Συνήθισα να σε κοιτάζω χωρίς να σε αισθάνομαι. Ξεκίνησα να σε κοιτάζω όταν έφτασα στο τέρμα. Σε κοίταζα και έκανα συνειρμούς για τις στιγμές που ένιωσα κενός. Το σώμα σου με κυρίευσε. Ένιωθα μαλάκας κάθε φορά που αισθανόμουν να με κοίτας να χαζεύω το κορμί σου. Ήμουν ένας άγνωστος. Ήμουν άγνωστος ακόμη και με τον εαυτό μου. Έίσαι όμορφη και είμαι ένας άγνωστος. Ακούγεται ειδυλλιακό αλλά είναι ένα ξενέρωτο κλισέ. Σου μιλάνε αρκετοί και βάζω το χέρι μου στη φωτιά για την ανιαρή ρηχοτητα τους. Έκείνο που με μπερδεύει είναι αν είσαι όμοια τους. Γελάς μαζί τους κι νιώθω να γίνεσαι ένα με δαύτους μα όταν εισπράττεις το φιλοδώρημα σου, μου γέννας ελπίδες. Το ξέρω ότι είσαι μοναδική, το βλέπω στο βλέμμα σου όταν γελάς μαζί τους και ξαφνικά με κοιτάζεις, θέλοντας να μου δείξεις το σπουδαίο σου φαίνεσθαι. Κι όμως το κορμί σου δεν ψάχνει ευκαιρίες. Το κορμί σου ψάχνει προστασία. Κάποιον που να κοιτάζεις και να νιώθεις ασφάλεια. Έκείνον που θα σου μάθει ότι το μαύρο δεν αλλάζει κι πως το πάθος δεν αρκείται σε γοητεία αλλά σε ηδονές. Αρέσκεται σε ανάσες. Σε ερωτικές επαφές και χτύπους καρδιάς. Σαν σύγχρονος Ντοστογιέφσκι θα θελα να γίνουμε οι καλύτεροι σκλάβοι των εαυτών μας. Να νιώσω στην ψυχή μου την κάθε σου ευαισθησία κι να νιώσεις στο δέρμα σου την δύναμη μου. Τις νύχτες να σε έχω δίπλα μου και με το φως του ήλιου να με χάνεις. Να με βρίσκεις σε κοπέλες τυχαίες. Σε εύκολες λείες. Θα σε βρίσκω σε πρόστυχα βλέμματα. Σε βλέμματα που μείνανε βλέμματα.
σχόλια