Πολλές φορές το μολύβι καταρρέει στο χαρτί, εκεί που δεν μπορεί να προχωρήσει άλλο από το αίμα πού κατεβαίνει ποτάμι ανάμεσα στις κάθετες γραμμές που τράβηξε ο χρόνος στο "σκασμένο" ξύλο της Σταύρωσης των εκμεταλλευομένων απ την Βαρβαρότητα των εκμεταλλευτών.
Δέντρα στην πλατεία του 77χρονου Δημήτρη Χριστούλα δεν θα ανθίσουν γιατί απ την σφαίρα έφυγε μακριά με τρόμο ότι ερχόταν ακόμη άνοιξη κάτω απ την εξάτμιση της πόλης, τα πρώτα φύλλα που πρόλαβαν να βγουν σκόρπισαν κάτω σαν τα δόντια που πέφτουν ή τα μαλλιά που ασπρίζουν μέσα σ΄ένα βράδυ γιατί το μυαλό αιχμαλωτίζεται στο "μπλόκο" που κάνει το νέο της άδικης απόλυσης(σαν ξαφνικός θάνατος), που ξέρει δεν θα γίνει "είδηση" ποτέ στο δελτίο των 8.
Η θηλιά στο υπόγειο του αρτοποιείου αποτύπωσε γύρω της το τελευταίο πέρασμα της σκιάς του 45χρονου Παναγιώτη Φασουλάκη από τον Κόσμο που ζυμώνει χρέη και απόγνωση, από έναν Κόσμο που δεν καταλαβαίνει από την μαγιά και το προζύμι της αλληλεγγύης.Βήματα βαριά που αλλού πατάνε κι αλλού βρίσκονται, καθώς κλειδώνει η πόρτα πίσω και χάνεται για πάντα το σπίτι που γέμισε σημειώματα και ειδοποιήσεις για απλήρωτα ενοίκια, λογαριασμούς, χαράτσια και δάνεια τραπέζης και τώρα μια κουβέρτα τα πεζοδρόμιο και ίδιο το ένστικτο επιβίωσης μαζί με τις γάτες και τα σκυλιά σ΄ότι έχει πετάξει στον κάδο το "περίσσευμα" απ το τραπέζι του γείτονα.
Κάπως έτσι πολλές φορές συμβαίνει το χέρι να μην προχωρά να γράψει, να κάνει καιρό να πιάσει μολύβι όσο και να θέλει η σκέψη μου για σένα που ξέρεις ποτέ δεν έχει φύγει από κοντά σου, σβήνει η ματιά απ το ωστικό κύμα που ο "πόλεμος τής αγοράς" κόβει αγαπημένα πρόσωπα απ τα μέρη μας και κάνει ρεκόρ εισπράξεων απ τους νεκρούς μας στα ταμεία του εχθρού.
Σαν να "μην πέρασε μιά μέρα" απ τις 8 τού Απρίλη 2006 που η δημοσιογράφος Αγγελική Χατζηδημητρίου απ την Χίο ( http://youtube.com/watch?v=8kTkZTDsVxs) έχασε την φωνή της και εξορίσθηκε στην τετραπληγία απ την βία, τα λάθη και την ανευθυνότητα ενός ιδιωτικού φύλακα στο εργοτάξιο της ΔΕΗ της Χίου και κάποιων γιατρών του "Σκυλίτσειου" νοσοκομείου.
Κι όμως η Αγγελική είναι εδώ με μεγαλύτερη δύναμη, ξεκλειδώνει το σώμα με τα μάτια και με ένα-δύο μόνο δάχτυλα που επιμένουν να κινούνται στέλνει μήνυμα ζωής και αξιοπρέπειας, "don΄t give up", μέχρι εμείς κι αυτή φθάσουμε στην δική μας "Ανάσταση"!
Κι όμως η Αγγελική είναι εδώ, την ώρα που συνάδελφοί της μπαίνουν καθημερινά όλο και πιο πολλοί στον "θάλαμο" της φτώχειας και της ανεργίας, την ώρα που οι συνάδελφοί της δίνουν τον αγώνα ενάντια στους εκβιασμούς, στον αυταρχισμό και στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας σε εφημερίδες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, την ώρα που το χέρι της εξουσίας στους δρόμους ξέρει μόνο μια "γραφή", αυτήν με τις βομβίδες κρότου λάμψης, τα χημικά εξόντωσης και το γκλομπ της καταστολής και του τραμπουκισμού που ανάμεσα στα θύματα των δολοφονικών επιθέσεων της(Παναγιωτίδης,Τρίμης,Αυγερόπουλος,Μπόλαρη,Σκουμπούρης,Αλιφέρης,Τάτσης,Κίτσας,Μαζανίτης,Μανιού κά), στέρησε στις 15/6/2011 τον δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο απο ακοή και άνοιξε το κεφάλι του φωτορεπόρτερ Μάριου Λώλου στις 5/4/2012 σε διαδήλωση στό Σύνταγμα, που κυριολεκτικά για μια "σπιθαμή" γλύτωσε το μοιραίο όπως και ο 31χρονος δάσκαλος Γιάννης Καυκάς,παλαιότερα, στις 11/5/2011, επίσης σε διαδήλωση.
Υπάρχει όμως και μια ακόμη σημαντική, ευαίσθητη και θαυμαστή πτυχή στην 6χρονη αυτή δύσκολη πορεία της Αγγελικής που έχει καθηλωθεί στο αμαξίδιο της αναπηρίας, ένας άνθρωπος-δρομέας ως ένας άλλος Dick Hoyt που στα 69 του χρόνια κάνει τρίαθλο δίνοντας ζωή, κουράγιο και δύναμη στον συναθλητή που έχει πάντα μαζί του τον 48χρονο παράλυτο γιό του Rick Hoyt. Βλέποντας κάτι απ την ιστορία τους (http://youtube.com/watch?v=64A_AJjj8M4), εκείνον θυμήθηκα, χωρίς να παραβλέπω πώς αρκετοί μοιράζονται το θάρρος και τον αγώνα του.
Ο σύντροφος τής Αγγελικής,ο δημοσιογράφος Θοδωρής Πυλιώτης, ο ασταμάτητος τροχός που 6 χρόνια ακούραστα μαζί της(και με την ευθύνη των δύο τους παιδιών) "γράφει" χιλιόμετρα κρατώντας για τιμόνι τα δικά της δάχτυλα, τρέχοντας με τα δικά της πόδια και κολυμπώντας παίρνοντας ανάσα απ την ανάσα της στα τελευταία μέτρα που την χωρίζουν απ την ακτή τής ελευθερίας!
Και μόνο ότι έχει δίπλα της έναν συν-αγωνιστή σαν τον Θοδωρή, δεν γίνεται παρά αυτόν τον "Μαραθώνιο" να τον τελειώσει με νίκη!
http://www.chiosnews.com/cn842012810150.asp
Αλληλεγγύη στην Αγγελική Χατζηδημητρίου και όσους/όσες δίνουν παρόμοια μαθήματα ζωής, δύναμης και αξιοπρέπειας
Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Kάϊν), μεμονωμένο άτομο απ΄το αναρχικό κίνημα.
σχόλια