Οκτάφυλλη Θαλάσσια Συγκυρία

Δεν πάνε πολλές μέρες που το θαλάσσιο μπάνιο μου σε παραλία της Αττικής απεκάλυψε  μοναδικές εκπλήξεις.

Αφού το κορμί μου έχει τοποθετηθεί οριζοντίως στον περιορισμένο χώρο μιας μικρής παραλίας, υπό τις ακτίνες του ήλιου, κάπου εκεί στην περιοχή «στα λιμανάκια» της λίμνης Βουλιαγμένης, όπου τα νερά είναι κρουσταλλένια. Για τυχαία συγκυριακή στιγμή, όταν το εξ αριστερών διπλανό ζευγάρι, με το μικρό τους παιδί αποχωρούν, καθότι, η ώρα 12:00’ και ο ήλιος αρχίζει να καίει, στην θέση τους κάνουν άμεσα κατάληψη του χώρου, τρεις άνδρες ντυμένοι στο περισσότερο της επιφάνειάς του σώματός τους, με τατουάζ, παρά με μαγιό.

Η πρώτη μυρωδιά του στριφτού τσιγάρου δεν άργησε να διαποτίσει τον ευρύτερο χώρο και έτσι αποφασίζω πως πρέπει να βαπτίσω το σώμα μου στα παγωμένα υπόγεια νερά! Κατά την έξοδό μου και παίρνοντας ξανά οριζόντια στάση ηλιοθεραπείας εναρμονισμένη με τον θαλάσσιο ορίζοντα του Μυρτώου πελάγους, οι εκ δεξιών δύο κυρίες, μάνα και κόρη αποχωρούν. Η θέαση στην αναμονής προς εύρεση χώρου, από μια δεύτερη πενταμελή μικτή παρέα, τις ευαισθητοποίησε προς αναχώρηση, αλλά πιθανόν και λόγο της θέασης της πρώτης.

Η κοπέλα της νέας παρέας που αποφασίζει να καθίσει δίπλα μου εκτός από τα λιγοστά (συγκριτικά με την πρώτη παρέα) τατουάζ  που έχει στο κορμί της, μοναχά στο πόδι, στην μέση και στο χέρι, με συμπληρωματικά τα σκουλαρίκια στην μύτη και τον αφαλό, είναι πατόκορφα προσφάτως γδαρμένη, από πέσιμο μηχανής στην άσφαλτο. Έτσι το κόκκινο-ροζέ από τις πληγές, αδύνατο κορμί της, με το βαμμένο κατά κόκκινο μαλλί και τα αξεσουάρ, έχουν δέση αρμονικά με τις επιλογές της. Ο κολλητός της, διαχειριστής και εντολοδόχος της καπνιστικής πεντάφυλλής παρέας, αποφασίζει άμεσα και εκείνος, παίρνοντας θάρρος από την εκ αριστερών μου παρέα, που ήδη το έχει φουντώσει, να κάνει  στην παραλία αυτό που κάνει και στο σπίτι του, για να κρατήσει την διάθεση της παρέας στα επίπεδά του, αποδεικνύοντας το πόσο καλός οδηγός εκτός της μοτοσυκλέτας, μπορεί να είναι.

Η απόφαση για την επόμενη βουτιά στα παγωμένα νερά, δεν άργησε να έρθει, νοιώθοντας την ανάγκη για την συντήρηση της κολυμβητική μου ικανότητας. Στην συνέχεια ενώ κοντεύω να μουλιάσω μέσα στο νερό, η ώρα έχει περάσει αρκετά, και κολυμπώ προς την παραλία, αναζητώντας να βάλω κάτι στο στόμα μου, για την γευστική μου ισορροπία. Ανασκαλεύοντας μέσα στην τσάντα μου για κάτι τις, που είχα  μαζί μου, συνέβη το εξής αστείο γεγονός:

 Ο ήχος της πλαστικής σακούλας που ξεδιπλώνει, κεντρίζει το ενδιαφέρον της διπλανής παρέας, πιστεύοντας πως, έχω ότι και εκείνοι. Το βλέμμα τους έχει καρφωθεί στην τσάντα, που τόση ώρα βρισκόταν μόνη της και  δίπλα τους. Πιθανώς, να είναι σχεδόν σίγουροι, πως ο Θεός είναι μεγάλος και θα εκπληρώσει την επιθυμία τους για ακόμη μία φορά. Θεωρούν ότι σήμερα τους έφεξε κανονικά αφού τα μάτια τους έχουν μεγαλώσει, γουρλωμένα και κατά κόκκινα. Την στιγμή που βγάζω το σακουλάκι μου μέσα από την τσάντα, αρχίζω να το ξετυλίγω αργά-αργά, ένας εξ αυτών έχει
 φτάσει σε απόσταση αναπνοής και είναι έτοιμος να μου την «πέσει φιλικά» προς διεύρυνση της δικής τους παρέας. Μόνο αίτηση με αριθμό πρωτοκόλλου δεν έκανε, για την επίσημη ένταξη έκτου μέλους στην παρέα.
Τότε ήρθε η στιγμή που με φιλική χειρονομία απλώνω σε διάσταση τα χέρια μου και του προσφέρω ότι έχω. Η ευδαιμονία στο πρόσωπό του ήταν τεράστια, μα στην συνειδητοποίηση του ότι του προσφέρω τροφή, του δημιουργεί στιγμιαίο σοκ, παγώνει, απορεί για πέντε δεύτερα, γυρίζει με χαώδη έκφραση  στους φίλους του που ήδη τον κοιτάνε με έκπληξη,  το πόσο πολύ με έχει πλησιάσει και κατόπιν ξεσπά στα γέλια παρά σέρνοντας όλη του την παρέα, στην θέαση ψημένων ρεβιθιών.

Ποτέ μου δεν είχα φανταστεί πως τα ψημένα ρεβίθια, θα μπορούσαν να προκαλέσουν τόσο γέλιο, που η μισή παραλία (λόγω μικρού μεγέθους) θα γελούσε επί πέντε λεπτά, με την πεντάφυλλη πενταμελή παρέα και εμένα. Πραγματικά αισθάνθηκα αστείος και ευγνώμων για την δική μου γευστική δυνατότητα.

Η καλή μου τύχη όμως δεν με άφησε, αφού στο πέρασμα μισής ώρας ή πρώτη παρέα που συνέχιζε να φουμάρει, έκοψε δρόμο και αποχώρησε, εκτός παραλίας, ενώ η δεύτερη πενταμελής αποχώρησε και εκείνη για να καθίσει στην γωνία, σε σκιά. Η θέση τους αναπληρώθηκε αυτή την φορά, από λουόμενους.

Ηθικόν Αυγουστιάτικο δίδαγμα :  « Οι καπνιστές δεν αντέχουν στον ήλιο όσο οι μη καπνιστές, λόγω δίψας καθώς επίσης προτιμούν τα σκιερά και σκοτεινά μέρη παρά τον ήλιο και το φως!»

Επιτέλους, θάλασσα, ήλιος, θάλασσα και πάλι με Αυγουστιάτικο αεράκι!