Περί Αναζήτησης

Είναι κάποια βράδια που νιώθεις μόνη σου εσύ και η μοναξιά σου να κόβεται βόλτες στα δωμάτια του σπιτιού, στα μαγαζιά, στο γυμναστήριο. Είναι στιγμές που πιάνεις τον εαυτό σου να κάνει περίεργες σκέψεις, να ονειροπολεί, να προβληματίζεται, να μελαγχολεί. Δεν έχει σημασία αν είσαι ένα από τα πιο αισιόδοξα και μες στην τρελή χαρά άτομα που υπάρχουν έχεις και συ όπως όλοι δικαίωμα στην μιζέρια γιατί και αυτή στο κάτω κάτω είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής.

Και όμως μπορεί πρακτικά να μην μας λείπει κάτι αλλά θεωρητικά σε όλους πάντα κάτι θα λείπει γιατί αυτή είναι άλλωστε και η φύση του καταναλωτικού ανθρώπου να μην είναι ποτέ 100 τοις 100 ικανοποιημένος. Όμως έλα που έρχονται στιγμές που νιώθεις μόνη σαν να βρίσκεσαι στο πιο απομονωμένο μέρος του κόσμου και το περίεργο πιο είναι , ότι σου αρέσει αυτή η μοναξιά, ναι η αλήθεια είναι ότι ώρες ώρες το επιζητάς, επιζητάς να μείνεις μόνη σου εσύ και ο εαυτός σου.

Και τότε είναι που έρχεται το ξενέρωμα ναι αυτό θαρρώ πώς είναι, μέχρι να κάνει και αυτό τον κύκλο του και να φύγει και τότε εσύ επανέρχεσαι στην πραγματικότητα στην τρελή και αισιόδοξη πραγματικότητα και έχεις συνειδητοποιήσει ότι τελικά κανείς δεν ξέρει τα θέλω και τα πρέπει σου καλύτερα από σένα...