22 Γενάρη του 2013. Απεργία στο metro.
Εγκλωβισμένος στο αυτοκίνητο, τέρμα Πατησίων. Μπροστά στην απέναντι λωρίδα (που κινείται ακόμη) σε απόσταση τριάντα μέτρων ένας άνθρωπος είναι ξαπλωμένος στο δρόμο.
Άρρωστος, τρελός, πρεζόνι, όλα αυτά μαζί; Δεν ξέρω.
Στο πεζοδρόμιο οι περαστικοί δεν σταματάνε καν. Μόνο μια φευγαλέα ματιά ρίχνουν και συνεχίζουν. Τα αυτοκίνητα κάνουν ζιγκ ζαγκ για να μη τον πατήσουν.
Εγκλωβισμένος παρακολουθώ με αγωνία και θέλω να ανέβω στον ουρανό του αυτοκινήτου μου να αρχίσω να φωνάζω: "Άνθρωπος στο οδόστρωμα. Άνθρωπος στο οδόστρωμαααααα."
Δεν το κάνω όμως.
Ένα αυτοκίνητο σταματάει και ο οδηγός του σηκώνει τον (κατά τα φαινόμενα) "τρελό" και τον τραβάει στην άκρη.
Σιγά σιγά φτάνει και το δικό μου όχημα στο σημείο που ήταν ξαπλωμένος ο συνάνθρωπος μας. Θέλω να τραβήξω χειρόφρενο και να πάω να ξαπλώσω εγώ στο ίδιο μέρος και να αρχίσω να φωνάζω: "Ρε, ρε, ρεεεεεεεεεε".
Δεν το κάνω όμως.
σχόλια