16 Δεκεμβρίου 2018. Η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για την Ώρα το αποφάσισε επιτέλους: Καταργείται η αλλαγή ώρας, πλέον μόνο μία -η θερινή- δια παντός. Κάποιοι πανηγύρισαν. Τέρμα οι μουντές μέρες του Δεκέμβρη! Τέρμα η χειμερινή μελαγχολία! Θα γυρίζουμε σπίτι μας απ' τη δουλειά και θα είναι μέρα βρε αδερφέ! Ως μέρα έναρξης του νέου μέτρου ορίστηκαν τα μεσάνυχτα της 31ης Δεκεμβρίου. Διπλή γιορτή! Άλλωστε όλοι θα ήταν ξύπνιοι εκείνη την ώρα πλην βρεφών και υπερηλίκων. Την ώρα που πέφταν οι υπογραφές οι αστρονόμοι παρατήρησαν μια απειροελάχιστη διαταραχή στα ηλεκτρονικά τους ρολόγια αλλά το απέδωσαν σε μια ισχυρή ηλιακή καταιγίδα που συνέβαινε εκείνες τις μέρες.
Οι μέρες συνέχισαν να μικραίνουν, όπως αναμενόταν άλλωστε, μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου και άρχισαν φυσιολογικά να μεγαλώνουν εφεξής. Στις 31 το βράδυ οι άντρες ξυρίστηκαν, έβαλαν after shave και σακάκι και οι γυναίκες χτενίστηκαν με το σεσουάρ και φόρεσαν τα βραδινά τους φορέματα. Οι νοικοκυρές –οι αφανείς ηρωίδες κάθε σπιτιού- ετοίμασαν το εορταστικό τραπέζι ενώ λόγω του ευτυχούς γεγονότος τα ρολογάδικα είχαν ξεπουλήσει. Από Vacheron Constantin και IWC για τους πιο ευκατάστατους μέχρι ταπεινά Casio για τους πιο φτωχούς. Εγώ ξεμπέρδεψα με έναν χρονογράφο Festina για το βαφτιστήρι μου.
Μπουκωμένος με μάλλον φτηνό ουίσκι, γαλοπούλες και σουφλέ ζυμαρικών ο κόσμος περίμενε την αλλαγή του χρόνου. 5-4-3-2-1-, με το καλό ο καινούργιος χρόνος! Όλοι γύρισαν τα ρολόγια τους μια ώρα μπροστά πριν το ρίξουν στην χαρτοπαιξία.
Μπουκωμένος με μάλλον φτηνό ουίσκι, γαλοπούλες και σουφλέ ζυμαρικών ο κόσμος περίμενε την αλλαγή του χρόνου. 5-4-3-2-1-, με το καλό ο καινούργιος χρόνος! Όλοι γύρισαν τα ρολόγια τους μια ώρα μπροστά πριν το ρίξουν στην χαρτοπαιξία. Για μια ακόμα φορά οι αστροφυσικοί προειδοποίησαν, χάθηκε το 1/100 του δευτερολέπτου και σύμπτωση επαναλαμβανομένη παύει να είναι σύμπτωση. Μάταια. Μέσα στον γενικό πανζουρλισμό κανείς δεν τους έδωσε σημασία. Η επόμενη μέρα ξημέρωσε, με άλλους ξενύχτηδες να γυρνάνε από την Πάολα, άλλους να έχουν κοιμηθεί συντηρητικά γύρω στις δύο βλέποντας την εορταστική εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου στην τηλεόραση και άλλους να κάνουν ολονύχτιο έρωτα σε κάποιον ξενώνα στο Πήλιο, στο Γκστάαντ ή στο Μπάνσκο. Τότε έλαβε χώρα πέραν πάσης αμφιβολίας η φρικτή διαπίστωση: η νέα μέρα ξημέρωσε με καθυστέρηση ενός ολόκληρου λεπτού!
Οι άνθρωποι μούδιασαν, οι επιστήμονες στάθηκαν αδύναμοι να εξηγήσουν, οι κυβερνήσεις κράτησαν στάση αναμονής. Επί ματαίω. Οι μέρες συνέχισαν να μικραίνουν αργά και βασανιστικά, ένα λεπτό κάθε μέρα, την ώρα της αυγής. Ο κόσμος πανικοβλήθηκε. «Τι θα κάνουμε χωρίς ηλιακή ακτινοβολία;» «Η ζωή στη Γη θα σβήσει!» Οι εκκλησίες ξαναγέμισαν πιστούς, ο κόσμος σταυροκοπιόταν στον δρόμο. Οι παπάδες υπενθύμιζαν: «Εγώ ειμί το Φως του κόσμου• ο ακολουθών Εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ ἕξει το Φως της ζωής» «Έρχεται η Δευτέρα Παρουσία εις Ανάστασιν Ζωής και εις Ανάστασιν Κρίσεως!» Παρουσιάστηκαν κρούσματα μαύρης αγοράς, ένα κιλό μαρούλια στοίχιζε όσο μια ουγκιά χρυσό, οι άνθρωποι ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις βγάλανε τα πιο ταπεινά τους ένστικτα. Άλλοι άρχισαν τις λεηλασίες και άλλοι τους βιασμούς, εγώ -ντρέπομαι αλλά το ομολογώ- προτιμούσα να παίρνω μάτι. Η έφιππη αστυνομία και η πολιτοφυλακή βγήκαν στους δρόμους.
Τα κορυφαία μυαλά του πλανήτη κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις. Άλλοι μίλησαν για διαταραχή του χωροχρόνου λόγω μαύρης τρύπας και άλλοι πρότειναν να βομβαρδιστεί ο ήλιος με ισχυρότατες βόμβες υδρογόνου. Αφού είδαν και απόειδαν και απέρριψαν κάθε λογικοφανή εξήγηση, κατέληξαν τελικά στη μόνη λογική: Επέστρεψαν στην χειμερινή ώρα. Από την επομένη κιόλας, η μέρα άρχισε σιγά, σιγά να ξαναμεγαλώνει. Ο κόσμος αναστέναξε ανακουφισμένος. Ο Πανδαμάτωρ Χρόνος μειδίασε ικανοποιημένος. Κι εγώ, εκείνη τη μέρα, παρατήρησα -τι σύμπτωση!- την πρώτη ρυτίδα στο μέτωπο μου στον καθρέφτη.
σχόλια