Μόνο τα gay prides θυμόμαστε να πολώνουν τόσο πολύ, όσο (και) φέτος ο επερχόμενος μαζικός δημόσιος θηλασμός.
Οι μητέρες που συμμετέχουν στους δημόσιους θηλασμούς –φέτος θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή σε 53 πόλεις της Ελλάδας– χαιρετίζονται ως γενναίες και πρωτοπόρες από τη μία και στιγματίζονται ως επιδειξιομανείς και ξεδιάντροπες απ' την άλλη.
Για να καταλάβουμε τα κίνητρά τους, ζητήσαμε την επίσημη άποψη των διοργανωτριών από το Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας.
Πολλές γυναίκες που αναγκάζονται να θηλάσουν δημόσια δηλώνουν πως θα ένιωθαν πολύ πιο άνετα αν το κράτος υποχρέωνε τα μαγαζιά εστίασης και καφέ να παρέχουν έναν ειδικό χώρο, ένα «baby room» στο οποίο οι μητέρες θα μπορούν να θηλάζουν, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα...
Λένε: «Σκοπός της εκδήλωσης-γιορτής του Πανελλαδικού Ταυτόχρονου Δημόσιου Θηλασμού είναι η απενοχοποίηση του δημόσιου θηλασμού και η εξοικείωση της κοινωνίας μας με την εικόνα της θηλάζουσας μητέρας. Η επιθυμία των μητέρων για επιστροφή στον θηλασμό, παράλληλα με το πλήθος των δυσκολιών από εξωγενείς συνήθως παράγοντες που καλούνται να αντιμετωπίσουν, γέννησε την ανάγκη δημιουργίας τοπικών εθελοντικών υποστηρικτικών ομάδων θηλασμού. Σε αυτές τις ομάδες, μητέρες βοηθούν άλλες μητέρες να μάθουν τη μητρική τέχνη του θηλασμού, ενημερώνονται, έρχονται σε επαφή, μοιράζονται τις αγωνίες, τις ανησυχίες και τις εμπειρίες τους, αλληλοϋποστηρίζονται, παίρνουν δύναμη και κουράγιο...
Ο κατ' οίκον περιορισμός κατά τη διάρκεια της γαλουχίας οδηγεί συχνά στη σύντομη διακοπή του θηλασμού και την απομάκρυνση των μητέρων από αυτόν. Ας μην ξεχνάμε πως η νέα γενιά είναι μια γενιά με έντονη επαγγελματική μα και κοινωνική δραστηριότητα. Η μητρότητα και ο θηλασμός δεν αποτελούν, και δεν πρέπει να αποτελούν τροχοπέδη!
Η νέα γενιά μητέρων καλείται να αντεπεξέλθει σε πολυποίκιλους ρόλους. Με τον θηλασμό δίνουμε στο παιδί μας τη φυσική του τροφή, τη στοργή και την παρηγοριά που έχει ανάγκη σε κάθε στιγμή. Με την απενοχοποίηση του δημόσιου θηλασμού η μητέρα δεν χρειάζεται να απαρνηθεί την κοινωνική ζωή της ή να αποχωριστεί το παιδί της, προκειμένου να ανταποκριθεί στις κάθε είδους υποχρεώσεις της ή να συμμετάσχει σε προσωπικές δραστηριότητες».
Μιλήσαμε με τη Μαίρη Α., που πέρσι συμμετείχε στον Δημόσιο Θηλασμό της Θεσσαλονίκης, η οποία λέει πως δεν σκοπεύει να το επαναλάβει: «Εγώ πήγα για διαφορετικό λόγο στον Δημόσιο Θηλασμό. Δεν με ενδιέφερε τόσο να εξοικειώσω τους άλλους με την εικόνα του, όσο να κάνω και άλλες γυναίκες να ενημερωθούν για τα οφέλη του. Θηλάζω όπου χρειαστεί, με όσο περισσότερη διακριτικότητα μπορώ, φυσικά, και δεν έχω καμία απαίτηση από το κράτος. Οι γυναίκες πρέπει να ευαισθητοποιηθούν, και όχι τόσο οι τυχαίοι περαστικοί. Εξάλλου, κι εγώ από ένα τέτοιο χάπενινγκ μπήκα στη διαδικασία να μιλήσω με γιατρούς και να ψάξω τα καλά του θηλασμού – πράγμα που με ωφέλησε τρομερά».
Είναι αλήθεια πως με τους γρήγορους ρυθμούς της ζωής σήμερα πολλές γυναίκες αμελούν να θηλάσουν και τα παρατούν με τις πρώτες δυσκολίες. Κι αν κάτι μένει μετά το (υποτιθέμενο) σοκ της θέας εκατοντάδων γυναικών να θηλάζουν, είναι η συνειδητοποίηση πως αξίζει να ξεβολευτεί κάποιες φορές η μητέρα –κι ας σοκάρει αυτούς που σοκάρονται εύκολα– ώστε να τρέφεται το μωρό αποκλειστικά με μητρικό γάλα, τουλάχιστον τους 6 πρώτους μήνες της ζωής του.
O μητρικός θηλασμός είναι επείγον ζήτημα δημόσιας υγείας και το πιο αποτελεσματικό μέσο πρόληψης νοσημάτων για τα παιδιά.
Και λέμε τουλάχιστον, γιατί τα οφέλη και για τα επόμενα χρόνια θηλασμού είναι σημαντικά. Το Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας κοινοποίησε επιστημονικό άρθρο (των παιδιάτρων Σ. Παπαβέντση και Θ. Καραγκιόζογλου) στο οποίο, εκτός των άλλων, διαβάζουμε:
«Σύμφωνα με τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τα παιδιά πρέπει να θηλάζουν αποκλειστικά κατά τους πρώτους 6 μήνες της ζωής τους και στη συνέχεια, με την προσθήκη στερεών τροφών, να συνεχίζουν το θηλασμό μέχρι τουλάχιστον τον 2ο χρόνο της ζωής τους. O μητρικός θηλασμός είναι επείγον ζήτημα δημόσιας υγείας και το πιο αποτελεσματικό μέσο πρόληψης νοσημάτων για τα παιδιά. Υπολογίζεται ότι, στον ανεπτυγμένο κόσμο, το 6-24% του συνόλου των χρόνιων νοσημάτων σε ενήλικες μπορεί να αποδοθεί στον μη θηλασμό. Η Αμερικανική Ακαδημία Οικογενειακών Γιατρών σημειώνει ότι τα παιδιά που αποθηλάζουν πριν από τα δύο τους χρόνια βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο νοσηρότητας. Παρ' όλα αυτά, στην Ελλάδα, μόλις το 6% των βρεφών συνεχίζουν να θηλάζουν μετά τους 12 μήνες της ζωής τους, ενώ δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για μεγαλύτερες ηλικίες. Τα οφέλη του θηλασμού πέραν του χρόνου είναι σημαντικά και για τη μητέρα, που έχει λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσει γυναικολογικούς καρκίνους, οστεοπόρωση μετά την εμμηνόπαυση, αντίσταση στην ινσουλίνη, μεταβολικό σύνδρομο, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, παχυσαρκία, καρδιαγγειακά νοσήματα, χρόνια υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, χολολιθίαση και ρευματοειδή αρθρίτιδα. Σημαντικά είναι τα οφέλη και για την κοινωνία με όρους οικονομικούς, οικολογικούς, ισότητας και κοινωνικής προοπτικής (μειώνονται τα έξοδα και το κόστος αγοράς ξένου γάλακτος για τις οικογένειες και για την εθνική οικονομία, απαιτούνται λιγότερα έξοδα νοσηλείας και φαρμακευτικών αγωγών –έχει αποδειχθεί ότι τα παιδιά που θηλάζουν μεταξύ 1 έτους και 3 ετών παρουσιάζουν σπανιότερα ασθένειες, γρηγορότερη ανάρρωση και χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας–, μειώνεται η περιβαλλοντική επιβάρυνση από την παραγωγή, διακίνηση, χρήση και απόρριψη ξένου γάλακτος κ.ά.)».
Οι «πολέμιοι» των μαζικών δημόσιων θηλασμών δεν αμφισβητούν την αξία του θηλασμού αλλά τον τρόπο με τον οποίο θεωρούν ότι πάει να επιβληθεί, ώστε «να μην ξεβολεύονται οι μητέρες, που αλλιώς θα έπρεπε να πάνε στην τουαλέτα να το κάνουν».
Μια μητέρα γράφει τη γνώμη της στο LIFO.gr: (O άντρας που θα ταραχτεί) δεν είναι λιγούρης. Είναι απλώς ρεαλιστής και ξέρει ότι στη θέα του στήθους θα ερεθιστεί θέλει δεν θέλει, μπορεί δεν μπορεί. Ένας λιγούρης (και αν το πάμε και λίγο παρακάτω, σεξουαλικά διαταραγμένος) θα πήγαινε μετά σπίτι, να την παίξει κιόλας! Οπότε, όχι, ευχαριστώ, προτιμώ τη στιγμή με το μωράκι να την κρατήσω για μένα. Άλλωστε, δεν θα γίνεται μια ζωή, λίγοι μήνες είναι αυτοί».
Μια άλλη λέει: «Κι εγώ γυναίκα είμαι, αλλά όλα με μέτρο, ρε κορίτσια! Δηλαδή, επειδή θηλάζεις, έχεις δικαίωμα να πετάς το στήθος σου έξω όπου να 'ναι και όποιοι και να 'ναι εκεί; Και στην τελική, είναι υποχρεωμένοι όλοι να έχουν μητρικά ένστικτα; Το θέμα έχει ξεφύγει πλέον από το "έτυχε και το έκανα" και γίνεται καθαρά για λόγους "και καλά" αντίδρασης και εντυπωσιασμού! Άσε που όταν ξέρεις ότι θα είσαι έξω, υπάρχουν και τα μπιμπερό! Έλεος, όλες πια, βγείτε και στους αγρούς με τις αγελάδες, γιατί αυτή είναι η φύση! Είναι και αισθητικοί οι λόγοι, αφού είτε γυναίκες! Και το σεξ είναι η αναπαραγωγική διαδικασία, όλοι το κάνουν! Βγείτε στους δρόμους!».
Την απάντηση σε τέτοιες ακραίες απόψεις τη δίνουν οι ίδιες οι εθελόντριες: «Με την εκδήλωση φέρνουμε σε επαφή την κοινωνία με την εικόνα του θηλασμού, δείχνουμε πόσο τρυφερή, μαγική, αληθινά αγνή διαδικασία είναι, μα συνάμα και διακριτική. Με την εκδήλωση βοηθάμε τις μητέρες να απελευθερωθούν από την όποια συστολή τους και τις καλούμε να συμπεριλάβουν τον θηλασμό στην καθημερινότητά τους, στη ρουτίνα της ζωής τους. Η επίτευξη αυτού του στόχου θα τις βοηθήσει στη συνέχιση του θηλασμού, για όσο περισσότερο το επιθυμεί η δυάδα μητέρας-παιδιού. Τέλος, με την εκδήλωση διαμαρτυρόμαστε για το ΔΙΚΑΙΩΜΑ των παιδιών μας στον δημόσιο θηλασμό. Τα παιδιά μας δεν θα θηλάσουν ΠΟΤΕ ξανά σε τουαλέτες, παρκινγκ, αυτοκίνητα, σαν να 'ναι ντροπή! Τα παιδιά μας έχουν δικαίωμα να θηλάζουν ΟΠΟΥ και ΟΠΟΤΕ το ζητήσουν, σε εστιατόρια, σε καφέ, σε παγκάκια... ΕΛΕΥΘΕΡΑ κι ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΑ!».
Μήπως, όμως, είναι και η ελαφρώς επιθετική και απόλυτη στάση των διοργανωτριών, με τις προστακτικές και τα κεφαλαία γράμματα, που ξενίζει μερικούς και μερικές;
Η Μαίρη Α. διαφωνεί, αλλά επιμένει πως δεν θα ξαναπήγαινε: «Υπάρχει μια συντροφικότητα, ήμασταν όλες σαν μια μεγάλη παρέα. Δεν είδα καμία επιθετικότητα και καμία προσπάθεια να το τρίψουμε στη μούρη των περαστικών. Το πρόβλημα ήταν πως αναγκαστικά ένιωσα πως έγινα θέαμα κι εγώ και το μωρό μου, καθώς υπήρχαν δεκάδες φωτογράφοι και δημοσιογράφοι – ακόμα και οι περαστικοί μάς βιντεοσκοπούσαν σαν να ήμασταν αξιοθέατα. Είμαι από τη φύση μου, δυστυχώς, εξαιρετικά ντροπαλή, συστήνω όμως σε όσες δεν είναι, να πάνε την Κυριακή».
Εκτός, όμως, απ' τους περαστικούς που θα πρέπει κάποτε να συνηθίσουν τον θηλασμό που γίνεται δημόσια (όταν υπάρχει ανάγκη), είναι και η Πολιτεία που ίσως θα μπορούσε να κάνει κάποιες απλές κινήσεις. Πολλές γυναίκες που αναγκάζονται να θηλάσουν δημόσια δηλώνουν πως θα ένιωθαν πολύ πιο άνετα αν το κράτος υποχρέωνε τα μαγαζιά εστίασης και καφέ να παρέχουν έναν ειδικό χώρο, ένα «baby room» στο οποίο οι μητέρες θα μπορούν να θηλάζουν, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα...
σχόλια