Σήμερα το πρόγραμμα του αραβικού Φεστιβάλ σύγχρονης Τέχνης MP6 έχει ως κεντρικό του πυρήνα έναν Μαραθώνιο σόλο και περφόρμανς οι οποίες θα λάβουν χώρα στη Στέγη.
Στο Μαραθώνιο αυτό των περφόρμανς, μονολόγων, αναγνώσεων και χορού στο πλαίσιο του Meeting Points 6, οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν την καλλιτεχνική έκφραση σημαντικών ονομάτων της σύγχρονης αραβικής σκηνής, που θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά δουλειά τους στην Ελλάδα.
Τα sessions θα αρχίσουν στις 6 με τον σκηνοθέτη Ομάρ Αμπού Σαάντα που θα παρουσιάσει στη Στέγη ένα multimedia πρότζεκτ, με τίτλο Look at the streets… this is how hope looks like…, σχετικά με το ρόλο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην οργάνωση και την εξάπλωση των πρόσφατων εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο.
Η περφόρμανς είναι βασισμένη αφενός σε δύο άρθρα που δημοσιεύτηκαν στη βρετανική εφημερίδα The Guardian από την Αιγύπτια συγγραφέα Αχντάφ Σουέιφ, η οποία έζησε από κοντά τις διαδηλώσεις στην εμβληματική πλατεία Ταχρίρ, και αφετέρου σε διάφορα σχόλια που ανέβηκαν στο Facebook από μέλη της συριακής κοινότητας. Αποτελεί μια κριτική αναδρομή στα πρόσφατα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης καθώς και μια προσπάθεια της θεατρικής τέχνης να αναμετρηθεί με τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Look at the Streets… This is how Hope looks like… (2011)
Θεατρικό αναλόγιο
18:00-19:00 Μικρή Σκηνή
45 λεπτά
Σκηνοθεσία: Ομάρ Αμπού Σάαντα
Δραματουργία: Μοχάμαντ Αλ Άτταρ
Μετάφραση υπερτίτλων από τα γαλλικά: Λουίζα Μητσάκου
Ταυτόχρονος υπερτιτλισμός: Γιάννης Παπαδάκης
Στη συνέχεια τη σκυτάλη θα πάρει ο Mohammad Al Attar ο οποίος θα παρουσιάσει το Can you please look at the camera? Ποια μέσα διαθέτει ο κινηματογραφιστής προκειμένου να απαθανατίσει τις εμπειρίες των πολιτικών κρατουμένων κατά την πρόσφατη εξέγερση στη Συρία; Τι ακριβώς σημαίνει αντικειμενική αποτύπωση των γεγονότων υπό τις δεδομένες συνθήκες; Τι ρόλο παίζουν οι προσωπικές απόψεις και οι συναισθηματικές αντιδράσεις; Η Νόρα, μια ερασιτέχνης κινηματογραφίστρια, καταγράφει με την κάμερα τις καταθέσεις Συρίων μαρτύρων οι οποίοι συνελήφθησαν παράνομα από τις Αρχές. Αν και κατά βάθος ξεκάθαρη, η αποστολή της δεν αργεί να τη φέρει αντιμέτωπη με ένα δύσκολο ερώτημα: Πόσο καθοριστική είναι πράγματι η αποτύπωση των συγκεκριμένων γεγονότων; Μήπως είναι σημαντικότερο να αφηγηθεί τις αναρίθμητες ιστορίες των θυμάτων, προκειμένου να τις μοιραστεί μαζί μας και να μας προτρέψει να δούμε τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά;
Can you please look at the camera? (2011)
Θεατρικό αναλόγιο
Διάρκεια:45 λεπτά
Κείμενο: Μωχάμαντ Αλ Άτταρ
Σκηνοθεσία: Ομάρ Αμπού Σάαντα
Ερμηνεύουν: Λαμά Χακίμ, Φατινά Λαϊλά, Τζαμάλ Τσουκαΐρ, Βεσάμ Ταλχούκ
Στα αραβικά με υπέρτιτλους στα ελληνικά
Μετάφραση υπερτίτλων από τα γαλλικά: Λουίζα Μητσάκου
Ταυτόχρονος υπερτιτλισμός: Γιάννης Παπαδάκης
Μέτα από ένα μικρό διάλλειμα το δεύτερο session θα αρχίσει στις 20:30 με τη συμμετοχή των Ιωάννα Χατζηθωμά & Khalil Joreige οι οποίες θα παρουσιάσουν τη περφόρμανς Aida, Save Me. Το θέμα της περφόρμανς είναι εμπνευσμένο από ένα περιστατικό το οποίο έλαβε χώρα το 2006 στη Βηρυτό, στην πρεμιέρα της ταινίας A Perfect Day που είχε σκηνοθετηθεί από το ίδιο ντουέτο. Ανάμεσα στους θεατές, μια γυναίκα ονόματι Αΐντα –η πρωταγωνίστρια της παράστασης– αναγνώρισε σε μια αγγελία αναζήτησης αγνοουμένων, ειδικά κατασκευασμένη για τις ανάγκες της εν λόγω ταινίας, τη φωτογραφία του νεκρού συζύγου της Αντουάν. Στη συνέχεια, το σκηνοθετικό ζεύγος ενεπλάκη σε μια σειρά από πρόσθετες μυστηριώδεις συμπτώσεις, οι οποίες απείλησαν σοβαρά την προβολή της ταινίας στην πατρίδα τους. Η ταινία Aida, Save Me αφηγείται μια ιστορία η οποία εξετάζει τα όρια ανάμεσα στην αυτογνωσία και στην αυτοπροβολή, ενώ συγχρόνως καταδεικνύει πώς η μυθοπλασία προσλαμβάνει συχνά διαστάσεις ντοκουμέντου.
Γεννημένοι στη Βηρυτό, η Ιωάννα Χατζηθωμά και o Χαλίλ Ζορέζ ασχολούνται επαγγελματικά με τον κινηματογράφο και τις εικαστικές τέχνες, ενώ διδάσκουν αμφότεροι στο Πανεπιστήμιο της Βηρυτού. Οι φωτογραφικές εγκαταστάσεις και τα βίντεο του ντουέτου κάνουν το γύρο του κόσμου, ενώ τόσο οι μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες όσο και τα ντοκυμανταίρ τους έχουν προβληθεί σε διεθνή φεστιβάλ αποσπώντας πολυάριθμες διακρίσεις. Η ταινία μεγάλου μήκους Je veux voir με την Κατρίν Ντενέβ και τον Ραμπί Μρουέ έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στις Κάννες, αποσπώντας από την Ένωση Γάλλων Κριτικών Κινηματογράφου (Syndicat Français de la Critique de Cinéma) το πρώτο βραβείο για την καλύτερη ταινία του έτους 2008.
Aida, Save Me (2009) στη Μικρή Σκηνή
περφόρμανς
50 λεπτά
Στα γαλλικά με υπέρτιτλους στα ελληνικά
Μετάφραση υπερτίτλων από τα γαλλικά: Λουίζα Μητσάκου
Ταυτόχρονος υπερτιτλισμός: Γιάννης Παπαδάκης
Η νέα δουλειά του Άτουι, με τίτλο Infinite Times Zero, αφορά τη δημιουργία αλληλεπικαλυπτόμενων χωροχρονικών συνεχών για μια περίοδο 8 μηνών, στη διάρκεια της οποίας ο ήχος είναι αδιάλειπτος κατά τη μετάβαση του φεστιβάλ από τη μια πόλη στην άλλη, ακολουθώντας μέσω Διαδικτύου την τροχιά του Meeting Points 6, χωρίς ποτέ να σταματά, μέχρι να γίνει ένας αυτόνομος και ανεξάρτητος οργανισμός, με ατέρμονη ύπαρξη στο Διαδίκτυο.
Το κομμάτι αυτό, αποτελούμενο εξολοκλήρου από ψηφιακό και αφηρημένο ήχο, υπερβαίνοντας κοινωνικές και πολιτιστικές αναφορές και εφοδιασμένο με ειδικό λογισμικό, ουσιαστικά συντίθεται από εκατοντάδες ψηφιακά σήματα και ήχους γεννητριών, που προσφέρουν άπειρες δυνατότητες σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού, προσφέροντας πολύπλοκα, πλούσια και πυκνά ηχοτόπια, χωρίς λούπες ή ταυτολογίες. Ο ήχος του θα συνεχίσει να μετατρέπεται είτε με την παρουσία ενός ερμηνευτή, είτε με μια πολυκάναλη εγκατάσταση, είτε και με ένα απλό ηχείο.
Το Infinite Times Zero είναι μια φιλόδοξη και πρωτοποριακή μετάφραση φυσικών παραστάσεων και ηχητικών εγκαταστάσεων που παρατείνονται μέσα από τις διαδικτυακές τεχνολογίες, εκμηδενίζοντας αποστάσεις και υπερβαίνοντας καθορισμένους χώρους, σύνορα και γεωγραφία
45 λεπτά
>>> Μόνα Χατούμ | Επανάδραση The Negotiating Table | Περφόρμανς Απόψε για τελευταία ημέρα, από τις 5.30 ως τις 8:30. Είσοδος ελεύθερη.
σχόλια