Σας λυπάμαι.
Εσάς που δεν μπορείτε να πείτε αυτά που έχετε μέσα στο κεφάλι σας, που έχετε κλειδώσει τα συναισθήματα σας μέσα στο σκοτεινότερο σημείο του εγκεφάλου σας και προσπαθείτε να τα αγνοήσετε. Να σας πω ένα νέο; Όσο και αν προσπαθείτε να τα ξεφορτωθείτε αυτά θα βγαίνουν ξανά και ξανά στην επιφάνεια και θα σας πνίγουν κάθε φορά όλο και περισσότερο.
Που πήγε ρε παιδιά η επικοινωνία; Γιατί φοβόμαστε να πούμε αυτά που νιώθουμε; Φοβόμαστε μήπως μας παρεξηγήσουν, μήπως ξενερώσουμε τον άλλον, μήπως μήπως μήπως... Γιαυτό και οι ανθρώπινες σχέσεις πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Πραγματικά προσπαθώ να καταλάβω γιατί είναι στη μόδα πλέον το να μην νιώθουμε, το να κοιτάμε μόνο το πώς θα περάσουμε καλά και όταν αρχίζουμε να βλέπουμε ότι νιώθουμε περισσότερα πράγματα για κάποιον αντί να κάτσουμε να το συζητήσουμε την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια και πάμε στον επόμενο. Τι προσπαθούμε να επιτύχουμε;
Φοβόμαστε να εκφραστούμε άρα δεν κάνουμε ουσιαστικό διάλογο με τον άλλον που έχουμε απέναντι μας και εκείνος προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τι έχουμε μέσα στο κεφάλι μας. Εφόσον θέλουμε κάτι γιατί δεν το κυνηγάμε; Γιατί συμβιβαζόμαστε με οτιδήποτε άλλο εκτός αυτού που πραγματικά αποζητάμε από τον άλλον ή από τον ίδιο μας τον εαυτό; Ενώ έχουμε την εύκολη λύση μπροστά μας, επιλέγουμε πάντα την δυσκολότερη, είναι στην φύση του ανθρώπου φαίνεται. Και κάπου εκεί χαλάει το πράγμα...
Ε ψιτ, και μην νομίζετε ότι βγάζω τον εαυτό μου στην απ'έξω. Μια από τα ίδια κάνω και γω. Ακόμα και τώρα όμως που αναγνωρίζω το λάθος μου, συνεχίζω να το κάνω.
Πραγματικά προσπαθώ να καταλάβω γιατί είναι στη μόδα πλέον το να μην νιώθουμε, το να κοιτάμε μόνο το πώς θα περάσουμε καλά και όταν αρχίζουμε να βλέπουμε ότι νιώθουμε περισσότερα πράγματα για κάποιον αντί να κάτσουμε να το συζητήσουμε την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια και πάμε στον επόμενο. Τι προσπαθούμε να επιτύχουμε;
Αυτοικανοποίηση που καταφέραμε να γίνουμε άνιωθοι σε μια εποχή που αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο όσο τίποτα άλλο είναι λίγο συναίσθημα;
σχόλια