ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου στην εφηβεία ήμουν 1,69 στα 57 κιλά.γυμναζομουν και έτρωγα οτι ηθελα χωρις να νοιάζομαι ιδιαίτερα.τελευταιο χρόνο των πανελληνιων πηρα κανα 5αρι κιλά τα οποία όμως σχεδόν έχασα μετά τις πανελληνιες και μετά από έναν άσχημο χωρισμό.στα 20 γνώρισα το αγόρι μου και αρχισα να παιρνω σταδιακά κιλά.απο 57 είχα φτασει στα 80 (μπορεί να ήταν και παραπανω,αλλα δεν είχα το θάρρος να ανεβω στη ζυγαρια για να δω το νουμερο). Πέρσι βρήκα δουλειά και μέσα σε 3 μήνες έχασα 10 κιλά χωρίς και παλι να προσεχω ιδιαίτερα και εχασα και αλλά 4 αργότερα στην επόμενη δουλειά που ήμουν.Σήμερα είμαι 66 με χαλάρωση στα ποδια,και πολλες ραγάδες και μετράω θερμίδες για να πεσω κι άλλο.δεν με χαλάει αυτό που βλέπω στον καθρέφτη αλλά ιδανικά θα ήθελα να φτάσω τα 60.ειναι μή εφικτό;εννοώ ότι μήπως είναι καλό να μείνω στα κιλά που είμαι και δεν είναι ανάγκη να κατέβω κι αλλο.μηπως ειμαι ακόμα γεματουλα και επειδή είδα τη διαφορά στη ζυγαριά ένιωσα καλά; επίσης γιατί όταν φτανω κοντά στα 65 κολλάει η ζυγαριά;να σημειωσω ότι η λέξη γυμναστήριο και γυμναστική μου είναι άγνωστες εδώ και χρόνια,ότι αγαπώ τα ομαδικά αθλήματα (έπαιζα μπάσκετ στην εφηβεία) αλλά δεν υπάρχει ομάδα στο κοντινό μου περιβαλλον και ότι διανοιω το 27ο έτος της ηλικίας μου.καθε άποψη δεκτή .