Η πρόεδρος του γαλλικού κόμματος Εθνικός Συναγερμός Μαρίν Λεπέν, παρενέβη, μέσω βιντεοσύνδεσης, στο συνέδριο της Λέγκα, το οποίο πραγματοποιείται στην Φλωρεντία.
Η Γαλλίδα πολιτικός αναφέρθηκε, ειδικότερα, στην πρόσφατη καταδίκη της από μέρους της δικαιοσύνης της χώρας της, η οποία προβλέπει στέρηση των πολιτικών της δικαιωμάτων.
«Η βία αυτής της καταδίκης βασίζεται σε μια παραβίαση, επειδή εμείς κατακρίναμε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Κατά συνέπεια, εμείς κάναμε χρήση της κυριαρχίας μας και του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση. Ο αγώνας μας, όμως, θα είναι ειρηνικός και δημοκρατικός, και το παράδειγμα μας προσφέρεται από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Είναι τα δικαιώματα των πολιτών, τα οποία τίθενται υπό αμφισβήτηση. Εμείς οι κυριαρχιστές, δεν είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας, πρέπει να μας μεταχειρίζονται ως πολίτες πρώτης κατηγορίας», τόνισε η Μαρίν Λεπέν.
Ποιος ήταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (15 Ιανουαρίου 1929 – 4 Απριλίου 1968) ήταν Αμερικανός ποιμένας του δόγματος των Βαπτιστών, ειρηνιστής και οπαδός της δράσης μέσω της παθητικής αντίστασης. Έχει μείνει στην ιστορία ως ο ηγέτης του Αφροαμερικανικού Κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των έγχρωμων ανθρώπων.
Το 1955 ηγήθηκε της νικηφόρας εκστρατείας του μποϋκοτάζ των δημοσίων λεωφορείων της πόλης Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα (εξαιτίας του φυλετικού διαχωρισμού των επιβατών) και το 1957 αναγνωρίζοντας την ανάγκη δημιουργίας ενός πανεθνικού οργάνου που θα συντόνιζε τον αγώνα των έγχρωμων ίδρυσε μαζί με άλλους, ιερωμένους και μη, τη Διάσκεψη της Νότιας Χριστιανικής Ηγεσίας, μία από τις κυριότερες αντιρατσιστικές οργανώσεις των Η.Π.Α., και έγινε ο πρώτος της πρόεδρος.
Το 1961 εμψύχωσε την εκστρατεία «Επιβάτες για την Ελευθερία», την κινητοποίηση που έφερε και το πραγματικό τέλος στους φυλετικούς διαχωρισμούς σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Το 1962 ηγήθηκε του αγώνα εναντίον του φυλετικού διαχωρισμού στο Όλμπανυ της Τζόρτζια (Κίνημα του Όλμπανυ) και το 1963 βοήθησε στη διοργάνωση ειρηνικών πορειών διαμαρτυρίας στην πόλη Μπέρμιγχαμ (Αλαμπάμα) της Αλαμπάμα.
Την ίδια περίοδο ηγήθηκε επίσης της «Πορείας στην Ουάσινγκτον» και εκεί εκφώνησε την ιστορική ομιλία του που ξεκινά με τη φράση «Έχω ένα όνειρο...», στην οποία περιγράφει το όραμά του για ισότητα στην αμερικανική κοινωνία.
Στις 14 Οκτωβρίου του 1964 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ για τους αγώνες του υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των έγχρωμων μέσω ειρηνικών διαμαρτυριών.
Το 1965 ηγήθηκε της πορείας από τη Σέλμα στο Μοντγκόμερυ, διαμαρτυρία για τη μη εκχώρηση του δικαιώματος ψήφου στους έγχρωμους.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του μίλησε εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ, κριτικάροντας σφοδρά την αμερικανική κυβέρνηση και το 1967 εκφώνησε τον επίσης περίφημο λόγο του «Πέρα από το Βιετνάμ».
Το 1968, και ενώ σχεδίαζε ακόμα μια πορεία προς την Ουάσινγκτον, την «Πορεία των Φτωχών», δολοφονήθηκε στο Μέμφις (Τενεσσί), στις 4 Απριλίου.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ, Wikipedia