Θέλω. Πιο δυνατό. Ακόμη πιο δυνατό. Να το νιώσω. Κ' άλλο. Δε μπορώ να αναπνεύσω. Μη. *Ασθμαίνει
Μη θέλω σου είπα. Μη, μου λείπεις. Θέλω να ακούσω τα μάτια σου και να δω τα χείλη σου.
Οι λείπες αυξάνονται τελευταία σαν τις γρίπες. Δεν ξέρω, μάλλον ο ιός της λείπης εξαπλώθηκε πολύ. Μάλλον οι θύμισες δε μπόρεσαν να μείνουν άλλο στο κουτί τους. Αυτό το μαγικό το κουτί λέω. Το είχα κρύψει καλά μαμά, αλήθεια σου είπα. Δεν ήξερα που είναι και μετά μια μέρα το βρήκα τυχαία. Τα κουτιά μαμά που τα κρύβουμε αν θέλουμε να μη τα βρει ποτέ κανείς;
Φωτιά. Μα τα κουτιά δεν καίγονται. Είναι σαν τις πόλεις. Έχουν τα πάντα μέσα.
Μαμά μερικές φορές μου λείπουν τα τηλέφωνα και οι αγκαλιές. Τα ονόματα στα κινητά μου λείπουν μαμά. Μου λείπουν οι φωνές και αυτές οι εκκωφαντικές παύσεις. Θυμάμαι μια φορά σε μια παύση *δε θυμάμαι αν ήταν ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ή μια ολόκληρη ώρα* που ήθελα να τσιρίξω. Τόσο με επηρεάζουν οι παύσεις μαμά.
Και θύμισες και λείπες. Και πολλά χρωματιστά πον πον. Και το τηλέφωνο μαμά πάλι δε χτύπησε. Και δεν ξέρω μαμά γιατί δε το σήκωσα εγώ. Δεν ξέρω γιατί δεν είχα τη δύναμη. Ή μάλλον δεν ξέρω γιατί είχα τη δύναμη.
σχόλια