Η ζωή των Zahoors στο Κίεβο ήταν Bentley, ιδιωτικά τζετ και ριάλιτι τύπου Καρντάσιαν. Μετά την ρωσική εισβολή όμως, στην Ουκρανία, όλα άλλαξαν.
Στις 24 Φεβρουαρίου, περίπου στις τέσσερις το πρωί, η Ουκρανή ηθοποιός και σταρ της ποπ Kamaliya Zahoor δεν ήξερε αν ονειρευόταν ή αν τα παράθυρα της κρεβατοκάμαράς της έτρεμαν πραγματικά γράφει η Telegraph.
Την είχε ξυπνήσει μια έκρηξη. Ακολούθησε και άλλη. Οι τοίχοι της έπαυλής της στο Κίεβο άρχισαν να τρέμουν. Μετά ξεκίνησαν τα τηλεφωνήματα.
Οι φίλοι της της έλεγαν ότι η πόλη δεχόταν επίθεση. Δεν το πίστευε ότι μπορούσε να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο σύζυγός της είχε φροντίσει ωστόσο να φύγει με τα οκτάχρονα δίδυμά τους μερικές μέρες νωρίτερα, σε περίπτωση που όλοι οι φίλοι τους είχαν κάνει λάθος που γελούσαν με την ιδέα μιας ρωσικής εισβολής.
Είχε νιώσει λίγο ανόητος που το έκανε αυτό. Νόμιζε ότι θα τον θεωρούσαν δειλό, επιρρεπή σε μία υπερβολική αντίδραση, αλλά επειδή είχαν σπίτι στο Λονδίνο τα παιδιά θα ήταν ασφαλή σε κάθε ενδεχόμενο.
Καθώς έκανε την πρώτη από τις πολλές βιντεοκλήσεις εκείνο το πρωί και παρακολουθούσε ζωντανά τους πυραύλους να πέφτουν στην Ουκρανία, η Kamaliya έτρεξε να κρυφτεί στο υπόγειο.
Ο σύζυγός της Mohammad, Βρετανο-πακιστανός δισεκατομμυριούχος που δραστηριοποιούνταν στον τομέα του χάλυβα πέντε μήνες μετά βρίσκεται σε μία από τις επαύλεις του στο Hampstead, στο βόρειο Λονδίνο, και μάχεται κατά του Πούτιν.
Στον χώρο υπάρχουν παντού χρυσές καρέκλες με δέρμα από λεοπαρδάλεις. Μεγάλες στρογγυλές βελούδινες καρέκλες. Μικροί καναπέδες, σεζλόνγκ. Ο δημοσιογράφος της Τelegraph, έχει ήδη μετρήσει 56 μαξιλάρια μόνο σε ένα δωμάτιο.
Υπάρχουν και άλλα δωμάτια με καρέκλες. Προθάλαμοι, πλαϊνά δωμάτια, μπάνια, το καθένα με πολλά δικά του μαξιλάρια. Μια τραπεζαρία με 16 καρέκλες.
Ο Zahoor ανησυχεί ξαφνικά ότι όλα αυτά φαίνονται κάπως υπερβολικά. Του ανήκει το σπίτι από το 1996, λέει, και δεν μπορεί να το αλλάξει τώρα.
Παλιότερα στο Κίεβο, ο Zahoor και η Kamaliya ασχολούνταν με αυτό που αποκαλούσαν Project Kamaliya – μια καμπάνια για να «στείλει τη Lady Gaga για σύνταξη» και να ανεβάσει το προφίλ της Kamaliya ως τραγουδίστρια σε παγκόσμιο επίπεδο, χρησιμοποιώντας την καριέρα της και το μπλοκ επιταγών του για να βρει τους καλύτερους τραγουδοποιούς, μουσικούς παραγωγούς και σκηνοθέτες βίντεο κλιπ.
Εκείνη είχε κάποια επιτυχία στα charts στην Ευρώπη, με ήχο έτοιμο για τη Eurovision, και τραγούδησε με τους Steps στην περιοδεία τους στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2012.
Ακολούθησε η τηλεόραση με δική της εκπομπή «Καφές με την Kamaliya» και πρωταγωνιστικούς ρόλους και για τους δύο στο ριάλιτι της Fox, Meet the Russians.
Η δουλειά στον κινηματογράφο ήρθε επίσης, καθώς ο Zahoor αποφάσισε να προχωρήσει στη χρηματοδότηση ταινιών.
Υπήρχαν ιστορίες για ψώνια 60.000 λιρών και για μπάνιο με σαμπάνια, όλα σχεδιασμένα για να δημιουργήσουν μια φιλική προς τα μέσα εικόνας αφάνταστου, αξιοζήλευτου πλούτου.
Στο σπίτι τους στο Κίεβο, που μέχρι στιγμής στέκεται ακόμα όρθιο, υπάρχουν οι ακριβές χρυσές ταπετσαρίες. Οι ογκώδεις τοιχογραφίες των Zahoors. Ήταν η ζωή με Bentley και άλογα, ιδιωτικά τζετ και γιοτ που μετέφεραν σωματοφύλακες, νταντάδες και άλλο βοηθητικό προσωπικό.
Πίσω από την απίστευτη χλιδή υπήρχε και μία τραγική ιστορία, όμως. Η Kamaliya ως νεαρή είδε το σκοτεινό σύννεφο του Τσερνομπίλ και είχε περάσει καρκίνο στους λεμφαδένες. Εκείνος αυτοδημιούργητος άντρας από το Πακιστάν. Επί χρόνια προσπαθούσαν να κάνουν παιδιά. Νόμιζαν ότι δεν θα τα καταφέρουν αλλά σήμερα έχουν δύο δίδυμα.
«Σήμερα δεν είναι η πολυτέλεια που είναι σημαντικό», λέει ο Zahoor. «Με οκτώ εκατομμύρια ανθρώπους εκπατρισμένους στην Ουκρανία, το να μιλάμε για πολυτέλεια είναι υπερβολικό. Για εμάς δεν είναι πλέον θέμα πολυτέλειας».
Η Kamaliya έκανε ό,τι μπορούσε στο υπόγειο του σπιτιού τους στο Κίεβο για μέρες. Έκανε live, βιντεοκλήσεις, προσπάθησε να πει στους θαυμαστές της και στην οικογένειά της στη Ρωσία τι συνέβαινε στην Ουκρανία. Δεν την πίστεψαν. Είπαν ότι ήταν προπαγάνδα. Η οικογένειά της στη Μόσχα είπε ότι θα απαλλαγούν από τους Ναζί στους δρόμους της χώρας και ότι μια μέρα θα ζούσαν όλοι μαζί ξανά ευτυχισμένοι.
«Καθώς τα πράγματα έγιναν χειρότερα, καθώς οι αλεξιπτωτιστές ήρθαν στην Ουκρανία», λέει ο Zahoor, «είπα στην Kamaliya: πρέπει να τρέξεις. Τι κάνεις στο υπόγειο που δεν μπορείς να κάνεις εδώ αλλά καλύτερα; Μπορούμε να βοηθήσουμε από εδώ από το Λονδίνο. Θα έρθουν, θα σε σκοτώσουν, θα σε βιάσουν. Αλλά ήθελε να μείνει. Ήθελε να πολεμήσει».
Μετά από μερικές μέρες, με τα ρωσικά τζετ να βρυχώνται πάνω από τη στέγη της, άκουσε τα δίδυμα της, την Αραμπέλα και τη Μιραμπέλα, να κλαίνε στο τηλέφωνο και αυτό της άλλαξε γνώμη.
Μπήκε στο αυτοκίνητό της, ένα Ford Raptor, παίρνοντας μαζί της μια φίλη με ένα νεογέννητο και τέσσερα παιδιά κάτω των 10 ετών. Πήραν μαζί τους μόνο δύο βαλίτσες με πολύ λίγα τιμαλφή σε περίπτωση που τους ληστέψουν.
Το εξάωρο ταξίδι μέχρι τα πολωνικά σύνορα κράτησε τέσσερις ημέρες. «Οι δρόμοι ήταν πηγμένοι», λέει ο Zahoor. «Χωρίς βενζίνη».
«Και καθώς κάναμε ουρά για μια γέφυρα στη Βίνιτσια, είδα τους πύραυλους να πέφτουν. Κατέστρεψαν τη γέφυρα. Υπήρχαν αυτοκίνητα στη γέφυρα.» Η Kamaliya άρχισε να βοηθά όποιον μπορούσε. Άρχισε να οδηγεί κόσμο στα σύνορα.
«Πήρε παιδιά, τα πήγε στα σύνορα», λέει ο Zahoor. «Πήγε μερικούς άλλους στα ουγγρικά σύνορα. Μετά μερικά νεαρά κορίτσια στα ρουμανικά σύνορα».
«Ήταν ίσως 13 ή 15 ετών», θυμάται η Kamaliya. «Ήμασταν σε ένα κομβόι, πολλοί από εμάς, πολλά μωρά με μαμάδες».
Ο σύζυγός της της είπε να οδηγήσει μέχρι τη Βουδαπέστη.Θα τη συναντούσε εκεί. «Ήταν η πρώτη φορά που οδηγούσα αυτοκίνητο στην Ευρώπη μόνη μου!» λέει. «Δεν είχα οδηγήσει ποτέ το αυτοκίνητο στην Ευρώπη!».
Στον επάνω όροφο του σπιτιού τους βρίσκονται 16 Ουκρανοί πρόσφυγες. «Οι περισσότεροι είναι άνθρωποι που γνωρίζουμε», λέει ο Zahoor. «Φίλοι, συγγενείς, αλλά και μερικές Ουκρανές που βοηθούμε. Δεν υπάρχει πλέον χώρος στο σπίτι. Έχουμε δώσει όλα τα δωμάτιά μας σε όποιον ήρθε. Ο κόσμος κοιμάται ακόμη και στους καναπέδες. Εγώ, η Kamaliya και τα παιδιά κοιμόμαστε όλοι μαζί σε ένα δωμάτιο».
Έτσι εξηγούνται και οι αναρίθμητες καρέκλες στο σπίτι.
«Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε», λέει κάποια στιγμή ο Zahoor.
«Όλοι πάντα πίστευαν ότι η Kamaliya ήταν τόσο πολυέξοδη, εξωφρενικά φανταχτερή. Έχει αποδειχθεί πολύ δυνατή. Όταν η Ρωσία προσάρτησε μέρος της χώρας μας το 2014, άλλαξε. Πριν από αυτό συχνά ταξίδευε στη Ρωσία, για την τηλεόραση στη Ρωσία, έκανε συναυλίες στη Ρωσία. Όταν συνέβη αυτό, πολλοί καλλιτέχνες έφυγαν από την Ουκρανία. Εκείνη ήταν στο Λονδίνο αλλά επέστρεψε στην Ουκρανία. Βοηθούσε τους ανθρώπους. Βοήθησε στην επισκευή πεζοδρομίων».
Θυμάται ότι τοποθετούσε ακόμα και τούβλα στους δρόμους. Διόρθωνε τα πεζοδρόμια στο Κίεβο. Μετά από αυτό, είναι η μόνη που σταμάτησε να πηγαίνει στη Ρωσία. Ούτε συναυλίες, ούτε παραστάσεις, ούτε τηλεόραση. «Και από τις 24 Φεβρουαρίου, σταμάτησε να μιλάει ρωσικά, ως διαμαρτυρία. Τώρα μιλάει μόνο ουκρανικά».
Ο Zahoor πούλησε την επιχείρηση χάλυβα το 2008. Λέγεται ότι η τιμή της πώλησης έφτασε το 1 δισ. δολάρια.
Αγόρασε την Kyiv Post και έγινε προσωπικότητα των μέσων ενημέρωσης στην Ουκρανία. Πούλησε την εφημερίδα το 2018 για 3,5 εκατομμύρια δολάρια.
«Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε», είπε. «Στην Ουκρανία, όταν οι άνθρωποι αναφέρουν το Πακιστάν, σκέφτονται εμένα», λέει και κάπως έτσι αιτιολογεί την παρεξήγηση που τον ήθελαν να έχει αγοράσει δύο αεροπλάνα γεμάτα ανθρωπιστική βοήθεια προς την Ουκρανία.
«Και μετά το ανέφεραν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης! Και το Forbes με καλούσε, και το BBC, το Arab News, λέγοντας ότι είχα αγοράσει δύο μαχητικά αεροσκάφη!» λέει.
«Δεν ανησυχούσες ότι θα σε έκανε στόχο για τον Πούτιν;» τον ρωτά ο δημοσιογράφος.
«Δεν φοβάμαι τον Πούτιν», λέει ο Zahoor. «Δεν με νοιάζει γι’ αυτόν. Είχαμε ήδη μιλήσει και είχαμε πει δημόσια ότι ο κόσμος πρέπει να υποστηρίξει την Ουκρανία, οπότε ήμασταν personae non gratae για εκείνον».
Ο Zahoor επικοινώνησε με υψηλόβαθμους αξιωματούχους στο Πακιστάν και βοήθησε να οργανωθούν τέσσερα αεροσκάφη C-130, γεμάτα με ανθρωπιστική βοήθεια. Ο Πρόεδρος Ζελένσκι λέγεται ότι είναι ευγνώμων για την υποστήριξη.
Η ίδια η Kamaliya έχει συνεργαστεί με τον Ζελένσκι όταν ήταν ακόμα ηθοποιός.
«Εμφανιστήκαμε στην ίδια σκηνή! Παίξαμε για τους ίδιους ανθρώπους που μας επιτέθηκαν!. Για τον Πούτιν!» λέει.
Οι δυο τους είχαν μοιραστεί τη σκηνή στο Κρεμλίνο στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Εκείνη τραγουδούσε και ο Ζελένσκι έπαιζε.
Η Kamaliya και ο Zahoor συνεχίζουν να κάνουν ό,τι μπορούν, χρησιμοποιώντας όποια επιρροή έχουν. Ο πόλεμος ήταν κακός για τις επιχειρήσεις του Zahoor. «Η παραγωγή πλαστικών προϊόντων μας λειτουργεί με 40% δυναμικότητα», λέει. «Η πληρότητα των εμπορικών μας ακινήτων μειώθηκε από 100% στο 30%. Οι εμπορικές μας δραστηριότητες έχουν σταματήσει. Οι απώλειές μας είναι περίπου 5 εκατομμύρια δολάρια το μήνα».
Σταμάτησε κάθε εμπόριο με τη Ρωσία αλλά οι δραστηριότητές τους έχουν πλέον αλλάξει.
Υπάρχουν προγραμματισμένες συναυλίες συγκέντρωσης χρημάτων στη Γερμανία και την Πολωνία για τους πρόσφυγες εκεί και η Kamaliya συνεργάζεται με ένα παιδικό καρδιολογικό κέντρο στο Κίεβο –μέσω του Ιδρύματος Kamaliya που συγκεντρώνει χρήματα για νέο εξοπλισμό κάθε χρόνο.
Η άλλοτε ποπ σταρ μιλάει για τον θυμό της που ορισμένες χώρες φαίνεται να πιστεύουν ότι η Ουκρανία πρέπει να εγκαταλείψει τον αγώνα της. Οργίζεται με το γεγονός ότι η γενναιότητα του λαού της πρέπει να υποβαθμιστεί, υπόσχεται ότι αν ο Ζελένσκι δώσει έστω και μια ίντσα γης θα χάσει την προεδρία του.
Ορκίζεται ότι οι Ουκρανοί θα πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο άνδρα και θα συνεχίσουν να σταματούν τα τανκς ακόμα και με γυμνά χέρια.
«Αυτός ο κόσμος πρέπει να είναι γεμάτος λουλούδια. Με χαμόγελο. Πρέπει να είμαστε κοντά και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον.» λέει ντυμένη με στρατιωτική στολή.
Λέει ότι ανάμεσα σε όλες τις φρικαλεότητες, σκέφτεται τα άλογά της στη Bucha. «Ρώσοι στρατιώτες κατέλαβαν την πόλη. Τα άλογά μου ήταν σε έναν στάβλο εκεί. Πυροβόλησαν τα άλογά μου και τα σκότωσαν. Βρήκαμε κάποια άλλα στο δάσος κοντά. Αλλά γιατί τα άλογά μου;»
»Καταλαβαίνω ότι σκοτώνεις τον ουκρανικό λαό επειδή μας μισείς. Για κάποιο λόγο μας μισείς. Τι σου έκαναν όμως τα ζώα; Σκυλιά στο δρόμο από σφαίρες. Γάτες. Ζώα νεκρά. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω».
Η μητέρα της έχει μείνει στην Ουκρανία. Ο πατέρας της δεν θα πάει σε ασφαλέστερη περιοχή. Έχει παραιτηθεί. «Λέει, είμαι σπίτι. Αν ο Θεός μου έχει γραμμένο ότι θα πεθάνω ας πεθάνω».
«Θα έπρεπε να είμαι στην Ουκρανία. Θέλω να μιλήσω με τον κόσμο εκεί. Θέλω να αναπνεύσω τον αέρα εκεί. Τώρα είναι βρώμικος ο αέρας. Αλλά είναι ο αέρας μου» λέει.
Με πληροφορίες τηςTelegraph
