Η ευαισθητοποίηση για τις διατροφικές διαταραχές, όλοι οι υποτιθέμενοι αγώνες που προμοτάρονται από εκείνους που δημιούργησαν μια βιομηχανία κρέατος για τη γυναικεία φύση και την πουλάνε ως αντικείμενο σε κάθε μορφή της, αυτοί οι αγώνες είναι κούφιοι. Τα στερεότυπα εξακολουθούν να υπάρχουν και είναι σκληρά, πιο τραχιά από ποτέ. Το γυναικείο σώμα παραμένει ένα πεδίο μάχης.
Ζυγαριά: Αυτή η μάστιγα. Και δεν το λέω χιουμοριστικά. Για πολλούς ένα στάτους με θέμα το ζύγισμα, ένα αστείο για τα κιλά είναι απλά αυτό: Ένα αστείο. Αυτούς τους ανθρώπους τους χαίρομαι, τους εκτιμώ και κάτι ακόμα μεγαλύτερο: Τους θαυμάζω. Γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά, η πλευρά που τρέμει να ανέβει στη ζυγαριά και που μεταφράζει την πραγματικότητά της σε αριθμούς, στις θερμίδες που έφαγε και στα κιλά που έχασε ή πήρε.
Και δεν είναι μόνο τα κιλά, ο βομβαρδισμός με προστάγματα του πώς είναι το τέλειο σώμα, οι χιλιάδες δίαιτες που κυκλοφορούν την περίοδο προ- παραλίας και τα νούμερα των ρούχων που γίνονται ολοένα και μικρότερα. Είναι που η "οθονοποίηση" μας προσκόλλησε τόσο έντονα στον κόσμο της εικόνας, που γίναμε μονοδιάστατοι ώστε να χωρέσουμε και εμείς σε μια οθόνη. Και που η προπαγάνδα της τελειότητας έχει ζυμωθεί τόσο καλά μέσα στο γυναικείο μυαλό, συνδυάζεται με την εκ γενετής φιλαρέσκεια και γεννά το ναρκισσισμό, κάνοντας μας άκρως ψυχαναγκαστικούς με την ιδέα του αψεγάδιαστου.
Δεν είσαι αρκετά καλός για ποιόν; Ποιος μπορεί να ορίσει το πρότυπο, ποιος τραβάει τις γραμμές και βαφτίζει όμορφο και άσχημο; Αν το όμορφο του προϋποθέτει συνεχή καταπίεση, άγχος, δουλοπρέπεια σε κάθε μόδα ε, ας μην είμαστε πια και τόσο όμορφοι,δεν πειράζει...
Σύμφωνα με την έρευνα του "Girlguiding", οργανισμού για τα δικαιώματα των γυναικών και της πολιτικά ορθής καθοδήγησης των κοριτσιών - ήδη από τα σχολικά χρόνια - μόνο στη Βρετανία ένα 61% των νεαρών γυναικών, ηλικίας από 7 έως 21 ετών είναι ικανοποιημένο από την εξωτερική του εμφάνιση, ποσοστό που το 2011 βρισκόταν στο 73%... Το τρομακτικό, όπως αναφέρουν οι συντάκτες της έρευνας, είναι ότι απ' όλο και μικρότερη ηλικία τα κορίτσια τείνουν, όχι απλώς να ενδιαφέρονται, αλλά να ανησυχούν για θέματα βάρους, μικρο-ατέλειες στο πρόσωπο και οτιδήποτε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί όχι απλώς διαφορετικό, αλλά εκτός πλαισίου των σύγχρονων προτύπων.
Πρόκειται για ένα καλά μελετημένο σχέδιο που στηρίζει ολόκληρη την παγκόσμια βιομηχανία ομορφιάς που πρωτίστως σου πουλάει ανασφάλειες, κόμπλεξ, αδυναμία και γενικώς το αίσθημα του ανικανοποίητου. Και αφού όλα αυτά μπούνε στο καλάθι σου χωρίς να το καταλάβεις ,αγοράζεις και τα υπόλοιπα προϊόντα όλων αυτών των εταιριών που θεωρητικά δουλεύουν για σένα και υπηρετούν υποθετικά την γυναικεία φύση. Στην ουσία απλά σε δηλητηριάζουν σταδιακά μέχρι να σε κάνουν δικό τους υπηρέτη.
Στο δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, όσο οι γυναίκες ως κοινωνική κατηγορία κατακτούν εξουσία στη δημόσια σφαίρα, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η κοινωνική απαίτηση να προσαρμοστούν στα κυρίαρχα πρότυπα «φυσικής ομορφιάς», καθώς και η αγωνιώδης τους προσπάθεια να ανταποκριθούν σε αυτήν την απαίτηση. Στις δυτικές κοινωνίες της ευημερίας, τα σύγχρονα στερεότυπα για τη γυναικεία ομορφιά καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τις πολλαπλές αναπαραστάσεις της θηλυκότητας στα έντυπα, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Αν λοιπόν δεχτούμε τον ιδεολογικό ρόλο που επιτελούν τα ΜΜΕ ως διακριτοί και ειδικευμένοι θεσμοί, εγκαλώντας τα υποκείμενα στην υιοθέτηση ταυτοτήτων και κοινωνικά καθορισμένων ρόλων, μπορούμε να κατανοήσουμε την συμβολή τους στην καθιέρωση και αναπαραγωγή στερεότυπων αντιλήψεων για τη γυναικεία εμφάνιση.
Πρώτα - πρώτα τόνισα ότι όλες αυτές οι καμπάνιες «αποδοχής του plus-size» που τάχα σε διδάσκουν να αγαπάς τον εαυτό σου όπως είναι, εμένα μου προκαλούν γέλιο. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα διαφημιστικό τρικάκι, ένα εμπορικό κόλπο. Οι ίδιες αυτές εταιρίες με τα ρούχα τους σε στριμώχνουν όλο και σε μικρότερα νούμερα και πιο στενά υφάσματα. Και αν δε χωρέσεις στα ρούχα τους, σου κοπανάνε ένα «Δεν μας κάνει το σώμα σου», τη στιγμή που θα έπρεπε εσύ απλά να σκεφτείς πως εκείνοι δεν σου κάνουν.
To «για πάντα υγιής» δεν αποτελεί επιλογή, πρέπει ντε και καλά να είσαι αδύνατη. Και φυσικά σε αυτή την λογική κινούνται όλα: οι τηλεπερσόνες, οι ηθοποιοί ανούσιων σήριαλ, οι τραγουδίστριες μπουζουκιών που πάντα είναι αδυνατισμένες και ανανεωμένες.
Η αντικειμενοποίηση της γυναικείας φύσης κατάντησε αηδία. Η καπιταλιστική κοινωνία της διαφήμισης που εμείς χτίσαμε μας πουλάει και μας αγοράζει. Και μέσα σε αυτή την κοινωνία οικοδομούμε πλασματικά πρότυπα, κατασκευάσαμε την ιδέα της τελειότητας και μπουκωθήκαμε με αυτή. Πολύ περισσότερο εμείς οι γυναίκες, υποσυνείδητα υιοθετούμε τα πρότυπα των περιοδικών, λατρεύουμε τον καθρέφτη μας και εξαρτιόμαστε από αυτόν, επιτρέποντας το σώμα και η ψυχοσύνθεσή μας να γίνονται πεδίο διαφημίσεων και εμπορικών συναλλαγών. Περιορίσαμε τη γυναικεία ομορφιά σε νούμερα και μεζούρες.
Λοιπόν δεν αποτελεί παιχνίδι όλο αυτό, ούτε είναι μια κατάσταση επιφανειακή. Μέσα σε αυτή την κοινωνία μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε διαρκώς να απορρίπτουμε τον εαυτό μας απλά γιατί μας προστάζει πως έτσι μπορούμε να ενσωματωθούμε καλύτερα. Δεν ξέρω από πού ξεκινάει όλο αυτό και που τελειώνει. Είναι μια κοινωνική αρρώστια μαζί με τις τόσες άλλες που καθιστούν την καθημερινότητά μας αβίωτη και αποπνικτική. Μας φυτεύονται αδυναμίες εκεί όπου δεν υπάρχουν και δηλητηριάζουν την ζωή μας ακριβώς γιατί θέλουν να υποταχθούμε σ' αυτές και να μην κοιτάξουμε τίποτα παραπέρα.
Τα πρότυπα ομορφιάς δεν έχουν καεί.
Δεν είσαι αρκετά καλός για ποιόν; Ποιος μπορεί να ορίσει το πρότυπο, ποιος τραβάει τις γραμμές και βαφτίζει όμορφο και άσχημο; Αν το όμορφο του προϋποθέτει συνεχή καταπίεση, άγχος, δουλοπρέπεια σε κάθε μόδα ε, ας μην είμαστε πια και τόσο όμορφοι,δεν πειράζει...
Αρκετοί καταναγκασμοί, ψυχαναγκασμοί, τάσεις και δίαιτες. Ας μην κάνουμε δίαιτα από τη ζωή.
σχόλια