Ο 20χρονος Vadim Yevdokimenko έμαθε για τον θάνατο του πατέρα του με τον πιο σκληρό τρόπο: ένα βίντεο στις ειδήσεις που παρουσίαζε τα άτομα που βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν από τις ρωσικές δυνάμεις στη μαρτυρική Μπούσα.
Είχε να δώσει σημεία ζωής από τις αρχές Μαρτίου, αλλά ο σπουδαστής και η μητέρα του ήλπιζαν πως είχε πιαστεί αιχμάλωτος και κρατούνταν, όπως έχει γίνει με πολλούς άνδρες.
Η μόνη παρηγοριά για την οικογένεια θα ήταν να θάψει τον νεκρό της, όμως και αυτό αποδεικνύεται πολύ δύσκολο καθώς έχει καταστεί αδύνατο να βρεθεί το πτώμα του.
Επισκέφθηκαν το νοσοκομείο της Μπούσα, όπου βρίσκονται περί τους 200 νεκρούς αγνώστων στοιχείων και γίνονται εξετάσεις DNA από Γάλλους ιατροδικαστές. Συγγενείς στήνονται στην ουρά για να δώσουν δείγμα σάλιου, σε μία τελευταία προσπάθεια να μάθουν την τύχη των αγαπημένων τους.
«Αυτή είναι η πρώτη φορά που το κάνουμε. Στην αρχή δεν γνωρίζαμε πόσα άτομα θα έρθουν» είπε ο Andrei Turbar, αναπληρωτής ερευνητής στην περιφέρεια της Μπούσα ενώ δεκάδες άτομα είχαν στηθεί και περίμεναν τη σειρά τους για το τεστ.
Χιλιάδες Ουκρανοί πρέπει να αντιμετωπίσουν τον πόνο της απώλειας, ενώ, συνάμα ψάχνουν εναγωνίως για τους ανθρώπους τους. Ορισμένοι αναζητούν παιδιά ή τους γονείς τους, έναν σύζυγο, αδέλφια. Όλοι εξαφανίστηκαν όταν οι Ρώσοι άρχισαν τις επιθέσεις σε αμάχους. Μερικοί πήραν τις απαντήσεις τους, όπως και ο Yevdokimenko, από μία εικόνα στο διαδίκτυο. Αλλά και εκείνοι δεν έχουν καταφέρει να βρουν και να θάψουν τους νεκρούς τους.
Προσεύχονται να βγουν αρνητικά τα τεστ
Η επιτετραμμένη του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Michelle Bachelet, υπογράμμισε το βάσανο όσων έχουν εξαφανισμένους συγγενείς. «Θέλουν απεγνωσμένα να μάθουν πού βρίσκονται, εάν είναι ζωντανοί και πώς μπορούν να τους πάρουν πίσω».
Η Vera Kunayeva και η Olga Zaetz είναι φίλες. Οι γιοι τους έμεναν σε γειτονικά σπίτια και έχουν εξαφανιστεί από τις αρχές του Μαρτίου. Προσεύχονται να βγουν αρνητικά τα τεστ DNA για να διατηρηθούν ζωντανές οι ελπίδες τους να ξαναδούν ζωντανά τα παιδιά τους.
«Ήρθαμε να κάνουμε DNA τεστ, αλλά ελπίζουμε να είναι άχρηστο, και να δείξει ότι είναι ακόμα ζωντανοί» είπε η Kunayeva. Ο 40χρονος γιος της, Vadim, είναι μοναχοπαίδι. Έχει και δύο έφηβα εγγόνια.
Ο γιος της Zaetz, Maxim, εργαζόταν σε εργοστάσιο και στα 33α του παραμένει το «μωρό» της καθώς είναι το μικρότερο από τα τρία αγόρια της.
Η τελευταία φορά που είχαν θεαθεί ζωντανοί ήταν ένα απόγευμα του Μαρτίου. «Είχαν μείνει πίσω για να βοηθήσουν εθελοντικά την πρώτη μέρα που έφτασαν οι Ρώσοι. Μετέφεραν βοήθεια στους γηραιότερους και τους ευάλωτους» είπε η Zaetz. «Δεν ανησυχούσα γιατί το έκαναν πάντα, ήταν συνηθισμένοι να βοηθούν».
Η Kunayeva βούρκωσε καθώς περιέγραφε τι έχει περάσει το χωριό της. «Θέλουμε να τελειώσει, θέλουμε νίκη και την καταστροφή των Ρώσων».
Φρικτές περιγραφές
Ο αριθμός των νεκρών άγνωστης ταυτότητας αυξάνεται μέρα με τη μέρα, επεσήμανε ο Turbar.
Μερικοί αναγνωρίζονται από τατουάζ, σημάδια, αλλά καθώς οι μέρες περνούν η οδύνη κατακλύζει τους διασωθέντες.
«Στην αρχή γίνονταν ανασύρσεις 40 - 50 ατόμων. Πλέον ο αριθμός πέφτει. Χθες ξεθάψαμε επτά, σήμερα τέσσερις» ενημέρωσε ο ίδιος.
Στις έρευνες συμμετέχουν εθελοντές, που ανασύρουν νεκρούς από ρηχούς τάφους, καθώς οι τοπικές Αρχές δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις.
«Κόσμος επιστρέφει και βρίσκει τάφους στους κήπους του» περιέγραψε, γλαφυρά, ο Ουκρανός αξιωματούχος. «Ίσως οι Ρώσοι να σταματούσαν κάποιον που οδηγούσε και να τον πυροβόλησαν. Στη συνέχεια, άφηναν τους ντόπιους να τους θάψουν σε κοντινές αυλές. Δεν πρόκειται για μεμονωμένο συμβάν, το έκαναν συστηματικά».
Ορισμένα από τα πτώματα είναι καμένα, ορισμένα διαμελισμένα από εκρήξεις. Όπως γράφει ο Guardian, οι ρωσικές δυνάμεις, μάλιστα, είχαν παραμορφώσει επί τούτου ορισμένους.
Άλλα, έχουν εγκαταλειφθεί σε αυτοκίνητα ή στο δρόμο για τόσο διάστημα που η προχωρημένη αποσύνθεση καθιστά αδύνατη την αναγνώριση.
«Σκότωναν τους πάντες»
Το αποτέλεσμα της αναζήτησης του Yevdokimenko είναι εξίσου φρικτό με τις παραπάνω εικόνες. Του έδωσαν μόνο ένα κομμένο πόδι. Αυτό είναι το μόνο μέλος του πατέρα του που εντοπίστηκε, όπως επέμειναν οι Αρχές.
Ο νεαρός αμφισβήτησε ότι ανήκε στον πατέρα του, γιατί το παπούτσι και το παντελόνι δεν του ανήκαν, και μετά από πίεση οι εργαζόμενοι παραδέχθηκαν πως επικρατεί μεγάλο χάος και εκμυστηρεύτηκαν πως μία από τις σακούλες πτωμάτων που άνοιξαν περιείχε μόνο τρία διαμελισμένα πόδια.
Οι τοπικές Αρχές ασχολούνταν συνήθως με μικρο-εγκλήματα και υποθέσεις ναρκωτικών, αλλά μετά την εισβολή η δουλειά τους μοιάζει βγαλμένη από εφιάλτη. Πλην άλλων, δεν έχουν καν την κατάλληλη εκπαίδευση για να ανταποκριθούν.
«Φοβάμαι να κυκλοφορήσω τριγύρω γιατί θυμάμαι ότι υπήρχε ένα τανκ των Ρώσων εδώ ή εκεί. Προς το τέλος, όταν ήξεραν ότι φεύγουν, πήγαιναν δρόμο-δρόμο και σκότωναν τους πάντες. Γιαγιάδες, παππούδες, κάποιον που καθόταν έξω και κάπνιζε» είπε ο 20χρονος αναφορικά με τι ρωσικές ωμότητες.
«Ο συμμαθητής μου, που ήταν 20, πυροβολήθηκε γιατί δεν άρεσε το παντελόνι του στους Ρώσους. Έχουν απομείνει μόνο γυναίκες στον κύκλο μου (σ.σ. στην πλειονότητά τους οι δολοφονηθέντες είναι άνδρες)».
Παρά τις τεράστιες προκλήσεις, ο Turbar λέει πως η πόλη δεν θα εγκαταλείψει τον αγώνα της δικαιοσύνης για τους νεκρούς της και προειδοποιεί τις ρωσικές δυνάμεις που πολεμούν ακόμα στην Ουκρανία - και συνεχίζουν, κατά τις καταγγελίες - τα εγκλήματα - πως δεν μπορούν να σκοτώνουν και βασανίζουν μένοντας ατιμώρητοι.
«Συναισθηματικά, είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους. Μερικούς τους γνώριζα από πριν. Όλα αυτά τα κτήρια που έχουν καταστραφεί» είπε. «Αλλά, νιώθω μεγάλη ευθύνη στους Ουκρανούς να συγκεντρώσω στοιχεία για να πάμε στο δικαστήριο».
«Αυτό που συμβαίνει εδώ δεν μπορεί να συγκριθεί με το Χάρκοβο ή τη Μαριούπολη» κατήγγειλε, εκτιμώντας πως σε αυτές τις περιοχές οι φρικαλεότητες είναι πολύ μεγαλύτερης έκτασης.
Με πληροφορίες από Guardian
