Σειρήνες και φωνές ακούγονταν παντού! Ένα κτίριο στο κέντρο των Συναισθημάτων καιγόταν. Μαύρα σύννεφα έκρυψαν τον ήλιο. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Οι Φόβοι περιφέρονταν και σκόρπιζαν υπόνοιες για πιθανή εξάπλωση της Φωτιάς. Η πυροσβεστική έφτασε καθυστερημένα. Η Δικαιολογία την είχε ρίξει σε λήθαργο. Η Φωτιά είχε στείλει τις Φλόγες σε όλο το κτίριο που καιγόταν ανελέητα. Αιτία της φωτιάς ήταν η Αντοχή. Αποκαμωμένη είχε φτάσει στα όρια της και αυτοπυρπολήθηκε. Η Φωτιά ξεπήδησε μέσα από τις σπίθες και εξαπλώθηκε σε όλο το κτίριο. Πρώτα έκαψε την Αγάπη. Εκείνη την ώρα κοιμόταν και δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Μαζί της κάηκε και ο Έρωτας ο οποίος παρέα με το Πάθος προσπάθησαν μάταια να τη σώσουν. Το Πάθος κατάφερε τελευταία στιγμή να σωθεί. Το Λάθος το τράβηξε μαζί του έξω. Οι Καπνοί έπνιγαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Έκοβαν την ανάσα αιχμαλωτίζοντας έτσι όποιον προσπαθούσε να σωθεί. Έπειτα τον παρέδιδαν στις Φλόγες. Καμένα πτώματα υπήρχαν παντού. Η Υπομονή υπέκυψε την ώρα που προσπαθούσε να ανοίξει το παράθυρο. Λίγο πιο πέρα η Κατανόηση είχε σωριαστεί. Την είχε προλάβει η Ασφυξία. Το Ένστικτο δεν τα κατάφερε ούτε αυτό. Οι Επιθυμίες το είχαν ναρκώσει και δεν πρόλαβε να αντιδράσει άμεσα. Οι Προσδοκίες στην προσπάθεια τους να σωθούν έπεσαν στο κενό. Η Πραγματικότητα τις έσπρωξε την ώρα που πηδούσε από το παράθυρο προκειμένου να σωθεί από αυτές. Βαρέθηκε να την αποπροσανατολίζουν.
Έχουμε αλήθεια σκεφτεί ότι εμείς οι ίδιοι αυτοπυρπολούμαστε; Αφήνουμε τις προσδοκίες να θολώσουν τα νερά της Πραγματικότητας και επιτρέπουμε στις δικαιολογίες να μας παραμυθιάζουν. Ντύνουμε, εσφαλμένως, ανθρώπους με τις επιθυμίες και τα θέλω μας προσδίδοντας τους ανύπαρκτες αξίες. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι αλλά αυτοί που μας κάνουν και αυτοί που δε μας κάνουν. Έτσι απλά! Το θέμα είναι κατά πόσο εμείς μπορούμε να το αντιληφθούμε εγκαίρως. Πώς μπορούμε, αλήθεια, να περιμένουμε να δείξουν αγάπη, κατανόηση και σεβασμό άνθρωποι που δεν το έχουν μάθει; Πώς πιστεύουμε ότι μπορεί να μας φερθούν καλά αυτοί που δεν φέρονται πρωτίστως καλά στον ίδιο τους τον εαυτό; Αυτοί οι άνθρωποι θα φερθούν καλά και θα σκύψουν το κεφάλι μόνο σε αυτούς που θα τους φερθούν ανάλογα και που κινούνται στο ίδιο επίπεδο σκέψης με τους ίδιους διότι αυτό είναι το γνώριμο γι αυτούς. Η καλή συμπεριφορά τους είναι κάτι άγνωστο οπότε θα την αντικρούσουν άμεσα. Μπερδεύουν τις έννοιες και θεωρούν ότι ο Σεβασμός είναι Ανοχή, η Κατανόηση είναι Δειλία και η Αποδοχή είναι Συμβιβασμός!
Η πυροσβεστική προσπαθούσε μάταια να σώσει το κτίριο. Δεν τα κατάφερε. Η Φωτιά αφού είχε κατακερματίσει τα πάντα άρχισε να υποχωρεί σταδιακά αφήνοντας πίσω της τις Στάχτες. Πλήθος είχε μαζευτεί από έξω και κοιτούσε. Πώς είναι δυνατόν να καούν όλα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα; Ακουγόταν η βοή από το πλήθος! Τα περισσότερα συναισθήματα κάηκαν γιατί τα Όρια καταπατήθηκαν και η Αντοχή λύγισε.
Εκεί που όλα φαινόταν μάταια! Ξαφνικά! Η Ελπίδα άνοιξε τα φτερά της και πέταξε πάνω από τα αποκαΐδια! Ένα μεγάλο κόκκινο τριαντάφυλλο ξεφύτρωσε μέσα από τις στάχτες...και τότε όλο το γκρίζο τοπίο άλλαξε! Μικρές πολύχρωμες εκρήξεις άρχισαν να χρωματίζουν τα πάντα στο πέρασμα τους. Στα έκπληκτα μάτια όλων ό,τι πριν από λίγο κείτονταν νεκρό άρχισε να ζωντανεύει...πιο όμορφο...πιο λαμπερό και πιο δυνατό από ποτέ! Ησυχία επικρατούσε παντού..και τότε ήταν ο ψίθυρος του ανέμου που πήρε το λόγο «...μέσα από τις στάχτες σου θα ξαναγεννηθείς αυτό είναι το μόνο σίγουρο»...!!!
σχόλια