Όλες αυτές οι σκέψεις που σας γράφω μου πέρασαν από το μυαλό Σάββατο βράδυ μέσα στο σινεμά έχοντας την κοπέλα μου αγκαλιά. Ήταν η δεύτερη φορά που βλέπαμε ταινία μέσα στην βδομάδα και ειλικρινά δεν ξέρω γιατί ήμουν εκεί ή τι έβλεπα(ακόμα δεν θυμάμαι τι ταινία είδα).
Πάντα μου άρεσαν οι ταινίες'διάλεγα τις καλές για την μεγάλη αίθουσα και τις υπόλοιπες για σπίτι όταν άραζα μέσα. Το σινεμά είναι πάντα ένα αναπόσπαστο κομμάτι για όλους μας που βρισκόμαστε σε σχέση, πιο πολύ απ'όταν είμαστε single και πάμε με παρεάκι. Τις περισσότερες φορές μετά από δεκάδες τρέιλερ κατέληγα στην ταινία που θα έβλεπα με την κοπέλα μου η' το καλύτερο για μένα το αυθόρμητο'ντου σε ένα σινεμά και όποιο μας έκανε το κλίκ μπαίναμε.
Δεν ξέω τι έχω πάθει τώρα;!
Η΄ μάλλον ξέρω αλλά δεν θέλω να το σκέφτομαι η' κάτι το κρατάει στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου.Μετά από 4 χρόνια σχέση πλέον δεν υπάρχει αυτή η σπιρτάδα στην σχέση και το σινεμά μας έχει γίνει ρουτίνα όταν δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε έξω,η εύκολη λύση θα έλεγα.Δεν θα ήθελα να μετρήσω και τις τόσες φορές που γίνεται το ίδιο και σπίτια μας βλέποντας ταινίες.
4 ολόκληρα χρόνια,μέσα μου έχω βαρεθεί το ξέρω αλλα είναι σαν να μην μου βγαίνει να πω κάτι και οι συζητήσεις για συγκατοίκηση και κλπ κλπ έχουν να αρχίσουν να μπαίνουν στο πρόγραμμα. Φτάσαμε και τα 30 είναι η αλήθεια!
Η συγκατοίκηση είναι ένα νέο πράγμα που κάπως έβαλε σπίθα στις κουβέντες μας αλλά αυτή η σπίθα πόσο θα κρατήσει αν την ρίξεις σε ήδη καμένο ξύλο;! Την αγαπώ αλλά δεν θέλω να ξεκινήσω κάτι που ήδη είναι στο τέλος και απλά είναι σαν να το παρατείνουμε.
Με τρώει και πρέπει να το σταματήσω.....
Χτυπάει το τήλ πάλι:
-Έλα Αγάπη μου,τι θες να κάνουμε σήμερα;
-Δεν ξέρω τι λες;!
-Να δούμε καμιά ταινία;
-Ναι έλα από εδώ και βλέπουμε...
Καλές γιορτές σε όλους και ζήστε,θα το βρω και έγω το θάρρος...μετά την ταινία...
σχόλια