Την επόμενη φορά δεν πρέπει να σιωπήσουμε

Σήμερα το ξυπνητήρι δε χτύπησε για κάποιο λόγο.
Ή είμαι κομμάτια λόγω κούρασης από τη δουλειά και δεν το άκουσα.
Ετοιμάστηκα σαν τρελός και πήγα στη στάση.
Εκεί για πρώτη φορά και λόγω εφαρμογής του νόμου του Μέρφυ το 822 άργησε πολύ να έρθει.
Πάνω από 10 λεπτά.
Το λεωφορείο γεμάτο και μπήκαμε και εμείς και άλλοι τόσοι.
Όχι ακραία φάση, αλλά ο κόσμος εκνευρισμένος.
Σε ένα σημείο – και ενώ άκουγα Ψυχοδράμα07 στα ακουστικά μου – καταλαβαίνω ότι κάτι γίνεται στο λεωφορείο.
Ένας σχετικά θηριώδης τύπος 45ρης κάτι φωνάζει.
Βγάζοντας τα ακουστικά συνειδητοποιώ ότι κράζει ένα μετανάστη επειδή πήγε να απλώσει το χέρι του να κλέψει μια άλλη κυρία.
Ο Έλληνας κράζει ελεγχόμενα αλλά φορτώνει και σιγά σιγά.
Όλο το λεωφορείο τους κοιτάει αλλά είναι προφανές ότι κανείς δεν ξέρει τι «πρέπει» να γίνει.
Μάλιστα ο τύπος κάποια στιγμή φωνάζει «Οδηγέ..!», (χωρίς κάποιο συγκεκριμένο αίτημα), ο οδηγός προφανώς δεν απαντάει και συνεχίζουμε την πορεία μας.
Το άσχημο ήταν ότι ο μετανάστης δεν απαντούσε καν, σαν να αποδεχόταν την ενοχή του αδιαμαρτύρητα. Εκτός αν ήταν 100% αθώος και δεν καταλάβαινε καν τι του λέει ο τύπος. Τρέχα γύρευε.
Ένας γέρος πίσω μου ξεκινάει το show. «Σπάστου το χέρι!»
Και μετά ο όχλος χάρηκε και οι επόμενοι πιο μάγκες άρχισαν να φωνάζουν και να μουρμουράνε κατά του ξένου και των ξένων γενικότερα.
Ο τύπος πιέστηκε (;) πήρε θάρρος (;) και ανέβασε τόνους απειλώντας το μετανάστη ότι έπρεπε να τον πλακώσει κανονικά και τέτοια. Μάλιστα κάποια στιγμή σε κάποιον απάντησε ότι «Ναι, και Έλληνας να ήταν τα ίδια θα έλεγα».
Έλα ρε Περιστέρι, σκέφτηκα.. Κάποιος του την είπε.
Όμως ο τύπος φόρτωνε περισσότερο και μάλλον την είδε λίγο σερίφης.
Άρχισε με υφάκι να ρωτάει «Από πού είσαι, από πού ήρθες και τέτοια».
(στην αρχή ήταν πιο σοβαρός)
Και το λεωφορείο πήρε γραμμούλα αναρωτώμενο από πού έρχονται οι ξένοι, πόσοι είναι και τέτοια.
Μια γυναίκα με μωβ μαλλί παρεμβαίνει
«Τι σε νοιάζει από πού είναι; Τον έπιασες; Τον σταμάτησες; Τελείωσε!»
Κ εκεί αρχίζει το show.
Οι πιο λαλίστατοι Ελληναράδες παθαίνουν mini παράκρουση και την κράζουν.
Μάλιστα ο τύπος της μιλάει απαξιωτικά «τι θες κυρά μου» «δικηγόρος του είσαι» κλπ.
Προφανώς εκεί παρεμβαίνω και γω.
Τι δικαστή τον έλεγα, τι χαλάρωσε του έλεγα, τι είμαι ο δικηγόρος της κοπέλας του έλεγα .. ο τύπος με έβλεπε αλλά δε μου δίνε σημασία αν και η φωνή ακουγόταν καθαρά. Απλά έκοψε την επιθετικότητα.
Σε ένα σημείο λέει ο τύπος όλο μαγκιά «Ας τολμήσει να με ρωτήσει εμένα από πού είμαι. Ας τολμήσει!!..»
Κ αρχίζω εγώ «Δικαστή! Δικαστή, από ποιο χωριό είσαι; Σε ρωτάω! Από ποιο χωριό είσαι;;»
Πάλι δεν απάντησε ενώ με κοίταζε εκνευρισμένος.
Και εκεί νιώθω σκούντηγμα / χτύπημα στην πλάτη.
Γυρνάω και τι βλέπω..
Ο γέρος που ζητούσε να σπάσουμε το χέρι του μετανάστη με είχε χτυπήσει!!
Του λέω «Τι κάνεις ρε;»
Άρχισε τα ρατσιστικά επιχειρήματα.
Του λέω «Ποιον ακουμπάς;»
Συνέχισε τα δικά του πιο μαζεμένος.
Του λέω πολύ αυστηρά «Γιατί με ακούμπησες;;»
Μου λέει «Επειδή έβρισες!»
«Ποια βρισιά είπα;»
«Τον ρώτησες από ποιο χωριό είναι!»
..
Υπάρχει ελπίδα;
Φτάσαμε Άγιο Αντώνη.
Κατεβαίνοντας το λεωφορείο προχωρούσες και άκουγες μουρμουρητά, τα περισσότερα ρατσιστικά.
Η ΧΑ πήρε καμιά 10ριά ψήφους σήμερα και άλλους τόσους συμπαθούντες.
Τη χάσαμε τη συνέλευση του λεωφορείου.
2 άτομα εναντίον 10. Η πλειονότητα σιωπηλή. Δεν ανακατεύτηκε.
Ελπίζω τουλάχιστον κάποιος να έσφιξε τα δόντια και να αποφάσισε πως θα μιλήσει την επόμενη φορά. Όπως όταν το μετάνιωνα και εγώ πιτσιρικάς.
Κ ας μην πει πολλά. Δύο βασικά πράγματα.