Σκεφτόμουν την απάθεια και τη αναισθησία που αντιμετωπίζει ο σημερινός άνθρωπος θανάτους, φόνους, πολέμους, κρίσεις. Καθήμενοι μπρος σε μια οθόνη, η κακή είδηση έχει ποτίσει πια τόσο πολύ όλους τους υποδοχείς πληροφοριών του εγκεφάλου μας που ατάραχοι και ανέκφραστοι πληροφορούμαστε αυτά που συμβαίνουν δίπλα μας, στον παραπάνω δρόμο, στο γείτονά μας, σε εμάς. Δε τα επεξεργαζόμαστε καν, δε τα συνειδητοποιούμε καν!
Ακούμε πως ο άλλος δεν έχει να φάει, ότι του κάνουν έξωση στο σπίτι, ότι το παιδί του έχει καρκίνο και δεν έχει χρήματα για τα φάρμακα, ότι έτσι απλά επειδή μπορούσαν κατέρριψαν ένα αεροπλάνο, ότι βομβαρδίζουν αμάχους και γενοκτονούν ένα λαό, ότι μολύνουν το οικοσύστημα, ότι κλέβουν εκατομμύρια και παραμένουν ελεύθεροι να τα τρώνε, ότι άνθρωποι, χώρες και συνειδήσεις ξεπουλιούνται στους κεφαλαιούχους, ότι καταλύουν πολιτεύματα, ότι εισβάλουν σε κράτη και εσύ εκείνη τη στιγμή μπορεί να μασουλάς, να κάνεις χαβαλέ με φίλους, να κάνεις σεξ, να μαγειρεύεις, να γκομενίζεις, να τσακώνεσαι, να βολτάρεις.
Νεο-άνθρωπος του 21ου αιώνα, παιδί της πληροφορίας και του χρήματος με κουμπάρα τη διαπλοκή, μπολιασμένος με ωχαδερφιστικές και φιλοτομαριστικές ορμόνες, αποκομμένος από βασικές ανθρωπιστικές αξίες, αυτός ο αμόρφωτος, το μόνο που αξίζει να προσδοκά είναι ο μετεωρίτης που θα τον αφανίσει.
σχόλια