Στις 10 Μαρτίου, ο Τζέρι Κόλινς έφυγε από την ζωή ενώ νοσηλευόταν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ουαλίας, περίπου 24 ώρες μετά τον γάμο με τον εδώ και 11 χρόνια σύντροφό του. Ήταν μόλις 34 ετών.
Ο Τζέρι διαγνώστηκε με καρκίνο την Παραμονή των Χριστουγέννων, ωστόσο ήλπιζαν ότι θα αναρρώσει, πως θα συνέχιζε να ζει- μέχρι που ο γιατρός τούς είπε, λίγες ημέρες πριν τελικά πεθάνει, ότι ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση στους πνεύμονες.
Στις τελευταίες ημέρες της ζωής του, ο Τζέρι έκανε πραγματικότητα το όνειρό του να παντρευτεί τον Άντριου. «Ήταν μια υπέροχη στιγμή, μέσα σε όλα τα υπόλοιπα. Με ρώτησε, "Θες αλήθεια να παντρευτείς έναν ετοιμοθάνατο;". Και του απάντησα, "Απολύτως"», λέει ο Άντριου στο PinkNews.
Ο Άντριου ξεκίνησε αμέσως τις προετοιμασίες, αλλά διαπίστωσε πως μια νόμιμη τελετή θα ήταν δύσκολη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Τελικά αποφάσισαν να κάνουν έναν συμβολικό γάμο, καταλήγοντας πως ένα κομμάτι χαρτί δεν σήμαινε στην πραγματικότητα απολύτως τίποτα.
«Κάναμε την τελετή και βασικά ήρθε μέσα ο ιερέας, μας μίλησε για πέντε λεπτά και μετά έφυγε και εμείς γράψαμε κάτι σαν όρκους για την αγάπη μας. Όταν το διάβασε, ανταλλάξαμε τους όρκους και θυμάμαι το βλέμμα του. Απλώς με κοιτούσε έντονα, γεμάτος αγάπη. Το τελευταίο κομμάτι των όρκων του ήταν, "Θα σε δω στην απέναντι πλευρά"».
Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ποτέ την θλιβερή κατάληξη του Τζέρι, αφού όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Τον Φεβρουάριο του 2020, ο Τζέρι, που ζούσε στο Κάρντιφ, επισκέφτηκε έναν οδοντίατρο επειδή είχε εμφανίσει πρήξιμο στην μια πλευρά του προσώπου του, όπου διαγνώστηκε με την πάθηση TMJ.
Ωστόσο, στην τρίτη επίσκεψη στον οδοντίατρο, μερικούς μήνες μετά, του ζητήθηκε να κάνει μαγνητική τομογραφία, που αποκάλυψε ότι τελικά δεν έχει TMJ. Η εξέταση έδειξε πως είχε κακοήθες μελάνωμα που έπρεπε να αντιμετωπιστεί με ανοσοθεραπεία. Η διάγνωση ήρθε την Παραμονή των Χριστουγέννων.
«Δεν το περίμενα με τίποτα. Κάποια στιγμή θυμάμαι να λέει, "Μήπως είναι όγκος στον εγκέφαλο;". Κι εγώ του απαντούσα, "Όχι, όχι, μην πανικοβάλλεσαι. Όλα καλά. Αυτό είναι απίθανο να συμβεί". Δυστυχώς, όμως, απίθανα πράγματα όντως συμβαίνουν», λέει ο Άντριου.
Την επόμενη μέρα, ο Άντριου με τον Τζέρι πέρασαν μαζί τα Χριστούγεννα και στις 28 Δεκεμβρίου, γιόρτασαν την επέτειό τους. «Ήταν μια γλυκόπικρη εβδομάδα», λέει ο Άντριου.
Μετά τα Χριστούγεννα, ο Τζέρι ξεκίνησε τις θεραπείες. Στις αρχές Μαρτίου, ενώ νοσηλευόταν στο νοσοκομείο για τις παρενέργειες, οι γιατροί παρατήρησαν πως ο Τζέρι «είχε χάσει λίγο την αναπνοή του».
«Υποτίθεται θα έμπαινε στο νοσοκομείο για λίγες μέρες πάλι και μετά θα γύριζε σπίτι. Αλλά συνεχώς τον μετακινούσαν- από το ιατρικό κέντρο στο νοσοκομείο και μετά στη ΜΕΘ. Μας είπαν ότι πρέπει να μπει σε αναπνευστήρα, νόμιζαν ότι θα ζούσε. Οι εξετάσεις έδειξαν όμως ότι ο καρκίνος είχε απλωθεί και δεν υπήρχε θεραπεία, οπότε δεν είχε νόημα να μπει σε αναπνευστήρα», εξηγεί ο Άντριου.
Λίγο μετά τον γάμο τους, οι γιατροί τους ενημέρωσαν πως ο Τζέρι δεν θα μπορούσε να επιστρέψει στο σπίτι για τις τελευταίες ημέρες του, επειδή τα επίπεδα οξυγόνου ήταν πολύ χαμηλά. «Πέθανε λιγότερες από 36 ώρες μετά την τελευταία του διάγνωση», λέει ο Άντριου.
Όταν ο Τζέρι έμαθε ότι δεν θα γίνει καλά, πήρε τηλέφωνο τους γονείς του για να τους ενημερώσει ενώ τότε ήταν που έκανε επίσης coming out ως γκέι για πρώτη φορά, λέγοντας επίσης πως έχει σχέση με τον Άντριου. Οι γονείς του είπαν πως γνώριζαν εδώ και χρόνια για την σχέση τους και μαζί με την αδερφή του βρέθηκαν στο πλευρό του μέχρι το τέλος. Οι τελευταίες λέξεις του Τζέρι πριν πεθάνει ήταν, «Σας αγαπώ τόσο πολύ, παιδιά».
Ο Άντριου θέλει να θυμούνται τον Τζέρι ως το αξιαγάπητο και ευγενικό πλάσμα που ήταν. «Του άρεσε να πειράζει τον κόσμο», λέει ο Άντριου.
Ο Τζέρι ήταν επίσης απίστευτα γενναιόδωρος μέχρι το τέλος της ζωής του. Όταν διαγνώστηκε με καρκίνο, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να δωρίσει 1.000 δολάρια σε μια φιλανθρωπική πρωτοβουλία που αγοράζει φορητούς υπολογιστές για μαθητές στις Φιλιππίνες. Επίσης έστελνε συνεχώς χρήματα στην οικογένειά του, που ζει εκεί, ενώ στη διάρκεια της πανδημίας συγκέντρωνε χρήματα για να στέλνει δέματα με τρόφιμα σε συμπολίτες του που επλήγησαν από την υγειονομική κρίση.
«Ακόμη και άνθρωποι που δεν τον γνώριζαν, απλώς από μικρές ιστορίες για εκείνον, συγκινήθηκαν πολύ. Πάντα έφερνε το χαμόγελο στα πρόσωπα του κόσμου», καταλήγει ο Άντριου.
