Με το που την είδα κατάλαβα πως ήταν ο τύπος μου. Μαλλί μαύρο-μπλε ξυρισμένο σε στυλ μοϊκάνα, piercing στην γωνία των ρόδινων χειλιών, γατίσια γαλαζοπράσινα μάτια, ζουμερή αλλά όχι παχουλή, αθλητική αλλά όχι αδύνατη. Την συναντούσα κάθε μέρα στο λεωφορείο για την σχολή κι έλιωνα. Η μετεφηβική χαζομάρα των δεκαεννιά μου χρόνων με απέτρεπε να κάνω την μεγάλη κίνηση. «Ακόμα και αν μοιάζει να της αρέσουν τα κορίτσια, δε σημαίνει πως συμβαίνει στ’αλήθεια» έλεγα δικαιολογίες στην κολλητή μου. «Κι έπειτα είναι μονίμως με παρέα, τι να της πω; Πως να την πλησιάσω; Επίσης, με έχει δει να κυκλοφορώ με τον γκόμενό μου. Πώς θα της το εξηγήσω αυτό; Θα νομίζει ότι την θέλω μόνο για το σεξ...» «Ναι, ναι, θα σε παρεξηγήσει. Ενώ στ’αλήθεια εσύ θέλεις να την αποκαταστήσεις και να την παντρευτείς...». Η κολλητή μου ειρωνευόταν ενώ κοίταζε το ταβάνι του αναγνωστηρίου κουρασμένη. Όμως στο όνομα της φιλίας μας συμφώνησε να την κατασκοπεύσει (αντάλλαζε σημειώσεις με δυο παιδιά από την παρέα της), και να μάθει αν τουλάχιστον είχα ελπίδες...
Τα νέα που μου έφερε ήταν καλύτερα από όσο περίμενα. Όχι μόνο της άρεσαν τα κορίτσια, αλλα και ήταν «ΛΟΑΤ ακτιβίστρια» τσίριξε χαρούμενα η κολλητή. Δεν ήξερα τι σημαίνει ΛΟΑΤ και την κοίταξα προβληματισμένη. Με κοίταξε σαν να ήμουν ούφο. «Λεσβιακές, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφιλόφυλοι, Τρανσεξουάλ;» «Α, έχει μέσα το ‘αμφιφυλόφιλοι’, καλό αυτό. Αλλά το ‘ακτιβίστρια’ είναι που με προβληματίζει. Δηλαδή τί κάνει; Κρατάει πανό στα gay pride;» Εξέλαβα ένα υποτιμητικό βλέμμα...
Όταν είσαι αμφιφυλόφιλη είναι σαν να είσαι Ελληνοαγγλίδα. Το ξέρω γιατί είμαι και τα δύο. Αυτό σημαίνει ότι οι μεν Έλληνες σε βλέπουν σαν ξενέρωτη Αγγλίδα και οι δε Άγγλοι σαν ασυνεπή Ελληνίδα, με τον ίδιο τρόπο που οι στρέιτ σε βλέπουν σαν λεσβία που είναι μπερδεμένη και νομίζει ότι είναι στρέιτ, ενώ οι λεσβίες σαν στρέιτ που θέλει να το παίξει προοδευτική ή να τονώσει τον εγωισμό της πηγαίνοντας με γυναίκες. Μεγάλο μπέρδεμα. Σε κάτι ψυχολογικές έρευνες μάλιστα διάβασα ότι οι αμφιφυλόφιλοι ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου για εμφάνιση σχιζοφρένειας, όπως και ότι έχουν διπλάσιες πιθανότητες να αυτοκτονήσουν σε σχέση με κάποιον που είναι σκέτο ή μπλε ή ροζ. Βέβαια, ο ίδιος «επιστήμονας» ισχυρίζεται ότι οι γυναίκες που έχουν τοξόπλασμα απατάνε συχνότερα τους άντρες τους, ότι οι καπνίστριες μπαίνουν πρόωρα σε εμμηνόπαυση και ότι όσο καλύτερα τα πηγαίνεις σε τεστ ευφυίας τόσο λιγότερο πιθανό είναι να κάνεις παιδιά. Δεδομένων των γεγονότων ότι είμαι καπνίστρια και εξαιρετική στα τεστ ευφυίας, καθώς και ότι από πέντε χρονών κοιμάμαι με μια γάτα αγκαλιά, ξεκίνησα να πιστεύω ότι είτε έχω πάρει μερικά πολύ λάθος μονοπάτια στην ζωή μου, ή αυτός ο επιστήμονας είναι κάποιος παλιός μου γκόμενος που πήγε στο εξωτερικό, άλλαξε το όνομά του και αποφάσισε για εκδίκηση να με κάνει νευρωτική, προβλέποντας με αξιέπαινη κακία την μαθηματικώς βέβαιη δυστυχία μου...
Η αμφιφυλοφιλία βέβαια δεν έχει μόνο τα κακά της. Ας πούμε ποτέ δεν χρειάστηκε να δώσω εξηγήσεις στους (βασιλόφρονες) γονείς μου για το τι έκανα όταν περνούσα την νύχτα στο σπίτι κάποιας «φίλης» μου. Ήταν αρκετά απασχολημένοι να εκφράζουν την αντίθεσή τους απέναντι στα κατά καιρούς αγόρια μου, από τα οποία προφανώς κανένα δεν με έβλεπε όσο σοβαρά όσο θα έπρεπε, κανένα δεν σπούδαζε σε αρκετά καλή σχολή όσο θα έπρεπε, χώρια που κανένα δεν είχε τόσο μορφωμένους ή κοινωνικά καταξιωμένους γονείς όσο θα έπρεπε... Επίσης όσο μεγάλωνα έβλεπα τα βάσανα φίλων και γνωστών, οι οποίοι τύγχαναν μπλε-μπλε η ροζ-ροζ, και κατέληγαν να αποξενώνονται χωρίς ουσιαστικό λόγο από «φίλους» και «γονείς» με απόψεις πολύ πιο «προοδευτικές» από αυτές των δικών μου... Και επίσης, αν υποθέσουμε ότι μια μέρα θα μαθευτούν τα «κατορθώματά μου» στο οικογενειακό περιβάλλον, δεν θα στερηθούνε οι δικοί μου την ελπίδα ότι μια μέρα μπορεί και να αποκτήσουν εγγονάκια (ελπίζω μόνο να μην διαβάσουν μαζί και εκείνες τις έρευνες του τσαρλατάνου επιστήμονα)... Χώρια που ο Κίνσεϊ λέει πως στην πραγματικότητα οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αμφιφυλόφιλοι, άρα οι ανώμαλοι είστε εσείς και όχι εγώ. (Βλέπετε, πρέπει να διαβάζεις την επιστήμη που σε συμφέρει)
Πίσω στην προσπάθεια αποπλάνησης της όμορφης (ας την πούμε) Μαρίας, μετά τα ευχάριστα νέα, ξεκίνησα τα πρώτα δειλά μου βήματα. Πλησίαζε η εξεταστική, δίναμε και μαζί μάθημα, (μοριακή βιολογία) έτσι είχα κάθε ευκαιρία να διαβάσω μαζί με την Μαρία και την παρεά της, και ενώ όλη την μέρα άκουγα την θεωρία της βιολογίας, όλη την νύχτα ονειρευόμουν τις πρακτικές εφαρμογές (παρόλο που, όπως μας έλεγε ο καθηγητής μας ‘τα περισσότερα άνθη διαθέτουν ταυτόχρονα αρσενικό και θηλυκό φύλλο. Έτσι μπορούν να παράγουν απογόνους τόσο με τον εαυτό τους όσο και με τα άλλα άνθη, με τα οποία έχουν εντελώς όμοια αναπαραγωγικά όργανα. Αντίθετα ο άνθρωπος όσο και να προσπαθεί τα παραπάνω, δεν γίνεται τίποτα..’). Όταν ήρθε η μέρα των εξετάσεων δεν σκεφτόμουν καν το μάθημα. Μέτραγα τις μέρες να τελειώσει η εξεταστική, οπότε και είχαμε κανονίσει έξοδο όλη η παρέα του αναγνωστηρίου για να το γιορτάσουμε. Σίγουρα εκεί θα είχα την ευκαιρία να δράσω...
Παραδόξως έγραψα καλά. Όλα τα θέματα τα ήξερα (ή έτσι νόμιζα), και μάλιστα έφτιαξα και τα σχηματάκια που είχε το βιβλίο (όσα θυμόμουνα). Ήλπιζα τουλάχιστον σε ένα επτά, αλλά η παρέα του αναγνωστηρίου με ενημέρωσε ότι ο συγκεκριμένος καθηγητής (του οποίου τις παραδόσεις δεν είχα την έμπνευση να παρακολουθήσω) περνούσε μόνο όσους είχαν αρκετές παρουσίες στο αμφιθέατρο, ενώ για όλους τους άλλους ακολουθούσε την δοκιμασμένη μέθοδο του ανεμιστήρα...(σημείωση: Κατά την διεξαγωγή της μεθόδου του ανεμιστήρα ο καθηγητής φτιάχνει έναν πύργο με μεγάλη εντροπία, αποτελούμενο από τα γραπτά των φοιτητών. Έπειτα τοποθετεί καθέτως προς τον πύργο έναν ανεμιστήρα, τον ανοίγει στο 2 και μετά από πέντε λεπτά τον κλείνει. Τα γραπτά τα οποία μετά το κλείσιμο του ανεμιστήρα στέκονται με την γραμμένη τους πλευρά προς το πάτωμα κόβονται, ενώ στην αντίθετη περίπτωση περνάνε. Ενώ σε θεωρητικό επίπεδο η περίπτωση να περάσεις είναι μία στις δύο, σε πρακτικό επίπεδο μετατρέπεται σε καμία στις δύο, για λόγους που αδυνατεί να εξηγήσει η στατιστική επιστήμη). Το να διορθώνει κάποιος γραπτά με την μέθοδο του ανεμιστήρα είναι μάλλον θετικό (για τον ίδιο). Δεν διαφυλάσσει μόνο την ψυχική του ηρεμία, αφού τον προφυλάσσει από τις απόψεις των αδιάβαστων φοιτητών πάνω σε ένα αντικείμενο για το οποίο θυσίασε μισθούς, χρόνο και οικογένεια, αλλά επίσης του σώζει και ελεύθερο χρόνο, αφού κατ’αυτό τον τρόπο μπορεί να βγάλει αποτελέσματα πολύ πιο γρήγορα.
Ήταν η τελευταία μέρα της εξεταστικής. Ήδη από την προηγούμενη είχα πάει κομμωτήριο για πεντικιούρ και ανταύγειες. Το πρωί έκανα μπάνιο και έκοψα τα νύχια των χεριών μου. Πήγα στη σχολή από τις τέσσερις το απόγευμα, (οι εξετάσεις ήταν στις έξι), έτοιμη στο καπάκι για την πολυπόθητη έξοδο, φορώντας το στενό τζιν που μου δείχνει λεπτές τις γάμπες. Με το που έφτασα με περίμενε η κολλητή μου. «Βγήκε η μοριακή βιολογία κιόλας, δεν πάμε να την δούμε;» «Και δεν πάμε;» απάντησα, χωρίς να υποψιαστώ εκείνη την στιγμή ότι τόσο νωρίς αποτελέσματα ήταν βέβαιη ένδειξη χρήσης μεθόδου ανεμιστήρα...Ήμουν σίγουρη για το οκταράκι, άντε επταράκι μου. Στην χειρότερη περίπτωση πέντε, επειδή δεν παρακολουθούσα. Έπεσα έξω και στις τρεις προβλέψεις μου. Ήταν δυόμισι, ενώ της κολλητής μου (που έλεγε πως είχε γράψει και χειρότερα) τρία. Κοίταξα δυόμισι φορές τον κατάλογο για να σιγουρευτώ. Μήπως έβλεπα λάθος όνομα; Όχι, δεν έβλεπα. Μήπως δεν ήταν δυόμισι αλλά οκτώμισι; Όχι, δεν ήταν. Ένιωσα το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι από την αδικία. «Είναι ένας ΠΑΛΙΟΠΟΥΣΤΗΣ! Αφού δεν έγραψα δυόμισι, το ξέρω καλά! Έλα ρε πούστη, γιατί σε μένα ρε γαμώτο! Χρωστάω ήδη το μισό εξάμηνο απο πέρυσι, τώρα και μοριακή; Μας γκάστρωσε ο πισωγλέντης, ο μαλάκας η παλιοαδερφή! Τον παίρνει, η παλιολούγκρα»
Η κολλητή μου δεν αντέδρασε. Με κοίταξε με ένα πανικόβλητο βλέμμα που εκείνη την στιγμή δεν μπόρεσα να καταλάβω. «Γεια...γειά σας παιδιά...» ψέλλισε ενώ τα μάτια της έμοιαζαν να με προσπερνούν και να βλέπουν κάτι πιο μακρινό από μένα, που εγώ δεν μπορούσα να δω. Τινάχτηκα γυρίζοντας την πλάτη μου. Ακριβώς από πίσω μου ήταν η παρέα του αναγνωστηρίου, ανάμεσά τους και η Μαρία, η οποία με κοίταζε σαν να ήμουν γλίτσα σε κάποιο πεζοδρόμιο. Είχαν έρθει, τί άλλο; Να δουν τα αποτελέσματα όπως και εμείς.
Το επόμενο μάθημα δόθηκε μέσα σε ένα κλίμα γενικής απαισιοδοξίας, γιατί από τα επτά άτομα της παρέας μόνο η Μαρία πέρασε μοριακή, και αυτή με πέντε. Και να σκεφτεί κανείς ότι έλεγε πως έγραψε χειρότερα από όλους μας! Τα αποτελέσματα στάθηκαν αρκετά να αποτελέσουν διακαιολογία ακύρωσης της εξόδου μας. Ξαφνικά κανένας δεν είχε διάθεση. Φεύγοντας από το αμφιθέατρο η κολλητή με σκούντηξε με νόημα. «Είδες ρε πούστη μου; Μαλακία...» μου είπε. «Πάω λίγο πιο πέρα να πεθάνω από την ντροπή μου» της απάντησα «Δεν είναι politically correct τα πτώματα σε κοινή θέα...» πρόσθεσα. «Έλα τώρα, μην το παίρνεις τόσο βαριά! Το ότι τα πηγαίνεις καλά στα τεστ ευφυίας δεν σημαίνει ότι είσαι και έξυπνη...» «Αχ, αν δεν είχα κι εσένα τι θα έκανα» «Είδες; Μη νιώθεις άσχημα για τον εαυτό σου, απλά μίλα μου» «Θα κάνουμε τίποτα σήμερα τελικά» «Ε, αφού ετοιμαστήκαμε για έξοδο, μην πάει και χαμένη...» «Θα γυρίσεις σπίτι σου το βράδυ;» «Μπα, αφού οι γονείς και ο Γιώργος δεν έχουν πρόβλημα να μένω στην κολλητή μου φίλη την νύχτα...»
σχόλια