Η βροχή ΄σαρωσε τα πάντα , χειμωνιάτικη μέρα, η πρώτη για φέτος, μεσανυχτα ... ενα τσιγάρο καίγεται και η αισθησιακή φωνή του Ελβις πλημμυρίζει το δωμάτιο... γυρίζω στον υπολογιστή και παρακολουθώ τον έξαλλο χορό του Ελβις σε μια κοινή εμφάνιση με τον ...πώς τον είπαμε...ούτε θυμάμαι, έχω μείνει έκθαμβη από το λίκνισμα του πεθαμένου Βασιλιά.
Νιώθω τον αισθησιασμό να με πλημμυρίζει, χρόνια είχα να το νιώσω αυτό, συνήθως το κορμί μου ανταποκρίνεται στα ανδρικά καλέσματα και στις υποσχέσεις λατρείας που πλασάρουν, χωρίς να μου κάνει αίσθηση το ιδιο το αρσενικό πια, και να άξαφνα, που το θηλυκό ξύπνησε με ένα χορό ενός σβησμένου από χρόνια ειδώλου.Σε μια εποχή που πλέον τα πάντα επιτρέπονται, οι άντρες προσέχουν την εμφάνισή τους και η σεξουαλική πρόκληση χειμάζει ακόμα και στις διαφημίσεις για αλλαντικά, ίσως ακριβώς για αυτό, έχουμε όλοι αποκοιμηθεί, μπορεί να θαυμάσεις και να κολακευτείς από την προσοχή ενός ωραίου άντρα αλλά μέχρι εκεί...και να πού... ξαφνικά εφηβική έκρηξη ορμονών με συναρπάζει.
Δεν είμαστε καλά...
Το τραγούδι τελειώνει, και καπάκι ξεκινά το wonder of you, η απόλυτη ερωτική εξομολόγηση ενός άντρα, αλήθεια υπάρχει κανείς που να προσέχει τους στίχους, ή ολοι κολλάμε στην μαγευτική φωνή;
Το πιθανότερο είναι ότι αν γνώριζα τον Ελβις, δεν θα μου άρεσε, δηλαδή θα μου άρεσε, αλλά τα όργιά του και οι καταχρήσεις του θα με ξενέρωναν, και θα τον παράταγα σύξυλο ή αυτή η φωνή θα με εξουσίαζε ; Ποιος ξέρει, πάντως , από αυτόν, μου μείνε το κουσουράκι να ερωτεύομαι τους άντρες από την φωνή, και ίσως δεν είναι και τόσο κακό, η φωνή μαρτυρά πολλά ...μια αστραπή φώτισε το σκοτεινό δωμάτιο, οι καταιγίδες δεν είναι το φόρτε μου αλλά δεν με τρομάζουν κιόλας.
Το cd σταμάτησε για μια στιγμή και ξανάρχισε παίζοντας το are you lonesome tonight.
Yes my King, I am very very lonesome tonight….ένα δάκρυ πήγε να κυλήσει αλλά το μάζεψα, απαγορεύω στον εαυτό μου τέτοιες στιγμές αδυναμίας και το τηρώ!!!!
Παρόλο που το τραγούδι αυτό δεν ειναι απο τα αγαπημένα μου ( για την ακρίβεια μου την σπάει η ηττοπάθεια που σέρνεται) , το ακούω απόψε με διεστραμμένη ικανοποίηση, οχι δεν θα κλάψω , αλλά μπορώ να μαυρίσω ελεύθερα, εξάλλου μόνο ο Βασιλιάς ειναι εδώ τριγύρω , αυθαδίασε το μυαλό μου, ψιλοδιασκεδάζοντας με τα χάλια μου.
Το τραγούδι χαμήλωσε , χωρίς να πειράξω την ένταση, και μια βαθιά φωνή ακούστηκε
Στα αγγλικά με λίγο νότια προφορά και πολύ αισθησιασμό.
1η σκέψη: τρελαίνομαι
2η σκέψη :ακούω φωνές
3η σκέψη: αυτή δεν είναι η φωνή του Ελβις;;;;
4η σκέψη: να πού έπιασε τόπο το proficiency
“Honey relax…”
Τώρα μάλιστα, έχω τρελαθεί τόσο που μου δίνει οδηγίες και ο πεθαμένος Βασιλιάς, έγινα ρεζίλι μέχρι και στα φαντάσματα...
« τι είσαι?» ρώτησα δειλά, η γιαγιά μου έλεγε πρέπει να τα αναγνωρίζουμε τα πνεύματα για να κάνουμε τα κουμάντα μας, άλλη τρελή από κει, κι αλαφροϊσκιωτη , αλλά να που βγήκε και χρήσιμη.
Την ίδια στιγμή χούφτωσα το φυλαχτό μου , αυτό που κρύβω στο wonder bra (χαχαχαχα )
“Evα” Χριστέ μου, ότι θα ακουγα το όνομά μου να το καλεί, αχ με αυτό τον τρόπο ο Ελβις? Πέθανα ή ονειρεύομαι....
«nice bra!», α να χαθείς πρόστυχε!
Ναρκωτικά πάντως δεν παίρνω, και δεν έχω ξανακούσει φωνές στην ζωή μου, εννοώ φανταστικές, οι σκέψεις μου διαδέχονται η μία την άλλη, φρενιασμένα , προσπαθώ να μαζέψω τα μυαλά μου, και ένα σαλταρισμένο τσιπάκι δίνει την λυση και γιατί οχι? Καμία φορά είμαι περήφανη για αυτόν τον μισοκαμμένο εγκέφαλο.
Στον παλιό βενετσιάνικο καθρέπτη, το είδωλό μου εχει εξαφανιστεί, παει χάλασε και ο καθρέπτης σκέφτομαι, κι ένα γνωστό στραβό σέξυ χαμόγελο λάμπει σατανικά!
Δεν μπορεί ρε φίλε, πεθαμένος εκατό χρονια να σαι τόσο σέξυ , ελεος δηλαδή!Παρατηρώ δε ότι δείχνει όπως ήταν το 1968, δηλαδή πριν τα διακόσια κιλά, τις κιτς ζώνες και τα κοσμήματα φορτωσα τον Λαλαούνη των ΗΠΑ και βγήκα, μπράβο αγάπη μου, τουλάχιστον ξέρεις κι επιλέγεις εμφάνιση!!!!!
Το ότι έχω βαρέσει μπιέλα , είναι προφανές , γιατί ο Βασιλιάς ξεκαρδίζεται, προφανώς διαβάζει τις σκέψεις μου αλλά μιλάει μόνο αγγλικά, κι αυτό ξεκούδουνο μου φαίνεται, (να ταν και το μόνο...)
Το παίρνω απόφαση και τον ρωτάω τελικά γιατί όλα αυτά; Ήσουν τόσο νέος, είχες τόσα να μας δώσεις ακόμα, γιατί έφυγες και θυμώνω, η φωνή μου γινεται πιο στριγγή, γιατί έκανες κακό στον εαυτό σου?
«Ηoney, I have been lost…. So lost and so tired»
Το βλέμμα του σκοτεινιάζει, αχ Βασιλιά μου...τελικά είχαν δίκιο που έλεγαν ότι ήσουν δυστυχισμένος...
Εχω τόσα να του πω, λογικά θα μουρλαίνεται ακόμα και σαν πνεύμα , από ολη την έξαλλη αγάπη που του χουμε οι θαυμαστές του, λες και ειναι ζωντανός... Τον κοιτάζω και σιωπώ, τι να του πω, θα χει χορτάσει πια, θα μας έχει βαρεθεί, στην αιωνιότητα να ακούει ουρλιαχτά λατρείας...πωπω φρίκη...
Και το ερώτημα το πιο σημαντικό, φιλαράκο κάποιος πρέπει να κάνει κάτι για να γαληνέψεις , δεν μπορούμε να σε σερνουμε από δω κι από κει , πρέπει αυτό το πνεύμα να αναπαυθεί επιτέλους.
”Elvis, listen, you got to find my grandma, she will set you free, my love”
Γελάει, ξεκαρδίζεται για την ακρίβεια, χαίρομαι Βασιλιά μου που σε διασκεδάζω....
Το φάντασμα μου κλείνει το μάτι κι εξηγεί οτι η γιαγιά τον έστειλε, εγώ θα τον λευτερώσω λεει...να σας πω τι πίνετε εκεί Πάνω ρε γιαγιά; ενας κεραυνός με ανακαλεί στην τάξη, Οκ συγνώμη, κοιτάω απολογητικά προς τον ουρανό...ουφ αυτό μου λειπε να θυμώσω τους πάντες στον άλλο κόσμο...
Τον κοιτάζω σαν χαζή, τι μου λέει τώρα, και τι να κάνω εγώ ρε φίλε για να σε στείλω στον Παράδεισο....πάλι χαπάκια παίρνεις, τον κατηγορώ αυστηρά.
Με κοιτάζει θλιμμένα, δεν ήθελα να πεθάνω , λεει, να γαληνέψω μόνο...η γιαγιά σου μου πε ότι έχεις καθαρή καρδιά και κάνεις θαύματα, για αυτό ήρθα!
Χριστός και Παναγία!!!! Ειναι θεόμουρλη η γιαγιά μου και πεθαμένη, καλέ μου άνθρωπε, ειναι σκατά η ζωή μου, εσένα θα σώσω...ειναι τρελή κι εγώ ακόμα πιο τρελή που κάθομαι και συζητάω με ένα φάντασμα....
Ουρλιάζω αλλά κάτι μέσα μου με φρενάρει...ω θα ήθελα , πόσο θα ήθελα, να μην είχες πεθάνει, θα θελα να σαι ευτυχισμένος , θα θελα να τραγουδάς ακόμα, μέχρι και στην Αμερική θα ρχομουνα για χάρη σου, αλλα δεν ξέρω πώς να σε γαληνέψω ...σκέφτομαι πυρετωδώς αλλά δεν μιλάω, τι να του πω...
come hold me tight
Kiss me my darling,
be mine tonight
Tomorrow will be too late,
it's now or never
My love won't wait.
Τραγουδάει ή μου φάνηκε....το φάντασμα του Ελβις μου τραγουδάει κι εγώ τρελάθηκα, πιάνω ενα ποτήρι και βάζω ουίσκι (δεν πίνω αυτήν την αηδία), τα χέρια μου τρέμουν, κάθομαι και κοιτάζω την σκιά να τραγουδάει ....
Τελειώνει το τραγούδι και με κοιτάζει με ελπίδα, «come on sugar!»...τα υπέροχα λατρεμένα χείλη πλησιάζουν προς τα μένα, εγώ να σε φιλήσω , αγόρι μου, αλλά η γιαγιά μάλλον σε δούλεψε...
Κι έτσι φιλησα τον Βασιλιά, δειλά στην αρχή, κι ύστερα παθιασμένα... ζαλίζομαι...ω πόσο ζαλίζομαι...
***
«Ευάκι , ψιψίνα μου , ξύπνα»!!!!
Πετάχτηκα αλαφιασμένη, όνειρο ήταν, και τι όνειρο....το αδέλφι μου με τραβολογά , ειμαι σαν σίγμα τελικό, αφού με πήρε ο ύπνος στον καναπέ ....είμαι ζαλισμένη, ακόμα από τον υπνο, κι απο τα τρελά μου όνειρα, και προσπαθώ με κόπο να συνέλθω...
Ο αδελφός μου χαχανίζει «μωρή τρελόγκα μόνη σου έφτιαξες αυτόγραφο απο τον Ελβις?»
«Το my darling Evaki, χαχαχαχαχαχα»....κοιτάζει την φωτογραφία με την υπογραφή και γελάει σαν τρελός!’ «Πάει , εχεις αποχαζέψει....»
Κοιτάζω το αυτόγραφο, σαν χαμένη, το ραδιόφωνο παίζει το wonder of you, κι εγώ αγγίζω τα χείλη μου! Εινα λιγο πρησμένα....(νομίζω ότι δεν θα πλυθώ ποτέ μου!)
Ο αδελφός μου συνεχίζει αμείλικτος: «ευτυχισμένα γενέθλια , να χαίρεσαι τον Βασιλιά σου!!!!! »
Happy birthday, my Elvis!!!!!
Αθήνα 8/1/2014
Υ.Γ LONG LIVE THE KING!
