Σε ένα παγκάκι κάπου στο Σύνταγμα. Απέναντι, κάποιοι τουρίστες να τραβούν φωτογραφίες. Και εσύ να βρίσκεσαι μέσα στο δικό τους κόσμο χωρίς να το ξέρουν και να αποτυπώνεσαι σε υπέροχες στιγμές διαφορετικών ανθρώπων που δεν θα συναντήσεις ποτέ ξανά στην ζωή σου.
Σκέφτεσαι. Κάπως έτσι έρχεται μια μέρα στην ζωή σου που νομίζεις ότι θα είναι σαν τις υπόλοιπες, μέχρι που ένα απρόσμενο 'βλέμμα' εισβάλλει στο ψυχικό σου κόσμο. Αναρωτιέσαι, μήπως είναι ένα μικρός ενθουσιασμός μιας ενδιαφέρουσας προσωπικότητας. Όμως όλα διαψεύδονται όταν καταλαβαίνεις, πώς είναι να μαγνητίζεσαι από ένα λαμπερό πρόσωπο, που για σένα, ενώ όλα κυλούν κανονικά, υπάρχει μόνο αυτό και κανένα άλλο.
Ίσως τότε να ανακαλύπτεις αυτά που μια μέρα δεν πίστευες ότι θα πεις ποτέ. Να διερωτηθείς αν είσαι ερωτευμένος, να αναζητήσεις τον δρόμο της αγάπης, μια δύσκολη και ανηφορική διαδρομή που δεν έχει τέλος παρά μόνο εμπόδια. Και που όταν τα ξεπεράσεις γεύεσαι τους καρπούς μιας ξεχωριστής συνάντησης και πιο πολύ των ανεξίτηλων αφηγήσεων που την συνοδεύουν.
Καρδιά, ψυχή, μυαλό γίνονται όλα μαζί μια ορχήστρα συναισθημάτων που χαράζουν καταπληκτικές πορείες και δημιουργούν ατελείωτα όνειρα. Τότε είναι που έχεις αγγίξει το ιδεατό γιατί αισθάνεσαι χαρούμενος, για λέξεις που δεν σου έχουν πει ποτέ, για εικόνες που δεν πρόκειται να σβηστούν από την μνήμη σου και για την αγαπημένη, απρόσμενη τρυφερότητα που δεν είχες καταφέρει να εξερευνήσει το νόημα της.
Πολλοί έχουν μιλήσει για τον έρωτα και την αγάπη, αρκετοί έφτασαν κοντά αλλά ελάχιστοι τα πλησίασαν στην ουσία τους. Άνθρωποι που ποτέ δεν έμαθαν τι θα πει το «ΜΑΖΙ» , που δεν έτρεξαν για αυτό που ήθελαν και τελικά δεν το διεκδίκησαν ποτέ.
Κάπως έτσι βρίσκεις, τι είναι αυτό που το λένε αγάπη. Ξαφνικά, έχεις μεταπηδήσει από τον δρόμο της μοναχικότητας σε αυτόν της ευτυχίας. Έχεις γνωρίσει αυτό που σου έλειπε και δεν σε νοιάζει τίποτα, παρά μόνο ο άνθρωπος σου.
Αφήνοντας πίσω τους τουρίστες να φωτογραφίζουν 'τοπία και στιγμές' και φεύγοντας από το παγκάκι των όμορφων σκέψεων έρχονται στο μυαλό σου, σαν τίτλοι τέλους ενός μοναδικού απογεύματος, οι στίχοι του μεγαλύτερου ποιητή, που τα λένε όλα...
"Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω- αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη , για τα μάτια όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου, ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου, οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου..."
