Όπως παλιά

Κυριακή βράδυ, 00:30

Καθώς ανηφορίζω την Καραγεώργη Σερβίας, συνειδητοποιώ πως ακούγεται όλο και πιο εκκωφαντικά ένα τραγoύδι των Scorpions. Νομίζω πως είναι κάποιο διαφημιστικό περίπτερο, μέχρι που στρίβω στη Φιλελλήνων κι αντικρίζω έναν φίλο που ήρθε απόψε από τα παλιά - το περίπτερο της ΟΝΝΕΔ. Θέλω να χαϊδέψω τα πλαστικοποιημένα παράθυρα και να του πω «βρε, πώς μεγάλωσες έτσι;». Γιατί τώρα πια δεν είναι ένα ταπεινό περίπτερο με δυο ελιές και τρεις πλαστικές καρέκλες του γύφτου, αλλά αγκαλιάζει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Έχει και πάρκινγκ! Ο πεζόδρομος της Ερμού είναι καλυμμένος με φαντασμαγορικό γαλάζιο τάπητα. Toν τάπητα κοσμούν τρεις σειρές με τις πλαστικές καρέκλες και τα τραπεζάκια στολισμένα με βουναλάκια από σκουπίδια, ενώ τα στελέχη πολιτικών γραφείων του μέλλοντος που θα δουλεύουν 5 ώρες τη μέρα για πέντε χιλιάρικα κάθονται αραχτά με τα πόδια ακουμπισμένα σε άλλες πλαστικές καρέκλες (σαν την πλαζ του Αγίου Κοσμά). Πίσω τους, ακριβώς μπροστά από το μισοάδειο περίπτερο με τις μπλε σημαίες, την ελληνική σημαία και το πρόσωπο του Καραμανλή, παίζουν δυο γιγαντοοθόνες με φόντο δυο πλαστικά τραπέζια, που κοντεύουν να λυγίσουν από το βάρος των διαφημιστικών φυλλαδίων. Η εικόνα ολοκληρώνεται με μια τριπλή σειρά παρκαρισμένων αυτοκινήτων. Προσπερνάω για να πάω στη στάση του τρόλεϊ, όταν συνειδητοποιώ πως εδώ γίνεται ένα πλήρες ραδιοφωνικό πρόγραμμα. Μια κοριτσίστικη φωνή αφιερώνει στον Γιάννη από την Κορινθία και καπάκι ακούω το φοβερό χιτ του Βασίλη Καρρά «Όπως παλιά». («Όπως παλιά το τσιγάρο στα δυο. Εγώ Καμάρα, εσύ Πολυτεχνείο».) Η μουσική είναι τόσο δυνατά, που πονάει το κεφάλι μου.

Δευτέρα βράδυ, 20:30, οδός Ερμού

Έχω περάσει μια ολόκληρη μέρα ακούγοντας το πρόγραμμα της ΟΝΝΕΔ στη δουλειά. Πρώτα ήταν οι ψεύτικοι Ινδιάνοι, μετά οι γιορτές του δήμου, τώρα είναι το πρόγραμμα της ΟΝΝΕΔ. Κρυφοκοιτάω μέσα στο περίπτερο: κάποιος παίρνει συνέντευξη από μια υποψήφια - έχουμε πάνω κάτω την ίδια ηλικία. Περπατώντας προς το μετρό, ξεχωρίζω δυο ατάκες: «Η οικογένειά μου έχει προσφέρει πολλά στη Νέα Δημοκρατία» και «Η γενιά μου το έχει κατακτήσει αυτό». Ποιο, θέλω να τη ρωτήσω, ποιο ακριβώς πράγμα έχει κατακτήσει η γενιά μας, πες μου και μένα να ξέρω.

ΥΓ.1: Ένας γείτονάς μου «έγινε φίλος» του ΠΑΣΟΚ γιατί ήθελε να κάνει την ευνοϊκή σύνδεση Πασοκ- Blackberry (συσκευή δωρεάν, πάγιο 6.88). Πριν φύγει κιόλας, κάποιος τον χτύπησε δυνατά στην πλάτη και του είπε «Είσαι λεβέντης, τσίφτης, σοσιαλιστής». Σύντομα θα είναι ένας λεβέντης, τσίφτης, σοσιαλιστής με Βlackberry.

YΓ.2: Αγαπητή κ. Δαμανάκη, σας ευχαριστώ πολύ για τα σταυρωμένα ψηφοδέλτια που μου στείλατε.