Ο καθηγητής του Μάνατζμεντ στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών σημείωσε ότι η οικονομία βυθίστηκε στον φαύλο κύκλο της ύφεσης, όπου τίποτα δεν αποδίδει: βάζεις φόρους, ο κόσμος δεν έχει να τους πληρώσει και δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί.
Κάτι πρέπει να έχει πάει στραβά με αυτή τη διάσωση. Μειώνεις τους μισθούς για να προσλάβουν -υποτίθεται- ευκολότερα οι επιχειρήσεις, αλλά οι τελευταίες... κλείνουν επειδή δεν έχουν σε ποιον να πουλήσουν προϊόντα και υπηρεσίες.
Οι Κυβερνητικοί εταίροι δεν έχουν παρουσιάσει με τί πόρους και αναπτυξιακά εργαλεία θα ασκήσουν οικονομική πολιτική προς όφελος της χώρας και των πολιτών της στο επόμενο διάστημα.
Ο Δημήτρης Μπουραντάς υποστήριξε ότι η Ελλάδα το 2012 θα παρουσιάσει τη δεύτερη χειρότερη επίδοση παγκοσμίως σε όρους ανάπτυξης καταγράφοντας πτώση 7%.
Τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, αλλά και η μεσαία τάξη βλέπουν το βιοτικό επίπεδο να υποχωρεί δραματικά γιατί οι αμοιβές μειώνονται, αλλά οι υποχρεώσεις αυξάνονται.
Οι άμεσοι φόροι στην Ελλάδα αποδίδουν 6% του ΑΕΠ, ενώ στην Ευρώπη 12%. Ποιοι δεν πληρώνουν; Τα υψηλά εισοδήματα, ενώ οι μικροί εξοντώνονται από τους φόρους.
Οι Κυβερνητικοί εταίροι δεν έχουν παρουσιάσει με τί πόρους και αναπτυξιακά εργαλεία θα ασκήσουν οικονομική πολιτική προς όφελος της χώρας και των πολιτών της στο επόμενο διάστημα.
Η Επιχειρηματικότητα, οι Καινοτομίες, η Παραγωγικότητα, εκτός των εξαιρέσεων που προανέφερα, βρίσκονται σε πολύ χαμηλό επίπεδο σε όλους τους τομείς και κυρίως στο κράτος, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και όπου υπάρχει κρατικός προστατευτισμός (π.χ. αγρότες) κλειστά επαγγέλματα κ.ά. και δεν λειτουργούν οι υγιείς κανόνες της αγοράς και του ανταγωνισμού.
Σε επίπεδο Συμπτωμάτων, η χώρα, ως γνωστόν, πάσχει από έλλειψη Αποτελεσματικότητας και Ανταγωνιστικότητας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν αξιοποιούμε αποδοτικά τους διαθέσιμους πόρους είτε αυτοί αφορούν τους φυσικούς και πολιτισμικούς πόρους, είτε τους ανθρώπινους, είτε τους οικονομικούς, όπως για παράδειγμα τις τεράστιες εισροές από την Ε.Ε. τις τελευταίες δεκαετίες.
Σε επίπεδο Συμπτωμάτων, η χώρα, ως γνωστόν, πάσχει από έλλειψη Αποτελεσματικότητας και Ανταγωνιστικότητας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν αξιοποιούμε αποδοτικά τους διαθέσιμους πόρους είτε αυτοί αφορούν τους φυσικούς και πολιτισμικούς πόρους, είτε τους ανθρώπινους, είτε τους οικονομικούς, όπως για παράδειγμα τις τεράστιες εισροές από την Ε.Ε. τις τελευταίες δεκαετίες.
Το πολιτικό σύστημα που αποτελείται από διαπλεκόμενες δυνάμεις και συμφέροντα όπως τα κόμματα, τα κομματοκρατούμενα συνδικάτα, το κομματοκρατούμενο κράτος, τα ΜΜΕ και τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις ή επαγγελματικές, έχει πλέον χρεοκοπήσει και είναι παντελώς ανίκανο να διαχειρισθεί τις σύγχρονες προκλήσεις.
Ασφαλώς, μπορεί να επιβιώσει γατζωμένο στην εξουσία οδηγώντας τη χώρα στη μιζέρια, στην εξάρτηση, στη φτώχεια, στη μετανάστευση και στη θλίψη. Αποτελεί ένα απέραντο γκρίζο που σκεπάζει το γαλάζιο ουρανό και δεν μας επιτρέπει να σηκώσουμε τα μάτια μας να τον αντικρύσουμε και να ονειρευθούμε.
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Μπουραντά η έξοδος από τη κρίση απαιτεί ένα εθνικό όραμα, μια ελπίδα για μια νέα Ελλάδα όπου ο κάθε πολίτης θα βρίσκει μια καλλίτερη θέση για τον ίδιο και τα παιδιά του.
