Τελεια κατακόκκινα εσώρουχα- στο 1ο συρτάρι √
Τούρτα σε σχήμα καδριάς - στο ψυγείο √
Δώρο για Εκείνον – στο σαλόνι √
Αλλά δυστυχώς κάτι λείπει. Λείπει Εκείνος.
Ξαφνικά η μέρα παίρνει άλλη τροπή κι από παγκόσμια μέρα σοκολάτας και σ’ αγαπώ δεσπόζει η μοναξιά και αν το θέλεις σε τραγούδι πες το «οι χωρισμένοι δε γιορτάζουνε ποτέ». Δεν είναι πως τα παραπάνω τα τηρούσα κάθε χρόνο ευλαβικά, αλλά για ένα ανεξήγητο λόγο έχω περισσότερα λούτρινα σε σχήμα καρδιάς (θαρρώ περισσότερα κι απ ό τις σχέσεις μου)! Αυτό από μόνο του αν το καλοσκεφτείς δείχνει πόσο υπερτιμημένη είναι η σημερινή μέρα.
Όταν χώρισα με τον Γιάννη, πέρασα μια περίοδο περιφοράς. Μετακινούσα σώμα και κινητό (τα οποία παρέμεναν άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους) από καναπέ σε καναπέ, με την ελπίδα να χτυπήσει το δεύτερο. Δεν ξέρω αν αυτό που περίμενα ήταν ένα ίχνος μεταμέλειας ή ένα νεύμα απελπισίας του τύπου «Θα πεθάνω αν δε σε δω».
Το θέμα είναι πως η ρεβάνς δεν ήρθε ποτέ. Προφανώς η ιστορία μας μπήκε γρήγορα σ’ εκείνες για τις οποίες οι άντρες ούτε μιλάνε, ούτε πίνουνε, ούτε μετανιώνουν.
Ίσως να μετάνιωσα εγώ που δε μίλησα (όταν έπρεπε), που δεν ήπια (όσο χρειαζόταν) και που ενδόμυχα φοβάμαι πως όσο και ν’ απασχολώ το μυαλό μου, η σημερινή μέρα δε θα τελειώσει ποτέ.
Ωρες –ώρες καταλήγω πως το μοναδικό κατόρθωμα της μέρα της αγάπης, των ερωτευμένων των τελοσπάντων αυτών που θα ντυθούν στα κόκκινα και θα μοιράζουν δώρα και υποσχέσεις) είναι να μας βάλει σε σκέψεις . Γιατί αν αφαιρέσεις το οικονομικό κόστος , τις ραδιοφωνικές εκπομπές που κάνουν τα αδύνατα δυνατά να σηκωθείς από το γραφείο και να χορεύεις τανγκό και τα περιοδικά με τα πολυποίκιλα αφιερώματα που ναφας/πιεις/κάνεις σεξ του Αγ. Βαλεντινου είναι μια μέρα περισυλλογής.
Μια μέρα που κάλλιστα θα τη αφιέρωνα στο ψυχολόγο ή στις φίλες μου για να αναλύουμε αν υπάρχει αγάπη, αν κρατάει για πάντα, ποιον απ’ όλους όσους πέρασαν αγάπησες αληθινά και εν τέλει όταν χωρίζουν οι άνθρωποι τα συναισθήματα τι μορφή παίρνουν;
Μην έχοντας παρέα για να πιω/ συζητήσω/ αναπολήσω έστω σχέσεις και έρωτες της 10ετίας έκανα ένα ξεσκατάρισμα με τις ταινίες που αξίζει να δεις αυτή τη μέρα. Μόνη με σοκολάτα, κρασί, την κολλητή στον καναπέ.
Απολαύστε υπεύθυνα:
AΝ – Χριστόφορος Παπακαλιάτης
Γιατί όλα ξεκινάνε με μια υπόθεση μ’ ένα τι θα γινόταν Αν που πάντα εμφανίζεται τούτη τη μέρα να μας γεμίσει ερωτηματικά. Μωρέ δεν είμαστε μόνες.
Η αγάπη έρχεται στο τέλος (Love in the end) - Ιωσηφέλης Παναγιώτης
Μια νότα αισιοδοξίας. Το άλλο μας μισό ή το μισό μας ολόκληρο βρίσκεται εκεί έξω. Και είναι γραφτό να συναντηθούμε ακόμα κι αν μας κλέψουν κινητό,είναι καπετάνιος κι εσύ φοιτήτρια/είναι ο καλύτερός σου φίλος και δεν το χεις καταλάβει. #υπάρχει _αγάπη & #υπάρχει_ελπίδα
«Απλώς δε σε γουστάρει» - Ηe s just not that into you
Να το δεις για να καταλάβεις πως ο Γιάνης δεν θα πάρει τηλέφωτο ποτέ. Και για να εμπεδώσεις (έστω και σήμερα) πως οι άντρες σκέφτονται πιο απλά από εμάς. Λιγότερη αστερόσκονη =λιγότερο δράμα.
The notebook (Το ημερολόγιο)
Να μαλώνετε συνέχεια, να μη συμφωνείτε σε τίποτα. Αλλά να χετε ένα πράγμα κοινό «Να είστε τρελοί ο ένας για τον άλλον». Εντάξει #κlaime_twra
Love actually
Γιατί αν υπάρχει κάτι που πρέπει να εμπεδώσεις σήμερα, είναι να μην περιμένεις να περάσει ένας χρόνος/ μια βδομάδα/ ένας μήνας/ ούτε καν μια μέρα για να κυνηγήσεις αυτό που θέλεις. Με όποιο κόστος, με οποιον τρόπο.
O Bob Marley λέει το εξής «Όλοι οι άνθρωποι θα σε πληγώσουν. Το θέμα είναι να βρεις αυτούς για τους οποίους αξίζει να υποφέρεις…»
σχόλια