Το σημερινό πρόγραμμα του MP6 του φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης του αραβικού κόσμου που ξέκινησε την Τετάρτη στη Στέγη συνεχίζεται σήμερα με τα εξής event:
Το πρόγραμμα αρχίζει με διάλεξη του επιμελητή του Meeting Points 6 Okwui Enwezor, με τίτλο Civitas, Citizenship, Civility – Τέχνη και φαντασία στην κοινωνία των πολιτών. Την παρουσίαση, τον συντονισμό και τον σχολιασμό της συζήτησης θα κάνει ο Χρήστος Ιωακειμίδης. Η σημερινή ημέρα των συζητήσεων-διαλέξεων περιστρέφεται και θέλει κατά κύριο λόγο να υπογραμμίσει τη ζωτικότητα των διαδικασιών που συνδέουν την Πολιτειακή Φαντασία με τη Δράση.
Καθώς η κατάρρευση πολλών καθεστώτων του αραβικού κόσμου έφερε στην επιφάνεια επείγοντα πολιτικά και πολιτειακά αιτήματα, τα τρέχοντα γεγονότα της αλλαγής, της μεταμόρφωσης και της ανανέωσης κινούνται πολύ πέρα από το όριο της τεχνοκρατικής «μεταρρύθμισης». Διανοούμενοι, συγγραφείς και καλλιτέχνες, μέσα από μια σειρά συζητήσεων, θα επιχειρήσουν μια φιλοσοφική θεώρηση, προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τα γεγονότα.
Στις 7 και μέχρι τις 8 την σκυτάλη θα πάρει η Mona Hatoum η οποία θα συζητήσει με τον Okwui Enwezor. Η Mona Hatoum είναι μια διεθνούς φήμης εικαστικός παλαιστινιακής καταγωγής, με σπουδές στη Βρετανία, στο Byam Shaw School of Art και στο Slade School of Fine Art του University College. Το 1975 βρισκόταν στο Λονδίνο, όταν ξέσπασε ο Λιβανικός εμφύλιος πόλεμος, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί σε αυτοεξορία.
Το έργο της περιστρέφεται γύρω από το σώμα, την πολιτική, τα ζητήματα ισότητας των δύο φύλων, την έννοια του χώρου και τη φυσική αλληλεπίδραση με τον θεατή/παρατηρητή. Οι δημιουργίες της –στις οποίες συχνά χρησιμοποιεί το σώμα της ως μέσο– είναι μια απόπειρα δημιουργίας τόσο αισθησιακής όσο και πνευματικής εμπειρίας. Ασχολείται επίσης με τα θέματα της εξορίας και της μετακίνησης, της απώλειας και του χωρισμού εξαιτίας του πολέμου, καθώς και της σχέσης μεταξύ του Τρίτου Κόσμου και της Δύσης.
Στη συνέχεια στις 8 και μισή στο πλαίσιο της ομιλίας με τίτλο Κοινοί τόποι και ιθαγένειες: Μια κριτική ματιά στην κοινωνία των πολιτών οι συγγραφείς Ahdaf Soueif (Αίγυπτος/Λονδίνο) και Adania Shibli (Παλαιστίνη) θα συζητησούν με τον Κωστή Παπαϊωάννου Πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στην ομιλία με τίτλο Κοινοί τόποι και ιθαγένειες: Μια κριτική ματιά στην κοινωνία των πολιτών.
Η Αχντάφ Σουέιφ είναι η συγγραφέας του μπεστ-σέλλερ The Map of Love, το οποίο ήταν υποψήφιο για το βραβείο Booker το 1999. Παράλληλα είναι σχολιάστρια και αναλύτρια πολιτικών και πολιτιστικών θεμάτων. Το 2004 εκδόθηκε μια συλλογή των δοκιμίων της με τίτλο Mezzaterra: Fragments from the Common Ground. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε σε δική της μετάφραση (από τα αραβικά στα αγγλικά) το έργο I Saw Ramallah του Mourid Barghouti. Ζει με τα παιδιά της στο Λονδίνο και στο Κάιρο. Το τελευταίο βιβλίο της με τίτλο Κάιρο: Η πόλη μου, η Επανάστασή μας κυκλοφορεί το Μάρτιο στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Η Αντνέια Σίμπλι γεννήθηκε στην Παλαιστίνη. Έχει δημοσιεύσει σύντομα διηγήματα και δοκίμια σε λογοτεχνικά περιοδικά, όπως το Al-Karmel στη Ραμάλα, τα Al-Adaab και Zawaya της Βηρυτού και το Amkenah της Αλεξάνδρειας. Πολλά από αυτά τα κείμενα έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, στα γερμανικά, στα ιταλικά, στα εβραϊκά, στα κορεάτικα και στα αγγλικά. Το θεατρικό της έργο The Error παρουσιάστηκε στο Tristan Bates Theatre του Λονδίνου και στο New World Theater, στο Άμχερστ της Μασαχουσέτης. Η Σίμπλι ζει στο Βερολίνο και κάνει τη μεταδιδακτορική της έρευνα ως υπότροφος του Wissenschaftskolleg zu Berlin.
Οι ομιλίες θα γίνουν στα αγγλικά με ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά.
Η είσοδος είναι δωρεάν και τηρείται σειρά προτεραιότητας.
Η διανομή των δελτίων εισόδου ξεκινά μία (1) ώρα πριν από την εκδήλωση.
Γενικός συντονισμός και παρουσίαση: Κάτια Αρφαρά, Υπεύθυνη Τομέα Θεάτρου & Χορού Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών
Κλείνοντας αυτός ο κύκλος στις 22:30 θα πραγματοποιηθεί αφιέρωμα στον Σύρο κινηματογραφιστή Ομάρ Αμιραλάυ, ο οποίος φανταζόταν και κατέγραφε με την κάμερά του μια εναλλακτική πολιτεία, τα τελευταία 40 χρόνια. Η εργογραφία του Αμιραλάυ εστιάζει σε καίρια πολιτιστικά, πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα που αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο της νεότερης ιστορίας της Συρίας. Γεννήθηκε το 1944 στη Δαμασκό. Το 1965 έφυγε στο Παρίσι για να σπουδάσει δραματουργία στο Théâtre des Nations. Δύο χρόνια αργότερα, το 1967, εγγράφηκε στο Institut des Hautes Études Cinématographiques για να σπουδάσει κινηματογράφο. Όταν το Μάη του 1968 ξέσπασαν οι φοιτητικές ταραχές, ενώθηκε με τις μάζες των διαδηλωτών και άρχισε να κινηματογραφεί τα γεγονότα. Το γεγονός αυτό σφράγισε το μέλλον του. Ο ίδιος δεν επέστρεψε ποτέ ξανά στην Ανωτάτη Σχολή Κινηματογραφίας, επιλέγοντας να αφοσιωθεί στην τέχνη του ντοκυμανταίρ.
Επιστρέφοντας στη Δαμασκό, ο Αμιραλάυ γύρισε την πρώτη του ταινία, με τίτλο Film-Essay on the Euphrates Dam (1970). Ασκώντας αμείλικτη κριτική στη συριακή κυβέρνηση, η δεύτερη ταινία του, με τον τίτλο Everyday Life in a Syrian Village (1974), ήρθε να σηματοδοτήσει τη ριζοσπαστική στροφή στις προθέσεις του κινηματογραφιστή. Στη συνέχεια, ο Αμιραλάυ ανέλαβε να γυρίσει ντοκυμανταίρ για τη σοσιαλιστική επανάσταση στην Υεμένη (About a Revolution, 1978) και για τον εμφύλιο πόλεμο στο Λίβανο (The Misfortunes of Some..., 1982). Το τελευταίο παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα πιο συγκλονιστικά ντοκυμανταίρ γύρω από αυτή τη σύρραξη.
Ακολούθησαν πολυάριθμες άλλες ταινίες, κατά κύριο λόγο για λογαριασμό γαλλικών τηλεοπτικών καναλιών, όπως: The Sarcophagus of Love (1984), ένας απολογισμός για τις συνθήκες διαβίωσης των γυναικών στην Αίγυπτο· The Intimate Enemy (1985), για την έξαρση του ριζοσπαστικού ισλαμικού φονταμενταλισμού μεταξύ μεταναστών αραβικής καταγωγής στη Γαλλία· A Plate of Sardines – Or The First Time I Heard of Israel (1997), μια αναδρομή στο έργο του Σύριου σκηνοθέτη Μωχάμεντ Μαλάς, όπου συμπεριλαμβάνεται και μια συζήτηση με τον ίδιο γύρω από την υποκειμενική αποτύπωση του μεσανατολικού ζητήματος· τέλος, το ντοκυμανταίρ A Flood in Baath Country(2003), όπου ο Αμιραλάυ επιστρέφει για δεύτερη φορά στο φράγμα του Άσαντ στον Ευφράτη, το θέμα της πρώτης ταινίας του. Οι ταινίες του απέσπασαν πολυάριθμες διακρίσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, αρχής γενομένης με τοFilm-Essay..., το 1971 στη Λειψία. Το έργο του αποτέλεσε πρότυπο για γενιές ολόκληρες κινηματογραφιστών στον αραβικό κόσμο.
Πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου του 2011, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της τελευταίας του δουλειάς με τον τίτλο Seduction.
θα προβληθούν οι εξής ταινίες του (Διάρκεια: 2 ώρες και 30 λεπτά)
- Film-Essay on the Euphrates Dam (Συρία, 1970), 12΄, ασπρόμαυρη, αποκατεστημένη και ψηφιοποιημένη κόπια
Το πρώτο έργο του Αμιραλάυ παρακολουθεί την κατασκευή ενός φράγματος στον ποταμό Ευφράτη, ένα αναπτυξιακό σχέδιο του κόμματος Μπάαθ το οποίο υπόσχεται να φέρει σημαντική βελτίωση στις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού των γύρω χωριών.
- Everyday Life in a Syrian Village (Συρία, 1974), 80΄, ασπρόμαυρη, αποκατεστημένη και ψηφιοποιημένη κόπια
Πρόκειται για το πρώτο ντοκυμανταίρ που ασκεί ανοιχτά κριτική στις αγροτικές και εδαφικές μεταρρυθμίσεις της συριακής κυβέρνησης. Η ταινίαEveryday Life in a Syrian Village είναι μια γερή γροθιά στο πρόσωπο μιας αυτάρεσκης πολιτικής η οποία πασχίζει μάταια να εξαλείψει την κοινωνική και οικονομική αδικία. Οι συνεντεύξεις με αγρότες, εργαζόμενους στη δημόσια υγεία και με έναν αστυνομικό αποκαλύπτουν τη βαθιά αντίθεση ανάμεσα στο σεβασμό των αγροτών για το κράτος και στη στάση των κρατικών εκπροσώπων απέναντι στους αγρότες. Το πρότζεκτ πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τον δραματουργό και δοκιμιογράφο Σανταλλάχ Βαννούς. Μέχρι και σήμερα η προβολή της ταινίας απαγορεύεται στη Συρία.
- A Flood in Baath Country (Συρία / Γαλλία, 2003), 46΄
Τριάντα χρόνια μετά το Film-Essay on the Euphrates Dam, ο Αμιραλάυ επέστρεψε στο θέμα της πρώτης του ταινίας. Όταν το 2003 ήρθαν στο φως ορισμένες κραυγαλέες κατασκευαστικές ατέλειες, ο Αμιραλάυ αντέδρασε με την επικριτική αυτή ταινία, η οποία ήρθε να αποκαλύψει τις επιπτώσεις των εν λόγω ατελειών. Χωρίς ίχνος σχολιασμού ή κριτικής, το ντοκυμανταίρ ξεσκεπάζει την προπαγανδιστική εκστρατεία του κόμματος Μπάαθ και την παράλυση που επέφερε το ίδιο στον πληθυσμό του Αλ Μασί, ενός χωριού σε απόσταση 400 χλμ. βορειοανατολικά της Δαμασκού. Η κάμερα καταγράφει με αργές κινήσεις τις δηλώσεις φοιτητών, καθηγητών και κρατικών υπαλλήλων, οι οποίοι, μηδενός εξαιρουμένου, επαναλαμβάνουν ακριβώς τα ίδια εγκωμιαστικά σχόλια προς το πρόσωπο του προέδρου και εξυμνούν με ενθουσιώδη τρόπο το κόμμα Μπάαθ. Η ταινία αποτελεί δριμύ κατηγορώ ενάντια στο καθεστώς, καταδεικνύοντας την κατάντια στην οποία οδήγησε τη συριακή κοινωνία η σκληρή διακυβέρνηση της χώρας από το κόμμα Μπάαθ επί τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια.
Όλες οι ταινίες είναι στα αραβικά με αγγλικούς υπότιτλους. Είσοδος ελεύθερη.
σχόλια