ΕΧΩ ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ, και διορθώστε με αν κάνω λάθος. Αυτό που προέχει αυτήν τη στιγμή είναι να τιμωρηθούν οι ένοχοι, έτσι δεν είναι; Αυτό που μας ενδιαφέρει όλους και όλες είναι να μη φοβηθεί κανένα θύμα να μιλήσει, να καταλάβει κάθε πονεμένη ψυχούλα ότι είμαστε δίπλα της, αυτό δεν μας ενδιαφέρει;
Τότε, γιατί συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο; Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη; Πού να τολμήσει ο επόμενος ή η επόμενη να βρει το θάρρος να ομολογήσει τα ανομολόγητα, όταν ξέρει εκ προοιμίου ότι θα γίνει μπαλάκι του τένις και βορά σαρκοφάγων πολιτικών;
Και πώς να έρθει η δικαίωση, αφού οι κακοί είναι σε δεύτερο πλάνο, βολικοί κομπάρσοι και πολύτιμα εργαλεία στα κομματικά, επικοινωνιακά επιτελεία.
Δεν μπορώ να συγχωρήσω τη στάση της υπουργού Πολιτισμού, με την οποία έβαλε βούτυρο στο ψωμί τόσο του συνηγόρου υπεράσπισης, δίνοντάς του το δικαίωμα να μιλήσει για παραβίαση του διακριτού των εξουσιών και ακύρωση του τεκμηρίου αθωότητας, όσο και μέρους της αντιπολίτευσης για να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα και να δημιουργήσει, κατά την προσφιλή της συνήθεια, εμφυλιοπολεμικό κλίμα με πεζοδρομιακού τύπου hashtags
Και ξέρετε ποιοι είναι οι κακοί; Όχι αυτοί που φαίνονται και για τους οποίους θα αποφασίσει εν τέλει η Δικαιοσύνη αλλά εκείνοι που δεν φαίνονται. Αυτοί όλοι που δεν έχουμε βρει ακόμη και είναι εκεί έξω και τρομοκρατούν, βιάζουν, απειλούν. Αυτοί όλοι που βρήκαν την ευκαιρία να εκφράσουν ελεύθερα την ομοφοβία τους και ταυτίζουν πρόστυχα την ομοφυλοφιλία με την παιδεραστία. Αυτοί που μιλούν για επαγγελματίες ομοφυλόφιλους και σπέρνουν το αγκάθι του μίσους στην κοινωνία.
Αυτοί είναι οι εχθροί μου αυτήν τη στιγμή, αυτούς θέλω να πολεμήσω και δεν θα δώσω συγχωροχάρτι σε κανέναν που βάζει πάνω από αυτά την πολιτική του ατζέντα και δίνει υπερασπιστικά επιχειρήματα σε κάθε Κούγια και άλλοθι στους πιθανούς θύτες. Αυτός που δίνει όπλα σε έναν πιθανό ένοχο, ηθελημένα ή μη, είναι συνένοχος.
Γι' αυτούς τους λόγους δεν μπορώ να συγχωρήσω τη στάση της υπουργού Πολιτισμού, με την οποία έβαλε βούτυρο στο ψωμί τόσο του συνηγόρου υπεράσπισης, δίνοντάς του το δικαίωμα να μιλήσει για παραβίαση του διακριτού των εξουσιών και ακύρωση του τεκμηρίου αθωότητας, όσο και μέρους της αντιπολίτευσης για να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα και να δημιουργήσει, κατά την προσφιλή της συνήθεια, εμφυλιοπολεμικό κλίμα με πεζοδρομιακού τύπου hashtags.
Δεν τη συγχωρώ γιατί από τη μια αποφασίζει να διαλευκάνει την υπόθεση μόνη της και δηλώνει ότι όλα είναι φήμες και από την άλλη ομολογεί ότι εξαπατήθηκε.
Μα με όσα το φτωχό μου μυαλό μπορεί να αντιληφθεί, δεν είναι ο θεσμικός σας ρόλος, κ. Μενδώνη, να αναρωτηθείτε αν ο κ. Λιγνάδης λέει αλήθεια ή ψέματα ούτε να αποφασίζετε αν είναι επικίνδυνος ή όχι. Ως πολιτική προϊσταμένη του κ. Λιγνάδη οφείλατε να διαφυλάξετε την κυβέρνηση, την οποία υπηρετείτε, από τις κατηγορίες για συγκάλυψη και να τον θέσετε σε διαθεσιμότητα μέχρι να κάνει τη δουλειά της η Δικαιοσύνη.
Δεν τη συγχωρώ γιατί περίμενα από εκείνη περισσότερα. Να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και όχι να παρασυρθεί από μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Ζητώ ως πολίτης την παραίτησή της; Ναι. Όχι, όμως, για τους ίδιους λόγους που τη ζητά η αξιωματική αντιπολίτευση, ούτε με τα ίδια κίνητρα. Σαφέστατα μια λάθος απόφαση δεν μπορεί να ακυρώσει το σύνολο του έργου κάποιου και την προσπάθεια να μπει μια τάξη και στον χώρο του πολιτισμού.
Ζητώ την παραίτησή της γιατί δεν προστάτευσε τις προτεραιότητες της δημόσιας συζήτησης ‒που δεν μπορούν να είναι άλλες από την κοινή προσπάθεια να τελειώνουμε με την πανδημία και την τιμωρία των ενόχων‒ από τα πολιτικά και προσωπικά κουτσομπολιά, που εν τέλει δεν αφορούν κανέναν. Γιατί σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο πρέπει να υπάρχει ομαδικότητα και προσήλωση στη στρατηγική. Η αλυσίδα πρέπει να είναι γερή και περιθώριο για αδύναμους και μοναχικούς κρίκους δεν υπάρχει. Και εκείνη αποδείχτηκε ότι δεν είναι team player.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
