Ποιο είναι το κρυφό χαμόγελο; Είναι αυτό που έχω όταν κοιτάζω τις αγαπημένες μου φίλες και τις φαντάζομαι να κλαίνε. Ναι! Να κλαίνε! Αν έτσι ξαφνικά φύγω. Αν μια μέρα πεθάνω ξαφνικά, θα κλαίνε. Είμαι σίγουρη. Το ξέρω γιατί θα τους λείψω. Γιατί με αγαπούν. Γιατί αξίζω την αγάπη τους.
Δυστυχώς μου τα 'φερε έτσι η μοίρα ώστε να μην έχω αδέρφια. Ούτε ξαδέρφια. Έχω μαμά, μπαμπά, γιαγιά και παππού και μια θεία. Αυτά... Όλη μου τη ζωή μου έλειπε το άλλο μου μισό. Μια αδερφή ή έστω ένας αδερφός. Είναι θησαυρός! Το στήριγμα, ο συνοδοιπόρος, το άλλο μισό της ύπαρξής μας. Ούσα μοναχοπαίδι λοιπόν (και μοναχοεγγόνι όπως συνηθίζω να λέω) από μικρή είχα πολλές φίλες. Κάποιες τις έχω από το σχολείο. Με άλλες «κολλήσαμε» από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας στην ενήλικη ζωή. Με κάποιες από αυτές αδελφοποιηθήκαμε. Σαν τις ταινίες. Πάντα ήθελα οι φιλίες μου να είναι τόσο όμορφες, τόσο δυνατές όπως στις ταινίες. Βεβαίως θα υπάρχουν συγκρούσεις, ζήλιες και κακίες... αλλά από πίσω, βαθιά μέσα από την καρδιά θα προβάλει η αγάπη, η φροντίδα και το παντοτινό νοιάξιμο.
Ξέρεις είναι στο χέρι του κάθε ανθρώπου το πως θα είναι οι σχέσεις στη ζωή του. Είναι, πρώτα απ' όλα, στο πως θα φερθεί αυτός και πως θα αφήσει τους άλλους να του φερθούν. Είναι στην παιδεία του και βέβαια στο χαρακτήρα. Εγώ πάντα δίνω τον καλύτερό μου εαυτό σε αυτούς που αγαπώ και το χειρότερο σε αυτούς που με αγαπούν. Έτσι είναι. Έτσι κάνεις κι εσύ. Τη μαμά σου την αγαπάς και τη νοιάζεσαι, τη φροντίζεις. Θυμήσου όμως σε ποιόν ξεσπάς τα νεύρα που σου προκάλεσε το αφεντικό σου το πρωί ή οι ορμόνες τις μέρες που έχεις περίοδο, ή η ζωή σου όταν δε σου αρέσει; Να σου θυμίσω; Στη μαμά. Στο άτομο που σε αγαπάει και σε ανέχεται. Κάπως έτσι γίνεται και με τη φιλενάδα. θα τη νοιαστείς και θα τη στηρίξεις στο πρόβλημά της, αλλά θα ξεσπάσεις και θα πεις τον καημό σου εκεί όταν έχεις εσύ κάποιο πρόβλημα...
Έτσι είναι. Έτσι πρέπει να είναι η αδελφική φίλη, η κολλητή, το στήριγμα, ο συνοδοιπόρος πολλές φορές στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής. Με αντέχει, με ανέχεται αλλά γιατί το αξίζω. Γιατί βρίσκω λύση στο πρόβλημά της ακόμα κι αν δεν είναι η σωστή. Γιατί της δίνω να αντιγράψει στο διαγώνισμα. Γιατί συμπράττω στην κατινιά που κάνει για να εκδικηθεί τον πρώην και γιατί της λέω την αλήθεια κατάμουτρα όταν δεν της πάει το ξανθό. Όμως κι αυτή αξίζει την αγάπη και την αφοσίωσή μου όταν είναι δίπλα μου σε κάθε δύσκολη στιγμή. Θα πονέσει μαζί μου, θα θυσιάσει και θα ρισκάρει για μένα. Θα έρθει μαζί μου σε όλες τις συναυλίες του Στόκα, όσο κι αν δεν της αρέσει, γιατί ξέρει ότι τον γουστάρω εγώ. Θα θελήσει να κάνουμε μαζί τη βλακεία που έβαλα στο νου, έτσι για παρέα. Δε λένε «ο καλός φίλος δε θα σε αφήσει να κάνεις τη βλακεία... μόνος! θα έρθει να την κάνετε ΜΑΖΙ!»;!
Η φιλία, όπως και κάθε σχέση άλλωστε, θα περάσει από πολλές δοκιμασίες της ζωής. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Οι σκέψεις, η νοοτροπία του κάθε ατόμου αλλάζει όσο μεγαλώνει. Κάποτε συμφωνούσαμε σε όλα, τώρα οι απόψεις διαφέρουν ακόμα και στα πιο απλά. Δε φοβάμαι όμως να πω τη γνώμη μου, ακόμα και να μαλώσω με τη φίλη. Θα έρθουν στιγμές που θα μαλώσω πολύ. Δε θα μιλιόμαστε. Οκ! Συμβαίνουν αυτά. Ανθρώπινες σχέσεις... τη Δευτέρα μαλώνουμε, θυμώνουμε, το κλείνουμε κατάμουτρα βρίζοντας και την Τρίτη... «έλα ρε... που είσαι; Βρήκα εισιτήρια για την παράσταση του Γεωργούλη που εμφανίζεται γυμνός on stage.» - «Αλήθεια; Γι αυτό σ' αγαπώ! Πέρνα να με πάρεις λίγο νωρίτερα για να μου πεις και τι να φορέσω. Πάχυνα και δε μου κάνει τίποτα!»
Φιλία. Όταν είναι αληθινή σημαίνει αγάπη, υποστήριξη, φροντίδα, ασφάλεια, κατανόηση και άλλα πολλά που βγαίνουν στην επιφάνεια με την πάροδο του χρόνου. Κρίνε την, αξιολόγησε τη δύναμη και την αυθεντικότητά της και εάν σου βγει καλή κράτα την γερά! Βασίσου στη φίλη σου αλλά να γίνεις κι εσύ το δικό της λιμάνι. Σκέψου πως φέρεσαι και προσπάθησε να βελτιωθείς. Γιατί μη μου πεις πως δεν έχεις κάνει κι εσύ τα λαθάκια σου;
Έτσι κι εγώ. Έχω φερθεί σκάρτα στις φίλες μου. Στις κολλητές μου, στις αδερφές μου. Αλλά λίγες φορές και το μετάνιωσα φυσικά. (μην ανησυχείς, το κείμενο θα το αφήσω ανώνυμο ;-p) κρατάω όμως τα καλά και συνεχίζω για τα καλύτερα. Το ότι χαμογελάω που τις φαντάζομαι να κλαίνε, είναι γιατί με κάνει ευτυχισμένη να σκέφτομαι πως τώρα δίνω τον καλύτερό μου εαυτό στη σχέση μας και θα αξίζω αυτό το κλάμα εάν φύγω...
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη του ΄84. Έχω μεγάλη οικογένεια. Μαμά, μπαμπά, γιαγιά, παππού, θεία και πολλές, πολλές αγαπημένες αδερφές!
σχόλια