Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι με την εκλογή Κασσελάκη, οι προσδοκίες για το τσίρκο που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκαν σε δυσθεώρητα ύψη, ένας θίασος που μας είχε χαρίσει απεριόριστο γέλιο από τότε που ο σοφός λαός επέλεξε να αναθέσει στα χέρια του το μέλλον της χώρας, είχε πλέον ένα νέο αρχηγό με καταφανή τα προσόντα για επιθεώρηση παλαιού τύπου.
Είχαμε ζήσει μέχρι τότε τον ναρκισσιστικό σουρεαλισμό του Βαρουφάκη, την παραληρηματική εξουσιολαγνεία της Κωνσταντοπούλου και το bromance της με την Ραχήλ, τα ταμπούρλα του Τσίπρα, τον υπουργό Χαϊκάλη, την ιδεολογική καθοδήγηση on acid του Καρανίκα και άλλα πολλά, γενικώς είχαμε περάσει καλά ρε παιδί μου. Όμως η ανάδειξη στη αρχηγία ενός τύπου κυριολεκτικά από του πουθενά που θύμιζε υπερβολικά τον Ricky Martin, ξεπερνούσε κάθε προσδοκία. Κάθε κωμωδία κουράζει μετά από μερικές σεζόν και θέλει πραγματικά πολύ μαγκιόρο copywriter για να καταφέρνει να κρατάει το ενδιαφέρον του κοινού, αλλά εδώ μιλάμε για μεγάλη παιχτούρα σεναριογράφο.
Αν έχεις λίγο μυαλό και βλέπεις ότι οι κολλητοί του νέου αρχηγού είναι ο Πολάκης και ο ναύαρχος Αποστολάκης αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για μαριονέτα τύπου Κεν της Μπάρμπι αλλά τελικά η εκλογή του στην αρχηγία της αντιπολίτευσης λέει περισσότερα για το κριτήριο των ψηφοφόρων της που τον εξέλεξαν, παρά για τον ίδιο.
Κάποιοι λένε ότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είχε αυτή την καταπληκτική ιδέα, μας έχει συνηθίσει άλλωστε σε τέτοιες από τότε που βγήκε στην συνέντευξη με τον Κλίντον να μιλήσει αγγλικά και τον κοιτούσε όπως η Μπεζεντάκου το πεντάγραμμο. Η ιδέα λένε, ήταν να εκλεγεί στην αρχηγία κάποιος χειρότερος από τον ίδιο, στόχος εξαιρετικά δύσκολος φυσικά γιατί που να βρεις κάποιον πιο αστείο από τον Αλέξη, να τα κάνει θάλασσα ώστε να γυρίσει ο Τσίπρας ως σωτήρας του κόμματος. Μόνο που για να γυρίσεις κάπου, αυτό το κάπου πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει κάτι που μάλλον είναι λιγάκι χλωμό πλέον. Κουβά πάλι ο Αλέξης, πρωτοφανές!
Από την πρώτη στιγμή που εξελέγη ο Κασσελάκης, τα υπόλοιπα ηγετικά στελέχη δυσανασχέτησαν: Η Αχτσιόγλου που ήταν σίγουρη μέχρι την εμφάνιση του κομήτη Κασσελάκη, είδε να της παίρνει το κόμμα ένας κυριολεκτικά περαστικός τύπος που ήρθε στην Ελλάδα χωρίς τα χειμωνιάτικα ρούχα του ενώ η ίδια έχει εξαιρετική ομολογουμένως γκαρνταρόμπα. Ο Παππάς που ήλπιζε ότι θα ήταν ο εκλεκτός του κολλητού του, συνειδητοποίησε ότι όλοι αγαπάνε να τους κάνεις τις βρώμικές δουλειές αλλά κανείς δεν εκτιμά αυτόν που δέχεται να τις κάνει. Ο Τσακαλώτος ακόμα προσπαθεί να ανοίξει την ομπρέλα, του χρειαζόταν μετά από το φτύσιμο που έφαγαν στις τελευταίες εκλογές αλλά δεν τα κατάφερε, είχε σκαλώσει στο σακίδιο του. Ο Σκουρλέτης και ο Φίλης ανησυχήσαν για την καθαρότητα της Αριστεράς, κάτι που δεν τους πείραξε όταν συγκυβερνούσαν με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Καμμένου γιατί αυτός έχει πολλά χιλιόμετρα στο αντάρτικο φαίνεται. Ο Τζουμάκας είναι ιδέα, οι ιδέες δεν φυλακίζονται.
Βέβαια αν έχεις λίγο μυαλό και βλέπεις ότι οι κολλητοί του νέου αρχηγού είναι ο Πολάκης και ο ναύαρχος Αποστολάκης αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για μαριονέτα τύπου Κεν της Μπάρμπι αλλά τελικά η εκλογή του στην αρχηγία της αντιπολίτευσης λέει περισσότερα για το κριτήριο των ψηφοφόρων της που τον εξέλεξαν, παρά για τον ίδιο. Αν απορείς πως είναι δυνατόν αριστεροί άνθρωποι σηκώθηκαν μια Κυριακή και ψήφισαν για την ηγεσία της ριζοσπαστικής –δήθεν- αριστεράς έναν τύπο από το Μαϊάμι που μέχρι σχετικά πρόσφατα ήταν υποστηρικτής του Τραμπ και για τον οποίο δεν ήξεραν πρακτικά τίποτα, μάλλον δεν έχεις καταλάβει ποιοι είναι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, ποια είναι η σχέση τους με την πολιτική και ποια η σχέση τους με την πραγματικότητα, καμία στο λέω εγώ για να μην παιδεύεσαι.
Από τις πρώτες μέρες λοιπόν τις προεδρίας Κασσελάκη φάνηκε ότι θα περάσουμε καλά. Το παιδί είναι τελείως αλλού και εμφανώς ανίκανος για τον ρόλο του ή για οποιοδήποτε άλλο ρόλο αν με ρωτάς εμένα. Πηχτή άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας και της πολιτικής σκηνής, χαζοχαρούμενο ελληνοαμερικάνικο στυλάκι και πολύ κίτρινο για την προσωπική του ζωή και την παραβίαση της ενώ ο ίδιος την έχει κάνει σημαία τραβώντας τον σύντροφο του σε κάθε εκδήλωση λες και είναι ο Ντάβλας και ανακοινώνοντας μας μέχρι και το brand της βέρας που επέλεξε. Τραβάτε με κι ας κλαίω.
Δηλαδή εσένα όταν μιλάει ο Κασσελάκης δεν σου θυμίζει καλλιστεία μις Πελλοπόνησος όταν ρωτάνε την υποψήφια την γνώμη της για ένα θέμα και απαντάει η παγκόσμια ειρήνη; Μιλάμε ότι για να βρεις δευτερεύουσα πρέπει να ψάξεις με το κιάλι, και όταν την βρεις κάνεις πως δεν την είδες από το κριντζάρισμα που σου προκαλεί. Υποκείμενο, ρήμα άντε και κάνα αντικείμενο και όξω από το σπίτι.
Δεν ξέρω αν αυτή η καταφανής ανεπάρκεια είναι αυτή που εξώθησε τους συντρόφους στο αντάρτικο, δεν θυμάμαι να αντιδρούν όταν ο Τσίπρας έβαζε την Ραχήλ Μακρή ως προσωπική του επιλογή στα ψηφοδέλτια του κόμματος ή όταν έβαζε όλη τη χώρα στο υπερταμείο για να εξυπηρετήσει το Μνημόνιο που θα έσκιζε αλλά τότε είχαμε την εξουσία η οποία όσο να’ναι βοηθά να καταπιείς το όνειδος ειδικά αν είσαι υπουργάρα.
Συνέδριο λοιπόν το Σαββατοκύριακο, με προανακοινωμένες διαγραφές στελεχών που η αλήθεια είναι είχαν ξεσαλώσει τις προηγούμενες μέρες. Το συνέδριο ξεκίνησε με την ομιλία του Προέδρου η οποία ξεπέρασε τις προσδοκίες αφού δεν αντιλαμβανόσουν αν μιλούσε άνθρωπος, μηχανή ΑΙ που έχανε λάδια ή ο Μπόρατ μεταμφιεσμένος. Το βασικό θέμα ήταν η εξαιρετική ιδέα να προαναγγείλει δημοψήφισμα για τις διαγραφές σε περίπτωση που η επιτροπή δεοντολογίας του κόμματος δεν τις ενέκρινε. Αρχικά είχε σκεφτεί να το κάνει όπως το Big Brother και να ψηφίζει ο καθένας τηλεφωνικά για το στέλεχος που θέλει να αποχωρήσει αλλά μετά σκέφτηκε ότι θα φάει όλη την περιουσία ο Tyler στα τηλέφωνα και λέει άσε, δημοψήφισμα που φέρνει και ωραίες αναμνήσεις στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Η επίθεση που εξαπέλυσε στους διαφωνούντες ήταν σφοδρή, τι Pummaro τους είπε, τι Πέμπτη Φάλαγγα (λες και υπήρχε περίπτωση να ξέρει ο ίδιος τι ήταν η Πέμπτη φάλαγγα), τι καμαρίλα, τι άρρωστο κόμμα, γενικώς λόγος που η ποιότητα και το ήθος φώναζε Πολάκης από χιλιόμετρα. Από κάτω γιουχαΐσματα, φωνές, μπινελίκια και ο ίδιος να γελάει αμήχανα σαν μπλοκαρισμένο ανδροϊδές.
Στο τέλος του Συνεδρίου, η ομάδα Τσακαλώτου δήλωσε αποχώρηση αφήνοντας την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με δύο λιγότερους βουλευτές. Η Αχτσιόγλου με την δική της ομάδα για την ώρα παραμένει παρότι ο Πρόεδρος την πήρε από άγνωστο νούμερο και η Έφη δεν απάντησε γιατί νόμιζε ότι είναι από την τράπεζα που χρωστάει κάτι φερ φορζέ που έχει αγοράσει ο Τζανακόπουλος χωρίς να την ρωτήσει. Στις ανακοινώσεις της βέβαια δεν καταλαβαίνει κανείς γιατί δεν αποχωρεί αφού περνάει τον Κασσελάκη γενναίες δεκατέσσερεις, μάλλον θα το κάνει αργότερα αφού παίξει στην δηλωτή ποιος θα είναι ο αρχηγός στο νέο κόμμα. Εκτός και αν η Έφη περιμένει στο συνέδριο που θα γίνει του χρόνου να εκδιώξει τον Κασσελάκη και να πάρει το μαγαζί που θεωρεί ότι δικαιωματικά της ανήκει.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι τώρα αν οι αποχωρήσαντες θα έχουν 10 βουλευτές στη Βουλή ώστε να μπορέσουν να συστήσουν κοινοβουλευτική ομάδα για να ολοκληρωθεί η πανδαισία κομμάτων που αποτελούν το σώμα αυτή την κοινοβουλευτική περίοδο. Σε περίπτωση δε που αποχωρήσουν 15 βουλευτές συνολικά, τότε η Πασοκάρα γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση αφού θα έχει περισσότερους βουλευτές και έτσι ολοκληρώνεται ο ιστορικός κύκλος που ξεκίνησε με τους αγανακτισμένους και κατέληξε στους ξεφτιλισμένους.
