κι εκείνη υπήρξε μετανάστρια και πως ακόμα και τώρα ένα μέρος της που δεν έχει τη δυνατότητα να ταΐσει, μεταναστεύει.
Τώρα είναι που όλοι μας πρέπει να την υποστηρίξουμε. Όλοι μαζί να γίνουμε η ανάσα της.
Όλοι μαζί με την αξιοπρέπεια που τόσο καιρό μας έκαναν να τη ξεχνάμε.
Πρέπει. Πρέπει να θυμόμαστε να είμαστε ενωμένοι,όχι μόνο στα δύσκολα μα πάντα, κι ας έχουμε απόψεις διαφορετικές!
Αυτή θα είναι η δύναμή που θα μας κάνει καλύτερους.
Τι νόημα θα είχε να πιστεύουμε όλοι το ίδιο; Να είμαστε ενωμένοι κι όχι να αφήνουμε κάποιους επιτήδειους να μας κάνουν να αλληλοσπαραχτούμε.
"Η ισχύς εν τη ενώσει", που έλεγε κι ένα αρχαίο ρητό.
Εκφράζουμε κάθε μας σκέψη αυθόρμητα χωρίς να φοβόμαστε τη συζήτηση και τα διαφορετικά επιχειρήματα, χωρίς να κλείνουμε τα αυτιά μας.
Να αφήσουμε τη Δημοκρατία να πάρει ανάσα. Να μιλάμε ανοιχτά ψάχνοντας όλοι μαζί για τη λύση και όχι συζητώντας το πρόβλημα και ποιος το προκάλεσε, κατηγορώντας ο ένας τον άλλον. Να ανοίξουμε περισσότερο το νου μας. Να σκεφτούμε και τις άλλες πλευρές.
Να ακούσουμε κάτι που μπορεί ποτέ να μην είχαμε φανταστεί.Να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα σαν μέσο να γίνουμε καλύτεροι
κι όχι σαν άνεμο που δυναμώνει τη θύελλα του φασισμού.
Εσείς εκεί που μιλάτε εναντίον κάθε μορφής φασισμού και μάχεστε και βρίζεται γι' αυτόν δε καταλαβαίνετε;
Δεν καταλαβαίνετε άραγε πως έχετε πέσει και οι ίδιοι στην ίδια του τη παγίδα; Τη παγίδα που σας έστησε τόσο περίτεχνα;
Γι' αυτό αφήστε το καθένα να πιστεύει ότι θέλει και να το υποστηρίζει και υποστηρίξτε όλοι
όσα πραγματικά νομίζετε με επιχειρήματα, με συζήτηση και ότι μέσο διαθέτει ο καθένας. Αρκεί να συζητάμε κι όχι να βριζόμαστε!
Να μάθουμε να αποδεχόμαστε δημοκρατικά, διαφορετικές απόψεις κι ας μην τις υιοθετούμε.
Ο καθένας ας βάλει το δικό του λιθαράκι για να βοηθήσει, κι ας έχει ότι σχήμα θέλει.
Αρκεί να θέλουμε όλοι το καλό της χώρας μας. Και δε νομίζω πως υπάρχει κανείς στην Ελλάδα που να μη το θέλει.
