Tα μελλούμενα

Ο άνθρωπος αλλάζει συνεχώς.

Διήλθε τα τρία μακραίωνα στάδια: Αγριότητα-Βαρβαρότητα- Πολιτισμός, και δια της αλλαγής επιβίωσε και εξελίχθηκε.

Το όρθιο δίποδο είναι το μοναδικό είδος του ζωικού βασιλείου, με τόσο μεγάλη ικανότητα προσαρμογής. 

Κατόρθωσε, χωρίς καμία τεχνολογική υποστήριξη αρχικά, να επιβιώσει σε δάση, ερήμους, στις παγωμένες εκτάσεις της Γροιλανδίας και στις σαβάνες της Αφρικής, έως στο μολυσμένο περιβάλλον των σύγχρονων μεγαλουπόλεων. 

Και συνεχίζει ν’ αλλάζει. Ακόμα και μορφολογικά.

Τόσο αργά και αδιόρατα που, όπως λέγεται, μόνο κάποιος εξώκοσμος παρατηρητής θα διέκρινε τις διαφορές ανάμεσα στον άνθρωπο του 18^ου αιώνα και του 21^ου. Όπως εμείς διακρίνουμε τον σκύλο απ’ τον λύκο.  

Οι αλλαγές δεν είναι πάντα προς το καλύτερο.

Ο άνθρωπος ξεπεράστηκε από τις ίδιες τις τεχνικές του.

Παγκοσμίως ο πολιτισμός, όλο και περισσότερο, θεωρείται μια περιττή ή και εστέτ πολυτέλεια.

Οι επιπτώσεις του τεχνικού τρόπου σκέψης και της τεχνικής πράξης, πάνω στην «ουσία» ή στην «ανθρωπιά» του ανθρώπου ως πρόσωπο, είναι ήδη εμφανείς.

Η προσωπικότητα είναι πλέον μια ρευστή έννοια.

Δεν βασίζεται σε αρχές, παρά σε μια κατακτημένη ασυνέπεια, με την έννοια «όλα είναι ανοιχτά», «όλα παίζουν».

Δεν είναι ντροπή πλέον η φτήνια των επιλογών σε μουσική, βιβλία, θεάματα, και είναι ανεκτό έως φυσικό, να λες ψέματα και κοινοτοπίες, όλοι το ίδιο κάνουν.

 Επιπλέον, η κατάργηση κάθε εθνοπολιτισμικής διαφοράς, αποκόπτει συναισθηματικά τον άνθρωπο απ’ τις ρίζες του, τον οδηγεί να αισθάνεται παντού ξένος. Να μην έχει σημασία ούτε ο γενέθλιος τόπος, ούτε η πατρώα γη.

Και η καθολική επήρεια στη σκέψη, των απολύτως κατευθυνόμενων ΜΜΕ, είναι καταθλιπτική. Μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους να ζητωκραυγάζουν για τη θανατική τους καταδίκη.

Αν και για το μέλλον των ανθρώπου κάθε πρόβλεψη είναι μάταιη, πάντα θα τον παραμονεύει ο «μεγα-θάνατος», από τον όλεθρο των πυρηνικών που εφηύρε.

Ίσως, συμβεί αυτό που λένε στην Ανατολή, «ο κόσμος άρχισε χωρίς τον άνθρωπο και χωρίς τον άνθρωπο θα τελειώσει».